Vragen bij de doop van volwassenen (1)

Ik ga zo nader op de zaak in, maar ik wil voorop stellen dat de kerk het recht heeft om van de kandidaat het ware geloof te eisen. Als het goed is komt de eis van geloof en bekering iedere zondag door middel van de prediking tot ons. Dat is heel wat anders dan het wensen dat je het ware geloof zou mogen hebben. Dat gebeurt wel, zo in de trant van: Moge de Heere je nog eens bekeren jongen. De profeten deden dat niet, noch Johannes de Doper en de hoogste Profeet al helemaal niet. Die zei: Gij moet wederom geboren worden. En alleen hij die de Heere in Zijn eisen rechtvaardigt zal het gebed om geloof en bekering leren bidden.

Het volgende wat ik wil zeggen is dat de vragen die in het doopformulier voor volwassenen gesteld worden vragen zijn die om een persoonlijk antwoord vragen. Als de kandidaat voor het beantwoorden van de vragen terug deinst, is dat wel te begrijpen, maar moet hij ook eens eerlijk overwegen waarom hij die vragen niet beantwoorden kan. Is het inderdaad omdat hij niet durft te zeggen dat God hem of haar Christus persoonlijk tot een Zaligmaker geschonken heeft? Om over de vraag naar een trouwe deelname van het Heilig Avondmaal nog te zwijgen. De vragen die tot zelfonderzoek leiden mogen we niet naast ons neerleggen. Als je nu niet kunt zeggen dat je het eigendom van de Heere Jezus bent, kun je dat volgend jaar dan wel? Ik zie in de kerk zoveel mensen die jaar in jaar uit dezelfde blijven. Terwijl de Schrift ons maant ons te spoeden ‘om onzes levens wil”.

Het derde is de vraag naar een getrouwe Avondmaalsviering. Daar huiveren we in onze ‘goeie en degelijke gereformeerde kerken’ voor terug. We zien immers zoveel vanzelfsheid om ons heen in andere, onze ogen lichte gemeenten. Daar gaat iedereen aan het Avondmaal en word je vermaand als je niet gaat. Nu, wat dit laatste betreft: daar houd ik ook niet van. Het Avondmaal is slechts voor Gods kinderen en niet alle gemeenteleden behoren tot Gods volk.

De gemeenten wel zo aan te spreken en te behandelen is misleiding. Maar met dat al kan er ook een vanzelfsheid zijn in het afblijven en laten we de nodiging maar al te gemakkelijk liggen. Dus, nog eens: de vraag aan de kandidaat naar het Heilig Avondmaal moet ook weer tot zelfonderzoek brengen.

Voor jong en oud, dooplid en belijdend lid komt de dringende vraag: Wat dunkt u van de Christus?

Maar, ten vierde, en dan kom ik wat dichter bij de vraag van onze geachte lezer: moeten we niet een onderscheid maken tussen mensen die uit de wereld tot de kerk komen, en mensen die vanaf hun kinderjaren al naar de kerk gaan? Concreet gaat het over een geval van een meelevende en trouwe kerkganger die belijdenis wenst af te leggen, maar als kind niet door zijn ouders ten doop is gehouden, omdat die meenden dat de kinderdoop onbijbels is. Mag zo iemand niet de doop ontvangen zonder al die vragen te moeten beantwoorden? Die vragen worden toch ook niet voorgelegd aan de baby die gedoopt wordt? Het is een vraag waarover ik lang moest nadenken en nog vind ik het moeilijk daar een duidelijk antwoord op te geven. Ik stel daarom hardop maar wat tegenvragen. Waarom wil de betrokken persoon belijdenis doen en gedoopt worden? Naar die beweegredenen mag de kerk vragen, toch? Een pastoraal gesprek is nodig en wel meerdere. Wat leeft er in het hart van die jongen of meisje? Zo kom je er achter of er een begeerte is in het hart leeft om bij de gemeente te behoren. Je komt er achter of er een diepere begeerte is, namelijk om een kind van. God te mogen zijn. Pastorale begeleiding van iemand die voor doop en belijdenis staat is absoluut nodig. Vragen kunnen beantwoord worden. Misverstanden of verkeerde motieven kunnen weggenomen worden. Het kleine vuurtje van een diepe begeerte om te weten of je zonden vergeven zijn kan aangewakkerd worden. Een mooie taak voor een pastor, die dit werk graag doet!

Komen er nu geen verontrustende dingen openbaar en bewijst de persoon in leer en leven dat hij oprecht is en de Heere nodig heeft in alle dingen, dan staat er kerkelijk niets in de weg om verder te gaan. Maar het mooiste is, niet als de kandidaat de kerkenraad ter verantwoording roept waarom hij of zij niet gedoopt zou kunnen worden, maar als het tot een echte begeerte komt: zie daar, water, wat verhindert mij gedoopt te worden, Hand. 8:36.

Nu is er nog wat anders. Dat is de vraag of de kerk sowieso niet de opdracht heeft om ook die bewuste kandidaat te dopen. Net zoals ouders verplicht en vermaand worden om hun kinderen te laten dopen! Het is immers een opdracht van de Heere, ‘een ordening Gods’? In het in de brief gesteld geval: heeft de kerk niet de roeping om een ongedoopt lid zo spoedig mogelijk te dopen, zeker als er ook nog eens om gevraagd wordt? Was de Heere niet toornig op Mozes toen bleek dat zijn tweede zoon niet besneden was en moest moeder Zippora toen niet in haast de besnijdenis voltrekken?

Ik zie dat mijn ruimte op is. Ik hoop de volgende keer verder te gaan dus. Denk maar rustig mee allemaal. Als ik maar geen reacties krijg van mensen die tegen de kinderdoop zijn, want die ‘bezwaren’ ken ik onderdehand wel. Allen sterkte in deze moeilijke tijden!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen