Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Ambt en Plicht

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Ambt en Plicht

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

De besluiten van de Generale Synode worden nog steeds met veel spanning tegemoet gezien. Maart kan weer veel nieuwe onrust geven, aan welke kant dan ook. Maar het kan ook wel eens heel goed zijn om een andere la van het kerkelijk bureau open te trekken, namelijk die van de kerkenraad. Het kerkelijk gezag berust namelijk vooral bij de plaatselijke gemeente.

Ik heb het zelf ook lange tijd zo bezien dat classis en synode de meerdere vergaderingen zijn. We denken dan “top down”, dat wil zeggen dat alles van bovenaf beslist en bestuurd wordt. Deze vorm van kerkregering zien we vooral in de Roomse kerk. Roma locuta, causa finita: Rome heeft gesproken, de zaak is beslist. In de vroegere Hervormde kerk leek het daar ook iets op. Het was immers bij de scheuring van 2004 zo, dat de kerkelijke goederen altijd vervielen aan de landelijke kerk. Daarom spraken we ook over de Hervormde kerk (enkelvoud). Maar wij vormen met elkaar de Christelijke Gereformeerde kerken (meervoud). Ons kerkverband wordt zodoende gevormd door het geheel van de plaatselijke kerken. Classis en Synode zijn geen meerdere vergaderingen, maar bredere vergaderingen. Het gezag berust in feite dus bij de plaatselijke kerkenraad.

Laten we dus niet alleen en vooral betekenis toekennen aan Nunspeet, maar kijk eens naar uw eigen gemeente en uw eigen kerkenraad. Het zou wel eens kunnen zijn dat de eigen kerkenraad voor grote beslissingen gesteld wordt. Als ik het dan heb over de kerkenraad, dan bedoel ik daarmee vooral de gemeente, uw gemeente.

Bent u als kerkenraad u bewust van uw dienst, maar ook van uw gezag? Een kerkenraad wordt door deze beide zaken bepaald. Allereerst kunnen we spreken van een ministerium, of een diakonia; beide woorden betekenen: dienst. Een kerkenraad heeft een dienende taak. Talrijk zijn de broeders, die samen met elkaar de gemeente dienen. Zij zijn als herders en opzieners van de kudden. Zij trekken er elke week op uit om de gemeente bij te staan en toe te rusten. Zij doen hun werk belangenloos en krijgen lang niet altijd waardering of dank. Integendeel, hun dienst wordt soms te gering geacht.

Naast deze dienst kunnen we ook spreken van hun gezag. Zij zijn opzieners van de kudde. Een kerkenraad vormt de kleinste synode. In Nunspeet heerst soms verdeeldheid. Hoe is dat in uw gemeente en uw kerkenraad? Hoe staat het met die uitspraken en besluiten? Het is wel goed om daar eens mee te beginnen. We moeten dus niet vanaf de top, maar van onderaf denken. De kerkenraad waakt over de leer. Is die leer bij elke kerkenraad veilig? Is concreet gedacht, uw en mijn gemeente standvastig en hebben we een vaste koers uitgezet? Als kerkeraden en gemeenten zuiver denken en leven en geloven, zal de Synode van Nunspeet daar de vruchten van plukken. Het is de laatste jaren meer en meer gewoonte geworden dat een plaatselijke kerk een beleidsplan hanteert. Op de website, die de meeste gemeenten hebben, wordt vaak aandacht gegeven aan de vraag: Wie zijn wij? Nu is dat niet zo’n dringende zaak, want ieder lid van de kerkenraad heeft zijn handtekening gezet onder het ondertekeningsformulier. Daarin heeft ieder zich verbonden met en gebonden verklaard aan de Gereformeerde Belijdenis. Ik weet niet zeker of die handtekening nog altijd functioneert. De moeite begint al met de vraag of de kerkenraad wel gedegen kennis heeft van die Belijdenis. Als de kerkenraad heldere gedachten heeft over de leer, dan heeft Nunspeet dat ook. Maar als het daar niet klopt, is het plaatselijk dus ook niet in orde.

Ik kan nog iets dieper afdalen. We kunnen als leden kijken naar de kerkenraad, maar hoe is het met uw gezin? Een gezin vormt een kleine kerk. Er is een tijd geweest, dat de gezinnen duidelijker omlijnd leefden. U hebt misschien wel eens een foto gezien van een kerkelijk gezin uit lang vervlogen dagen. Let eens op de gezichten, op de houding, op de kledij. Er sprak een zekere overeenstemming, ook bescheidenheid en eenvoud uit. Meestal waren het grote gezinnen. Ik zou uit onze gemeenten nog wel namen kunnen noemen van bekende families met namen, die je in meerdere gemeenten aantrof. Onze gemeenten waren in die dagen familiekerken. Ik hoop dat het ook nu nog zo mag zijn. Want het gaat niet om een foto, maar om een innerlijke houding.

Helaas is het wel zo, dat er een kaalslag heeft plaats gevonden in de gezinnen. Het zijn geen kerkjes meer, maar misschien wel duiventillen of voorportalen van de wereld geworden. De kleinste kerken moeten ook gezag uitstralen en dus is het een vraag uit welke beginselen het gezin leeft? Als de bredere vergaderingen hun kracht verliezen, moeten we maar eens naar het grondvlak kijken.

En dan kunnen we zelfs nog dieper afdalen. De kleinste eenheid vinden we toch bij ieder van ons persoonlijk. En dan zijn we precies waar we wezen moeten. Hoe staat het nu met mij? Wat is mijn beginsel en wat leeft u uit? Het zal veelal zo zijn dat de Synode het beeld vertoont van ons aller persoonlijke leven. Gods levende kerk beleeft die persoonlijke eenheid ook slecht zeer ten dele. De gedachten vermenigvuldigen zich. Daarin blijkt ook al hoe verdeeld we innerlijk zijn. Al die stemmen uit de kerken leven in uw en mijn hart. Gelukkig als we dat beseffen en de bede hebben leren bidden: Verenig mijn hart tot de vreze van Uw Naam.

Misschien hebt u die lijn nog niet zien lopen. Dat gebeurt al we hoofdschuddend naar de Synode kijken. Maar beseft u dat de breuken daar ook de uwe zijn? Is de kerkelijke schuld ook al mijn schuld geworden? Zijn we met Jeremia echt verbroken vanwege de breuk van de dochter Sions? Zo bezien bent u ook lid van de Synode of van de kerkenraad. Dan staan we niet meer aan de kant, maar dan drukt de verantwoordelijkheid mij persoonlijk. Dus we moeten van onderaf gaan denken en bidden. Tua res agitur: úw zaak staat op het spel!

Dit artikel werd u aangeboden door: Bewaar het Pand

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 12 maart 2020

Bewaar het pand | 12 Pagina's

Ambt en Plicht

Bekijk de hele uitgave van donderdag 12 maart 2020

Bewaar het pand | 12 Pagina's