Christus en de bezetene van Gadara (11, Slot)

En hij ging heen, door de gehele stad verkondigende wat grote dingen Jezus hem gedaan had (Lukas 8:39b).

Juwelen

Verschillende keren hebben we stilgestaan bij de ontmoeting tussen Christus en de bezetene van Gadara. Goed beschouwd begon die geschiedenis met een reis. Want Christus had gezegd tot Zijn discipelen: ‘Laat ons overvaren aan de andere zijde van het meer’ (vers 22). Door een nacht van storm en golven was Hij naar Gadara gekomen om daar een verloren Adamskind op te zoeken en zalig te maken.

Achter die reis ging de opdracht schuil die God de Vader al van eeuwigheid aan Zijn Zoon gegeven had. De Schotse predikant Samuel Rutherford heeft eens geschreven: ’God de Vader zei in de Vrederaad tegen Zijn Zoon: Nu moet Gij een reis ondernemen van de hemel naar de hel om de juwelen van de bodem van de hel op te rapen. U moet hen in Mijn armen terugbrengen, gewassen, gereinigd en geheiligd.’ De bezetene van Gadara was zo’n juweel! Nee, niet in zichzelf. Maar wel uit kracht van Gods verkiezende genade.

Wie van onze lezers mocht moed vatten uit dat begin? Zodat u ging vragen: Heere, als U nu zo reden uit Uzelf neemt en vrije genade wilde schenken aan de grootste van de zondaren, als U nu vijanden opzoekt om ze met U te gaan verzoenen, Heere, zou ik dan nog zalig kunnen worden?

Zendingsreis

De geschiedenis van de bezetene eindigt ook met een reis. Een zendingsreis. Vorige keer hebben we gehoord hoe het gebed van de genezen bezetene was, of hij ‘mocht bij Hem zijn’. Het was hem te doen geworden om Christus’ nabijheid, onderwijs en bescherming. Christus verhoorde dit gebed echter op een heel andere wijze dan deze man had gedacht. Naar Zijn menselijke natuur verliet Hij deze man. Maar naar Zijn Godheid, genade, majesteit en Geest bleef Hij altijd met de genezen bezetene.

Zo kan de Heere gebeden van Zijn kinderen nog op een heel andere wijze verhoren dan zij ooit gedacht hadden! Soms kan dat zulke raadsels geven in het hart: Heere, waarom gaat U deze weg? Een wonder als de Heere dan te midden van alle raadsels en vragen eens spreken gaat: ‘Hoe donker ooit Gods weg moog’ wezen; Hij ziet in gunst op die Hem vrezen’!

We keren terug naar onze geschiedenis. Tenslotte horen we daar hoe de bezetene gehoorzaamd heeft aan de opdracht van Christus. Gehoorzaam is hij gegaan naar de stad waar hij vandaan kwam. En in heel de stad verkondigde hij wat voor grote dingen Jezus hem gedaan had. Onderschat u die taak niet; die is verre van gemakkelijk geweest. Want deze man heeft gepredikt te midden van mensen die Jezus verworpen hadden. Die niets met Hem te maken wilden hebben. Die hadden gebeden of Jezus van hen wilde gaan. Maar door de liefde mocht de mond van de evangelist van Gadara overvloeien van Gods eer.

Heraut

Deze man heeft het werk van een heraut gedaan, zo staat het er letterlijk in het Grieks. Een heraut was in de tijd van de Bijbel een boodschapper, die in opdracht én met volmacht van zijn koning naar een bepaalde stad moest gaan om daar een boodschap over te brengen. Als hij in zo’n stad kwam, zocht hij het drukste plein op. Daar werd vervolgens geblazen op een trompet, waarna de mensen zich verzamelden. En te midden van de schare werd de boodschap dan officieel en op luide toon bekend gemaakt.

Zo is deze genezen bezetene naar de stad gegaan waar hij vandaan kwam. Trouwens, zijn zendingsgebied is nog groter geweest. De evangelist Markus schrijft, dat deze man ook naar andere plaatsen in het heidense gebied van de Dekapolis is gegaan. Met de opdracht van Christus en met de volmacht van Christus. Daarbij was zijn getuigenis een doorleefd getuigenis. Heel persoonlijk mocht hij ‘verkondigen wat grote dingen Jezus hem gedaan had’.

Vrucht

Wat de vrucht daarvan geweest is? Iets daarvan lezen we in Markus 5: ‘en zij verwonderden zich allen’. Als u de Evangeliën leest, ziet u hoe die reactie wel vaker volgt op woorden of wonderen van de Heere Jezus. Maar u kunt ook ontdekken hoe die verwondering zomaar om kan slaan in afwijzing en verwerping.

Laten u en ik daarom met de vraag naar vrucht maar tot onszelf inkeren. Wat is de vrucht van ónze bezinning op deze bekende geschiedenis? Leerden we door ontdekkend licht heel persoonlijk ons beeld herkennen in deze man? Omdat we de duivel zijn toegevallen en omdat ons hart briest van vijandschap tegen Gods Wet en tegen Gods Evangelie? En werd ons hart verootmoedigd, toen we zo voor de spiegel werden gesteld? Werd onze op- en tegenstand door de Heere overwonnen? Leerden we buigen voor Hem en kwamen we aan Zijn voeten? Kwam er in ons hart het gebed om bij Hem te zijn? Werd het ons te doen om Zijn nabijheid, Zijn onderwijs, Zijn bescherming? En mocht uw mond gaan overvloeien van Gods eer?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen