Paulus en de tijd

In een samenkomst zei Van der Staaij, de fractievoorzitter van de S.G.P., dat het nieuwe moraal is het leven zonder God. We zien de consequenties daarvan in het denken over huwelijk en gezin. De eerbied voor het leven en ook de houding ten opzichte van de wekelijkse rustdag. Door talloze bressen golft kolkend water zich met brute kracht naar binnen. Laten we maar niet te gemakkelijk denken dat we veilig zijn voor dat water. Voor je het weet sleurt de stroom van de tijd ons mee. Aldus het RD van 28 september 2019. Woorden ter overdenking waard. Zelfs meer dan dat. Het is nodig te bidden om wakend vast te mogen houden aan Gods Woord en de Drie Formulieren van Enigheid. Dit is een heilige roeping. Juist in het kerkelijke leven. We dienen vast te houden aan datgene wat we uit Gods hand hebben mogen ontvangen. Dit geldt bijzonder voor de ambtsdragers. De predikanten voorop. Overdenkend wat in het dagblad stond kwam voor de aandacht wat Paulus schrijft in 1 Korinthe 16:13. Waakt, staat in het geloof, houdt u mannelijk, zijt sterk. Waken, waakzaamheid, is de eerste vereiste. Satan gaat rond als een briesende leeuw en bijzonder als een engel des lichts. Hij maakt op zijn manier en op zijn tijd gebruik van de Bijbel. Wat in het kerkelijk leven binnenspoelt vanuit de samenleving wil men Bijbels een plaats geven. Er kan sprake zijn van een listige gedachte of opmerking. Waar je aan denkt of wat je wilt staat niet in de Bijbel als verboden. Er wordt niet over gesproken of op gewezen. Dit is iets eigens in de samenleving. We kunnen er niet om heen. Maar het komt aan op wat Paulus zegt: Staat in het geloof (1 Kor. 16:13). Standvastig. Het geloof in God de Vader, God de Zoon en God de Heilige Geest en vanzelf het geloof in het Woord des Heeren. De wil en zo de wet van de Heere. Die levenshouding is niet vrij van strijd, bestrijding en verzoeking. Maar Paulus geeft een hart onder de riem. Het staan in het geloof houdt ook in: Steun zoeken in, kracht putten uit het geloof in de Heere en Zijn Woord. Weest zo mannen van stavast, zegt Paulus. Dat laat geen overdreven houding zien of horen. Het laat vastberadenheid zien als stuwkracht in de samenleving. Dit is vrucht van genade en vrucht van de Heilige Geest in het hart. We worden er door gepantserd. Paulus zelf is een sprekend voorbeeld. Wat heeft hij niet meegemaakt. Hij moest van Godswege naar Rome. Hoe was en ging zijn weg en met welk gezelschap. Maar het geloof in God en in Zijn doen werd in getrouwheid beleden. Zelfs in het uur van doodsdreiging. Paulus deed het werk van een evangelist. Als ambtsdrager in dienst van de Koning van de Kerk, ging het welzijn van de gemeenten hem ter harte. Voor Paulus was niet onbelangrijk de positie van een ouderling. In zijn brief aan Titus (1:9) wijst hij er nadrukkelijk op. Een ouderling dient vast te houden aan het getrouwe Woord dat naar de leer is en zo machtig is beide om te vermanen door de gezonde leer en de tegensprekers te weerleggen. Daar mag niet overheen gelezen worden. Vandaag is het in praktijk brengen hiervan noodzakelijk. Bijzonder alle ambtsdragers dienen dit te doen. De predikanten, de dienaren van het Woord, als eerste. Ze zijn voorgangers. Wie nu God de Heere van harte liefheeft, luistert naar ’s Heeren spreken, eisen en opdrachten in het Woord en wenst zich te houden aan het in praktijk brengen van de door de kerk vastgestelde leer gegrond op Gods Woord. In de leer zoals Gods Woord spreekt. We moeten denken aan de Drie Formulieren van Enigheid. Leven ze voor ons? Wanneer dat zo is, dan ontaarden ze niet in een etiket en leidt het niet tot de opmerking: de formulieren van onenigheid of de formulieren van twist en tweedracht. Soms wordt gezegd: het zijn verouderde formulieren, taal en stijl doen het vandaag niet meer, ze zijn ingewikkeld en onbegrijpelijk. De kerkgang laat het ook zien. Bijzonder voor de middag- of avonddienst is er minder interesse. De catechismus heeft niets te zeggen of mee te geven. De catechismus is niet eigentijds. En maar Avondmaal houden. Er is een losweken van of niet meer verstaan van de praktische Godgeleerdheid. Een uitdrukking van het voorgeslacht, maar niet verouderd. Laat die Godgeleerdheid ook aan de hand van ons leerboek zo verklaard worden dat het verstaan wordt ook door de jeugd. Het leerboek geeft antwoord op vragen, bijzonder op vragen die ons leven en sterven raken. Daar gaat het toch om. Denk aan zondag 1 en wat daarop volgt als onderwijs. Weten we ook wat ons kerkelijk voorgeslacht aan de tweede dienst mocht hebben? Ik heb het zelf gehoord in Rotterdam hoe men aan die diensten dacht en wat men er aan had. Men kon er niet buiten. Het werd gemerkt en gehoord wat men door de zondagse diensten van de Heere in de prediking meekreeg. Door Gods genade mag ik geen vreemdeling zijn van wat Kohlbrugge tot zijn kinderen zei: Kinderen houdt vast aan de Heidelberger. De Heidelberger is gegeven als onderwijzer, als leidsman mede tot verdieping, waar Paulus Titus en de gemeenten op wees. De zaligmakende, de heilbrengende genade Gods is verschenen aan alle, allerlei soort mensen, met welk een rijk doel Titus 2:12-14.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen