Navolgers van Paulus

Titus wist wie als ambtsdrager voorgedragen en gekozen mocht worden. De ethische en theologische eisen zijn niet plaats- of tijdgebonden. De gegevens in de pastorale brieven van Paulus komen we tegen in de brief aan Titus en zo aan de gemeente. Een bijzondere uitspraak is het vasthouden aan het getrouwe Woord. Calvijn zegt: Het betrouwbare Woord is de zuivere leer die uit de mond Gods is voortgekomen. De opziener moet daaraan vasthouden. Hij moet er niet alleen van op de hoogte zijn, maar hij dient er ook standvastig in te volharden. Sommigen zijn onbestendig, zij laten zich gemakkelijk tot allerlei soorten van leer overhalen. Anderen worden of door vrees gebroken of worden bij een andere gelegenheid bewogen om de verdediging der waarheid op te geven. Niets is gevaarlijker dan dat een herder niet standvastig staat in de leer waarvan hij de onoverwinnelijke verdediger had moeten zijn. Het voornaamste is dat een herder toegerust is met kennis van de gezonde leer. Onderzoek is vandaag dringend nodig. Ben ik een kenner, belijder, handhaver van de gezonde leer. Aldus Calvijn. Wil ik vandaag ook zo bekend staan. En dat om ’s Heeren wil, om het onfeilbare Woord van de drie-enige God. Zich één wetend met Gods dienaren. Uitgezonden in het begin door Jezus Christus op de eerste avond van Zijn opstandingsdag. Vanuit Joh. 20, via Hand. 2, gaat de lijn van hartelijke verbondenheid en inzet door heel de kerkgeschiedenis, ook door onze eigen kerkgeschiedenis heen. Van het begin tot nu toe. Levend bij het Paulinische Woord: Gedenkt uwer voorgangeren, die u het Woord Gods gesproken hebben en volgt hun geloof na, aanschouwende de uitkomst hunner wandeling. Hebr. 13:7. Het verleden blijft spreken in het heden. Vandaar het kennen waar Judas op wijst. Het strijden voor het geloof dat eenmaal de heiligen is overgeleverd (Judas:3). In de kanttekening staat: Strijden voor het geloof, dat is strijden voor de zuivere leer van het Evangelie gelijk in 1 Tim. 4:1 staat om die te behouden en daarvan niet af te wijken. Hetwelk eenmaal is overgeleverd. Eenmaal dat is: de zuivere leer zal niet veranderd worden. Zij zal altijd blijven zoals zij eens van Christus en de apostelen geleerd is en zo is er het geloof in de zuivere leer van het Evangelie. Het belijden ervan en het strijden ervoor. Er is een eenheid tussen de kerk in het verleden en in het heden. Vandaar dat die eenheid in de tweede dienst duidelijk beleden wordt. Dit belijden is geen formaliteit of een traditioneel gebeuren, maar getuigt van een werkelijkheid. Ik gericht. Ik geloof. In de middagdienst worden de woorden van ons algemeen en ongetwijfeld christelijk geloof gehoord, openlijk beleden. Stilzwijgend wordt ook instemming betuigd. Te midden van alle verwarring, kanteling, zelfs verandering in het kerkelijk leven dient men stil te staan bij het belijden en bij wat beleden wordt. Namelijk ons algemeen en ongetwijfeld christelijk geloof. Verwoord, beleden in de twaalf artikelen. Geformuleerd uit en zo naar het Woord des Heeren. Terecht is gezegd dat aangenomen kan worden dat de doopbediening het uitgangspunt is geweest. Van stukje tot stukje is rondom de Schriftuurlijke doopsformule het Apostolicum gevormd of liever gezegd als een schepping van de Heilige Geest tot stand gekomen. Een confessioneel wonder waarover wij ons niet genoeg verbazen en verblijden kunnen. Dat zijn geen overtrokken, maar ware, terechte woorden. Zeggen wij bijzonder als ambtsdragers daar amen op? Ursinus zegt: De twaalf artikelen zijn de oudste belijdenis. Ze zijn de bron waaruit anderen hebben geput en vooral ze zijn gesteld in de woorden van de Schrift. Hoe meer nu de inhoud van de belijdenis voor ons spreekt en leeft, hoe meer kracht, steun en uitzicht zij biedt. Het ‘ik geloof’ is niet overtrokken, niet stoer, maar werkelijkheid en waarheid. Ik mag, ik kan geloven en zo wil ik belijden. Ik geloof in. Ook ter onderstreping van het ‘ik geloof in’ wil ik in de tweede dienst aanwezig zijn. Dit belijdt ook een predikant. Ook hij kan en wil de tweede dienst niet missen. De leerdienst. Honorerend de bindende opdracht van de nationale synode van ’s Gravenhage in 1586. Het verzuimen, het prijsgeven van de tweede dienst, zelfs door personen van boven de 55 jaar, moet ons aangrijpen. Jong en oud bepalen zelf hun eigen keus. Tijdens het gesprek wordt gezegd: Maar ik blijf geloven. Maar hoe lang? De Kerk is Gods rijke gave. De Kerk is ’s Heeren werk-, spreek-, leidings- en verzekeringsplaats. De zondag is de roem der dagen. De Heere verblijdt, sterkt en troost, geeft moed, kracht en steun in onze tijd. De Kerk is onmisbaar. De zondag behoort prioriteit te hebben in het ambtelijke werk. Leeft de zondag voor ons, dan willen we jongeren en ouderen voor de betekenis, het doel van de kerkdiensten winnen. Bedenk wat Paulus deed op de sabbat. Bedenk ook dat Jezus preekte op de sabbat.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen