Duitsland

De naam van br. Olaf Latzel is u nog wel bekend. Meerderen van u hebben interesse getoond toen ik er over schreef, jaren geleden nu al weer. Onlangs zijn we nog weer in Bremen geweest toen een reisgezelschap uit ons land daar was. Latzel is ondanks veel tegenstand, nog steeds een duidelijke woordvoerder van de Schriftgetrouwe richting in de EKD. Zijn gemeente bloeit nog door en door heel Duitsland wordt naar zijn bediening geluisterd. Als Luthers predikant is hij toch door en door Gereformeerd.

Ik stuitte kortgeleden op toespraken, die gehouden werden voor de genoemde stichting in Siegen. Vermoedelijk is Ulrich Parzany de drijvende kracht achter deze organisatie. Parzany is eveneens een gewild spreker. Hij geeft in een korte uiteenzetting aan wat de bedoeling is van deze pas opgerichte groepering. U kunt dat beluisteren op: https://www. youtube.com/channel/UCAnhTKjRh71aEqbEw8QB0xA.

Er zijn op deze site meer toespraken die zeer de moeite van het luisteren waard zijn. De kerkelijke kaart bij onze oosterburen is anders ingekleurd dan bij ons. In de theologie is Duitsland reeds lang het domein van modernistische theologische opvattingen. Namen als Ritschl en Bultmann wekken bepaald niet veel vertrouwen. Ook de Evangelisch Lutherse Kerk toont van dit verval de duidelijke sporen. Dat neemt echter niet weg dat de verontrusting, zij het dan in kleinere kring, ook sterker is dan bij ons. Tekenen van verval worden duidelijk gesignaleerd rond thema’s als homoseksualiteit, evolutie en Islam. Men neemt tegen dit alles ook duidelijker dan bij ons stelling.

Naast de EKD kent men daar ook allerlei vrije kerken en groeperingen zoals de Vergadering der gelovigen, die nog duidelijk een eigen vaste koers varen. Duitsland is verder, merkwaardig genoeg, toch ook weer het land van allerlei Piëtistisch georiënteerde stromingen. U hebt laatst nog kunnen lezen van een promotie over Lampe, in zijn leven een rasechte piëtist.

Het genoemde netwerk wil een podium zijn voor toerusting en voorlichting. Het is geen nieuwe kerk, maar meer een overkoepelend orgaan voor al diegenen die delen in dezelfde verontrusting. Uit de vermelde reacties op de gehouden preken en toespraken blijkt, meer dan bij ons, een heel sterke betrokkenheid. Ook van buiten de grenzen van Duitsland.

Ook in onze streken gaat het verval in snel tempo door en grijpt het om zich heen. Je zoekt dan naar overlevingsmogelijkheden voor de kerk van Nederland en ook onze kerken. De ontwikkelingen komen in een stroomversnelling; het gaat harder dan ik ooit had kunnen denken. We beseffen allemaal, dat er grote veranderingen op stapel staan. Dat geldt ook voor de kerken die ons lief zijn. Ik hoef daar niet over uit te wijden.

Het gaat me meer in het algemeen om een vorm van verweer te zoeken tegen de tijdgeest. Ook in andere kerken leeft sterke verontrusting. Ik denk met name aan de HHK, de GG (in beide vormen), enz. Ook in de PKN zijn gemeenten die trouw willen blijven aan de Schrift. Ik denk stellig niet aan een andere kerk of een nieuw kerverband. Het gaat meer om een interkerkelijke bond, waarin allen die willen leven in de lijn van Schrift en Belijdenis, de krachten bundelen. Een platvorm, waarin we breed kunnen nadenken over het toevertrouwde pand. Er zijn er nog velen in ons land, die verdriet hebben over het verval, dat zich zo breed aandient. Tot nu toe probeert iedereen op zijn eigen manier wapens te vinden in deze strijd, en dat moet ook zo blijven; maar we beseffen allen ook wel, dat we elkaar nodig hebben. Er kunnen vormen van verbondenheid bedacht worden, waarmee we allen gebaat zijn. Zoals dat nu ook in Duitsland gebeurt.

Het zou kunnen leiden tot een kerkenbond bijvoorbeeld, waarin we samen een front kunnen maken tegen alles, wat afglijdt. Dat overkomt ons allemaal trouwens ook, en dat vraagt bezinning. Dus deze bezinning is een eerste doel. Er is voorlichting nodig over de zaken, waarop de dingen verschuiven. Ik merk telkens weer dat velen dat toch niet in beeld hebben. Een zaak als de nieuwe hermeneutiek zegt u misschien ook nog weinig. En onwetendheid vergroot de risico’s.

Een dergelijke instantie zou natuurlijk ook in de verre toekomst kunnen en moeten heenwerken naar een andere vorm van kerkzijn. Kerkelijke eenheid zou op deze manier in het verschiet kunnen liggen. Misschien gaat de tijd ooit wel komen, dat onze stichting contacten kan leggen naar andere kerken. In ieder geval zal ter rechterzijde meer verbondenheid en eenheid moeten gaan ontstaan. Uiteindelijk zal het restant Christendom toch uiteenvallen in twee blokken, waarvan dan één van beide in ieder geval trouw wil blijven aan het gezaghebbende Woord.

Zie dit niet als een negatief oordeel over allen die anders denken. Daar gaat dit verhaal niet over. Er zullen op allerlei plaatsen mensen zijn, die op hun manier ernstig willen leven naar Gods Woord; maar zij doen dat op hun manier en wij op de onze. Dus geen zelfverheffing, maar een bewuste en meer stellige keus en een hartelijk voornemen om niets anders te weten dan Jezus Christus en Dien gekruisigd, en dat dan “naar de Schriften”. Aan de verre horizon zou daar ook de oplossing kunnen liggen voor onze kerken. Het lijkt me een gemis, dat wij geen samenwerkingsgemeenten hebben met de HHK (PKN) of de GG. Zeker nu aan de andere zijden van onze kerken deze vormen wel bestaan.

Oude kaders lijken ondermijnd te worden. Synodale beraadslagingen of besluiten brengen geen werkelijk heil aan. Onze tijd vraagt om de zo vaak reeds genoemde herverkaveling. Zoals de Heilige Geest Zijn Kerk vergaderde op de Pinksterdag. Het was ook toen nooit vertoond. Zoveel verschil onder de mensen, maar toch: allen eendrachtig bijeen. Die Geest leeft en werkt nog!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen