Geen Happy End

‘En zij leefden nog lang en gelukkig’. Zo eindigen heel veel boeken en zo lezen we die ook graag. Een roman moet wel een ‘happy end’ hebben. Als de hoofdpersoon sterft of er gebeuren andere erge dingen, dan blijven we met zo’n naar gevoel achter. Dan kunnen we dat boek niet echt afsluiten. Tussen haakjes: de eerlijkheid gebiedt helaas te zeggen dat we het woord ‘boek’ in veel gevallen ook wel kunnen vervangen door het woord ‘film’. Want de reformatorische gezindte maakt behoorlijk gebruik van Netflix, zo is gebleken. Vooral jongeren doen dat massaal. Ik vind het erg om dat te moeten schrijven, maar het is de realiteit. En dan is vooral de drama-film populair. De romantiek, het liefst dus met een happy end. De Bijbelse geschiedenis is wat dat betreft vaak heel anders. Dat geldt zeker de geschiedenis van Simson. Dat is geen roman of film met een happy end. Het is de openbaring van Gods werk. Ook in en door zondige mensen als Simson.

Hoofdstuk 15 eindigt met de woorden: ‘En hij richtte Israël, in de dagen der Filistijnen, twintig jaren’. Dat zou een mooi einde geweest zijn van de geschiedenis van Simson. Dan hadden we Simson achter kunnen laten bij de Fontein des aanroepers. Simson die tot God roept en afhankelijk is van God en Zijn genade. Maar nee. De geschiedenis gaat verder. Het Woord van God is eerlijk. Ook in het vertellen van de zonden van Gods kinderen en de gevolgen daarvan in hun leven.

We lezen dat Simson naar Gaza ging. Dat was de hoofdstad van de Filistijnen, die het meest zuidelijk lag. Simson moest dus heel hun land door. Hij waagde zich diep in het hol van de leeuw, zo zou je kunnen zeggen. Dat was ook zijn taak. Simson is echt niet helemaal naar Gaza gereisd met de bedoeling om die prostituee te bezoeken. Zo iemand had hij dichterbij huis ook wel kunnen vinden. Nee, zijn reis naar Gaza was legitiem. Hij volgde zijn roeping. Hij werd door Gods Geest naar Gaza gedreven. Hij moest de Filistijnen bestrijden.

En als hij daar ’s avonds laat aankomt, dan zoekt hij eerst een slaapplaats in een herberg. Net zoals we lezen in Jozua 2 van de verspieders in Jericho. Zij kwamen in huis bij Rachab. Die beheerde de herberg. Maar zulke vrouwen boden de reizigers niet alleen een bed aan, maar ze boden hen ook hun lichaam aan, tegen betaling uiteraard.

En Simson, met zijn bovennatuurlijk kracht, blijkt op dit gebeid uiterst zwak te zijn. Hij kan de verleiding niet weerstaan en gaat op het aanbod van de hoer in. Wat erg!

Nu kun je natuurlijk op de omstandigheden wijzen. De Filistijnen waren immers oversekst. Ze aanbaden Astarte, de godin van de wellust. En die hoer in Gaza heeft Simson natuurlijk op vakkundige wijze verleid. Maar daarmee is niet alles gezegd. De omstandigheden kunnen de zonde wel aanwakkeren, maar niet veroorzaken. De zonde zit immers niet allereerst buiten ons, maar die zit in ons. De Heere Jezus zegt in Markus 7 dat overspelen en hoererijen van binnen uit het hart voortkomen.

Die zonden leefden ook in het hart van Simson. We kunnen zelfs zeggen dat het een boezemzonde was, een zonde waar hij extra gevoelig voor was. Hij zag een vrouw die een hoer was en ging tot haar in. Dat zijn woorden die wijzen op seksuele gemeenschap. Hoe is dat toch mogelijk, zo denk je misschien? Simson, een kind van God, zelfs een knecht van God. Die zijn roeping zo duidelijk kon verklaren. Een Nazireeër Gods al vanaf de baarmoeder af. En dan in bed met een hoer…?

Laten we ons oordeel nog maar even opschorten. Wij leven in net zo’n oversekste wereld als Simson. Wat heb jij allemaal al niet gezien op dat gebied? We leven in de visuele cultuur van het beeldscherm en de smartphone. John Bunyan schrijft in ‘de Heilige Oorlog’ dat de oogpoort de eerste poort van Stad Mensenziel is die door Diabolus wordt opengebroken. En al is de één misschien zwakker op dit terrein dan de ander, maar alles wat je ziet wordt wel opgeslagen in je hart. En het sluit aan op wat daar ligt te sluimeren. En je denkt eraan en je droomt ervan. En als je daaraan wordt ontdekt, dan zul je niet op Simson kunnen neerkijken. Maar dan zul je des te vuriger bidden: wend, wend mijn oog van de ijdelheden af.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen