Timotheüs leeft erbij

Het verleden heeft weinig of geen betekenis meer in het heden. Die werkelijkheid wordt bemerkt in het kerkelijk leven. De leus doet het: tijden veranderen en wij met hen. Jammer is dat en zelfs gevaarlijk dat wij het toetsen aan het verleden, gelijk wij het in de Schrift tegenkomen, niet bemerken. Elke verandering of aanvulling moet aan de Schrift geijkt, getoetst worden. Zeer belangrijk is het lezen, luisteren, handelen, schrijven en leven naar de Schriften. De tijdgeest noodzaakt daartoe. Niet alleen persoonlijk, maar ook gezamenlijk. Laten we leven bij en beleven wat Paulus aan zijn broeder Timotheüs schreef.

Schreef zelfs van Godswege. Paulus was geen man van slechts denken aan de tijdgeest en de invloed ervan in de kerk, gemeenten en samenleving. Vandaar dat hij kwam tot de daad, tot spreken en tot schrijven. Het laatste kunnen we in de tweede brief aan Timotheüs hoofdstuk 3 lezen. Het gebeuren in de laatste periode van de wereld. In 2 Tim. 3:2-9 geeft Paulus een uitzonderlijk lange lijst van zonden om daarmee in beeld te brengen hoe het in die zware tijden met de mensen gesteld zal zijn en hoe men zich zal gedragen. De inzet van de mens is het stellen en beheersen van de tijdgeest. Een zondenlijst wordt gegeven. Zonden die voor de mens aantrekkelijk zijn. Dijkwacht in de gemeente is geboden. Maar meer dan dat. Blijven bij de Bijbelse leer. Met nadruk zegt Paulus tot Timotheüs: ‘maar blijf gij in hetgeen gij geleerd hebt’ (2 Tim. 2:14). Niet alleen blijven bij, maar blijven in hetgeen hij geleerd heeft en wat hij met overtuiging heeft aanvaard. Timotheüs staat in dienst van de Heere. In de gemeente is hij voorganger. Timotheüs draagt de volle verantwoordelijkheid voor het zorgvuldig bewaren en doorgeven van de geloofsleer. Ik las: in de mondelinge cultuur van die tijd was de kwaliteit van het onderwijs afhankelijk van de betrouwbaarheid van de leraar. Aan persoonlijke overdracht werd veel waarde gehecht. Tijdens hun omgang met de leerstof bouwden leraar en leerling een vertrouwensrelatie met elkaar op. Zo was ook Timotheüs onderwezen. Timotheüs moet blijven bij alles wat hem geleerd is omdat hij volgens Paulus heel goed weet van wie hij geleerd heeft. Leidinggevende personen hebben nu een zeer verantwoordelijke taak en opdracht. Geen aanvulling, geen verandering, maar blijven bij datgene wat in de Schrift staat. Dit is een houvast en steun in de tijd van verzoeking en van strijd. Paulus zegt tot Timotheüs dat hij van kinds af de heilige Schriften geweten heeft. Behalve door het leeronderricht van zijn geestelijke vader was Timotheüs mede gevormd door de geloofsopvoeding thuis. Van zijn kleutertijd af heeft Timotheüs gehoord van de heilige Schriften. Het gezinsleven van de ouders van Timotheüs was Paulus niet onbekend. Paulus heeft ook de grootmoeder Loïs gekend. In 2 Tim. 1:5 staat dat Paulus bij Timotheüs alsook bij grootmoeder Loïs en moeder Eunice een ongeveinsd geloof bemerkte. Dat geloof komt niet mee met de geboorte.

Ook niet met Gods verbond. Het is een Goddelijke daad in het leven. Met nadruk zegt Paulus: Uit genade zijt gij zalig geworden door het geloof, en dat niet uit u, het is Gods gave (Ef. 2:8). Het geloof is van boven en komt wonen door de Heilige Geest in het hart. Van dat geloof zegt Paulus: dat heeft allereerst gewoond in grootmoeder Loïs. Wonen in. Het geloof werd inwoner. Het geloof kwam in het hart en bleef in het hart. Beheersend. Werkzaam. Vruchtbaar. Ditzelfde, namelijk het inwonen, ontdekt Paulus bij moeder Eunice.

Paulus kwam op zijn zendingsreis in Derbe en Lystre in contact met Eunice en Loïs. Paulus’ prediking en contact werd tot zegen gesteld. Jezus Christus ging leven en werd erkend als Vervuller van al de beloften van het Oude Testament. Jezus werd hun Zaligmaker. Hun Koning en Heere. Eunice en Loïs waren één in de Heere, in geloofsbeleving en geloofsleven. Maar in Hand. 16 lezen we van een gemengd huwelijk. Timotheüs was een zoon van een Griekse vader en een gelovige Joodse moeder. Een gemengd huwelijk. De stelregel was: we laten elkaar vrij. Er was echter sprake van nalatigheid. Timotheüs was niet besneden. In de Joodse wet stond een artikel dat ook kinderen uit een gemengd huwelijk besneden dienden te worden. Maar wat blijkt: Timotheüs miste het teken van het verbond. Maar hij hoorde wel het Woord van het verbond. Gods Woord. Van kindsbeen af kende Timotheüs de heilige Schriften. Zijn moeder en grootmoeder hebben de basis van Timotheüs’ Bijbelkennis gelegd. Voordat Timotheüs kon lezen, werden aan Timotheüs de heilige verhalen verteld. Voor de eerste leesoefeningen werd het derde boek van Mozes gebruikt. Het onderwijs in de wet, de tora, werd begonnen vanaf het vijfde levensjaar. Vandaag mag er geen nalatigheid zijn. Het spreken, het doen en het voorleven dienen er te zijn. Let op: er is bijstand. De zondagsschool, de christelijke school en vanaf twaalf jaar de catechisatie. Laat er gebed en meelevendheid zijn ook voor de kerkelijke jeugd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen