Paulus’ opdracht 19

In de kerk, in de gemeente, een plaats te hebben is geen baantje, maar het is zoals gezegd is het bekleden van een ambt. Een ambt wat niet uitgedacht is door een mens. Het is een gave van God. Zeker in de eerste plaats voor Zijn Kerk, voor de gemeenten. Maar ook voor medeburgers. Niemand uitgesloten. Jezus zegt het dat in Zijn zending de liefde van Zijn Vader straalt tot de wereld. Joh. 3:16. Voor Jezus heenging van de wereld werd door Hem gezegd dat de gehele wereld het Woord moet bezitten tot de grote, de laatste dag van de wereld aanbreekt. Aan wat de koning van de Kerk sprak tot Ananias moeten we niet voorbijgaan, maar juist op ons laten inwerken en het moet ons actief maken. Ga heen, want deze is Mij een uitverkoren vat om Mijn Naam te dragen voor de heidenen en de koningen en de kinderen Israëls (Hand. 9:15). Opvallend, de Heere spreekt het allereerst over heidenen. Als eerste zendt de Koning Zijn dienaar Saulus tot heidenen. Heidenen voorop. Paulus werd zo de eerste publiekelijke heidenapostel. De reddende, zaligmakende liefde van de Heere zal schitteren onder de heidenen. Maar niet met het voorbijzien van Israël. De kinderen van Israël. Let op, de Heere riep van buiten de Kerk en gaf een plaats in de gemeente die zalig wordt. Er kwam een eenheid. We lezen daarvan in de brieven. De Pastorale brieven. Onderwijzende brieven. Ook aansporende brieven. Want God de Heere plaatst en bouwt Zijn Kerk, Zijn gemeente, niet buiten maar in de wereld. Maar welk een gave geeft de Heere aan de Kerk, aan de gemeenten. Er zijn ouderlingen. Opzieners. Ook wel genoemd herders en leraars. Geen verouderde benamingen. Er wordt te snel gewerkt met de uitdrukking onbegrijpelijk. Is alles duidelijk wat we horen, lezen of moeten doen. Wat vergt het goed en grondig leren van een taal veel tijd. Onderzoeken, naspeuren en vragen mogen geen afgeschreven zaken zijn. Het meeof nadoen komt ook voor in de kerken. Sterker dan voorheen. De uitspraak: Het is niet tegen de Schrift, lijkt de overhand te krijgen in plaats van het overeenkomstig en naar de Schrift, het is aantoonbaar uit de Schrift en dat was de kracht van de Reformatie. Het is ook de kracht en de sterkte van het persoonlijk leven. De berijming van Psalm 56:5 wordt bijzonder in de Kerk hartelijk meegezongen. De verkiezing van ambtsdragers, nu van ouderlingen, mag niet zonder de gemeente plaatsvinden. De voordracht aan de gemeenten geschiedt door de kerkenraad. Het stellen van kandidaten is geen willekeurige zaak. In verbondenheid aan wat de Schrift, bijzonder het Nieuwe Testament geeft, moet er gehandeld en besloten worden. Soms valt bij de kandidatering het eerste het accent op het feit of het een avondmaalganger is. Zeker mag aan het Heilig Avondmaal niet voorbijgegaan worden. Echter het eerste en het belangrijkste is de vreze des Heeren. De vreze des Heeren bestaat in der eeuwigheid. Wordt er gestreefd naar het kennen en zo in de praktijk van het leven wat beleden wordt in Psalm 25:14. De verborgenheid des HEEREN is voor degenen die Hem vrezen en Zijn verbond om hun die bekend te maken. Dit is van betekenis voor predikant en ouderling. Een diaken dient zoals gezegd is een persoon te zijn met een meelevend hart en een bewogen gemoed. Wijst Paulus op vereisten waaraan een opziener dient te voldoen, daarvan lezen we in de verzen 6-9. Opvallend is dat de ethische voorwaarden voorop staan en in vers 9 pas gewezen wordt op het vasthouden aan het betrouwbare Woord, het leeronderwijs. Van groot belang en van betekenis is een samengaan van leer en leven. Dat is zelfs noodzakelijk. Paulus was er van doordrongen. Hij zag en hoorde hoe de levenssituatie op het eiland Kreta was. Een leven naar eigen zin en wil en de invloed van dwaalleraars waren merkbaar. De laatste waren felle tegensprekers. Een ouderling, een opziener, dient zich er ook van bewust te zijn wat hem wacht in de wereld rondom en zelfs in de gemeente. Laten we ons ervan bewust zijn dat het nu niet anders is. Bijzonder dient men zich bewust te zijn dienaar van het Woord te zijn. Vereist door de Heere en tot welzijn van de gemeente. Gaat het over gevaren dan dient men zichzelf niet voorbij te zien. Aantrekkelijk, vriendelijk, gaat de satan als een engel des lichts te werk. Lees het paradijsgebeuren en zijn spreken in de woestijn. Vol van verleiding. Veertig dagen lang. Soms wordt een Bijbelgedeelte anders gelezen of verstaan dan vroeger. En geloofd. De 21e eeuw lijkt de eeuw van het licht, van inzicht te zijn. Laten we acht geven op en leven bij het commentaar van Calvijn. In zijn commentaar heeft Calvijn het over herders die de waarheid van God met beide armen omhelzen en met hand en tand vasthouden en nooit loslaten dat zij hun ontrukt wordt of van haar losgerukt kunnen worden. Maar verder is niets gevaarlijker, aldus Calvijn, dan dat een herder niet standvastig staat in die leer welker onoverwinnelijke verdediger hij had moeten zijn. Kortom, dit is het voornaamste dat een herder toegerust zij met de kennis van de gezonde leer. Het tweede dat hij met krachtige standvastigheid van geest de belijdenis daarvan tot het einde toe bewaart. Het derde dat hij zijn wijze van onderrichten richt om te stichten. Zoekend het waarachtige profijt der gemeente.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen