Dordrecht Nieuwe Stijl

In de Christelijke Gereformeerde kerken spelen ernstige problemen. Wij als leden erkennen ook zelf deel van het probleem te zijn. Enkele classes hebben reeds opmerkelijke uitspraken gedaan. Haarlem grondt haar besluit op een Synodebesluit, dat juist het tegendeel stelt, dus: geen plaats voor vrouwen in de ambten. Zwolle en Utrecht worstelen met kerkrechtelijke problemen in de afhandeling van verschilpunten.

Wat de geschiedenis betreft: Drs. Leeftink heeft aangegeven in het RD van 23 december dat een classis niet bevoegd is een gehele kerkenraad te schorsen of af te zetten. Hij grondt dit op de Kerkorde alsook op handelingen van de Dordtse Synode. Ik teken hierbij het volgende aan: Leeftink kan niet over het hoofd zien dat juist deze Synode het was die de Remonstranten de deur wees. Wat dit betreft lijkt hij de geschiedenis te willen herschrijven. Dordrecht heeft destijds wel degelijk een deel uit de kerk gezet. Denk maar aan de bulderrede van Bogerman, de voorzitter van de Synode. Dordrecht nieuwe stijl? Verder is het zo dat onze kerken blijkbaar verstrikt dreigen te raken in kerkrechtelijke discussies. Hier doet zich iets vreemds voor. Het gebeurt vaker dat men gaat spreken over de formele kant van de zaak, als men het te moeilijk vindt om inhoudelijk te spreken. Dat zien we hier gebeuren. Classes struikelen op formele onderdelen. Maar daarbij wordt met twee maten gemeten. Leeftink kan zwart op wit constateren dat IJmuiden c.s. de kerkorde met de voeten treden. Maar daarover spreekt hij niet, terwijl hij in een veel minder evidente zaak plotseling de Kerkorde wel hanteert en naar de letter daarvan wil handelen. Dat mag natuurlijk, maar zeg dan eerst dat IJmuiden en Zwolle enz. daadwerkelijk en de facto in overtreding zijn. Dit is toch vreemd? Ook chronologisch, dus in volgorde van tijd, moet eerst klip n klaar gezegd zijn dat diverse gemeenten de Kerkorde overtreden. Wat de kerkordelijke aspecten hiervan: ds. van Vulpen heeft correct aangegeven in de krant dat in kerkordelijk opzicht de redenering van Leeftink niet klopt. Ik wil er nog iets aan toevoegen. Leeftink zegt dat een bredere vergadering niet kan overgaan tot het schorsen van een gehele kerkenraad. Daarom wil ik toch nog even naar de andere manier terug, namelijk het weigeren van de lastbrieven. Dat heeft blijkens de woorden van Leeftink, de Synode van Dordrecht ook gedaan. Op slordige dagen overkwam het mij ook wel dat ik of mijn medebroeder de lastbrieven vergeten had. Ze moesten echter wel opgehaald worden, omdat we zonder deze niet wettig aan de vergadering konden deelnemen. Bij het doornemen van de lastbrieven door de roepende kerk komt een gemeente expliciet ter sprake. Dus stel ik mij voor dat deze lastbrieven niet beschouwd kunnen worden als louter formaliteiten. Hier speelt echter een ander gevaar, namelijk dat een classis innerlijk te verdeeld is om een uniform besluit te nemen. Wat dan? In dat uiterste geval kan een hierover bezwaarde kerkenraad de vergadering verlaten. Dat is een mogelijke uiterste consequentie. Ook die mogelijkheid hebben we als kerkenraad van Damwoude en Broeksterwoude wel eens gepraktiseerd. De classis Leeuwarden heeft daar destijds wel serieus op gereageerd.

Ik kom tot mijn volgende opmerking. Ds. van Vulpen, ik noemde hem reeds, heeft zich nu en ook al eerder vanuit zijn gemeente beziggehouden met deze problemen. Ik ben daar heel erg gelukkig mee. Ik hoor dat er meerdere jonge broeders zijn, ook op andere classes, die zich inzetten voor het behoud van onze kerkelijke identiteit. Het gaat dan zowel om kerkordelijke gronden alsook om het Schriftgezag. Ik hoop van harte dat dit een trend mag worden, namelijk dat we breed in onze kerken, samen met elkaar, ons bezinnen op onze kerkelijke positie. Mij bereiken meerdere vragen naar de positie van onze stichting inzake eventuele Synodale besluiten. Natuurlijk houden deze zaken ons bestuur bezig. U kunt dat ook nagaan als u de website raadpleegt. Mijn eigen meer persoonlijke uitingen geef ik prijs op mijn eigen site. Het stemt mij en ons allen echter ook tot grote dankbaarheid dat breed in onze kerken nagedacht wordt over deze heikele zaken. Zoals nu het opiniestuk van br. van Vulpen aantoont. Ik wijs ook op de lezing die ds. Uitslag heeft gehouden in Damwoude: Blijven of weggaan. Hij heeft toen evenwichtig gesproken over de onderhavige materie. Hij meende zelfs, misschien wel terecht, de vraag te stellen wat Bewaar het Pand nu wel doet. In aansluiting op al deze vragen tekent zich voor mijn oog een brede samenwerking af van allen, die zich niet kunnen verenigen met het idee van een vrije kerk, die losgeslagen dreigt te worden van haar kerkordelijke en Schriftuurlijke ankers. We hebben elkaar hierin dringend nodig. Er zullen ongetwijfeld mogelijkheden komen, na sluiting van de GS, om de handen ineen te slaan. De situatie van onze kerken vraagt er gewoon om dat we met elkaar in de bressen staan om deze “toe te muren”, zoals Gods Woord zegt (Jes. 58:12).

Ik schrijf dit omdat velen zich afvragen hoe we staan of gaan moeten in een kerk, die over grenzen heentrekt. Intussen hoop ik dat de Synode in ieder geval duidelijk zal maken wat het officiële kerkelijke standpunt is inzake allerlei moderne vragen. Maar al zou de GS dat doen, dan blijven we worstelen me de vraag hoe we handelen met gemeenten die andere wegen gaan. Ook met de vraag hoelang we samen kerk kunnen blijven als de Schrift in het geding is.

Hier dreigt het gevaar van het wijzen naar anderen. Als wij ons op de rechte manier zouden mogen verootmoedigen, liggen de sleutels uiteindelijk in onze eigen gemeenten en in ons eigen hart. En dus staat de zaak van Gods Kerk er nooit hopeloos voor.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen