Een werkzame Paulus

Beheerst en belijnd ging Paulus zijn weg. We kunnen ervan overtuigd zijn dat Paulus bad tot de Heere om aanwijzingen te krijgen waar zijn werkplaats moest zijn. Paulus wist ook van ’s Heeren roeping en zending, zonder bijvermelding waar hij moest werken onder Jood en heiden. Waarom gaf de Heere de werkplaatsen vooraf niet door? De Heere werkt heen naar de afhankelijkheid van Hem. Naar het gebed: Heere, wat wilt Gij dat ik doen zal. Zo was de vraag om de leiding van de Heere. Paulus heeft zeker later zijn weg en zijn werkplaatsen overzien en beleden: U maakt waar wat U in mijn lastbrief hebt vastgelegd. Uitgezonderd zendelingen of evangelisten zijn predikanten gebonden aan een plaats, aan een gemeente. Zij zijn daaraan verbonden voor een tijd. Daarin mag men de leiding en de besturing van de Heere zien en opmerken. Wat een zegen is het dat er voor het beroepingswerk met de Heere gesproken mag worden. En niet te vergeten over de werkplaats en dan bijzonder over het hoofdwerk: het prediken op zondag. Het contact met de gemeente. Paulus had geen vaste gemeente.

Hij werkte onderweg onder Joden en heidenen. Welk een woord beheerste, ja dreef Paulus. ‘Dit is een getrouw woord en alle aanneming waardig, dat Christus Jezus in de wereld gekomen is om de zondaren zalig te maken, van welke ik de voornaamste ben.’ 1 Tim. 1:15. Zondaren zullen zalig worden. Ook in Rome. Rome was in Paulus’ dagen een puur wereldse, afgodisch gezinde stad, geregeerd door een godenzoon. Nu wist Paulus dat er in Rome een gemeente van Jezus Christus was. Paulus had veel goeds gehoord van de gemeente. Wat hij hoorde via leden van de gemeente en werkers in de gemeente deed Paulus verlangen naar het contact in Rome. Maar wat lezen we in Hand. 28? Paulus kwam niet in de stad als vrij man. Hij kon niet gaan en staan waar hij wilde. Paulus was naar eigen zeggen een gebondene in een keten. In Rome gekomen worden de officiële zaken afgehandeld bij de autoriteiten. Maar laten we de leiding van de Heere opmerken. De brief van Festus en het verslag van Julius hebben ertoe geleid dat Paulus ging wonen in een eigen woning. Tevens was voor Paulus dag en nacht bewaking aanwezig in de persoon van een Romeinse soldaat. Andere gevangenen gingen in Rome de cel in. Toch was het voor Paulus heel wat. Het huis uit te gaan was uitgesloten. Paulus bleef zelfs met een keten verbonden aan een soldaat. Maar Paulus nodigde mensen uit om hem te bezoeken. Zijn woning was een woning met een open deur. Zelfs meer dan dat. De Heere zorgde voor dagelijks bezoek. Calvijn schrijft: God wilde niet dat de schatten van Paulus’ geloof binnen de enge muren van een kerker zouden besloten worden, maar dat zij openlijk zouden worden tentoongesteld opdat wijd en zijd anderen verrijkt zouden kunnen worden.

Maar zoals altijd, het Woord van de Heere maakte scheiding. Gaat het over de gekruisigde Christus, dan gaan de wegen uiteen. Simeon heeft het al geprofeteerd: Zie, Deze wordt gezet tot een val en opstanding veler in Israël en tot een teken dat wedersproken zal worden (Lukas 2:34). Voor de één is het Woord een reuke des levens ten leven, voor de ander een reuke des doods ten dode. Petrus spreekt van de steen des aanstoots en de rots der ergernis. Maar onderstreept werd: U die gelooft is Hij dierbaar (kostbaar).

Dit werkt aanbidding en verbinding. Zoals een zaaier uitziet naar vrucht, zo ging Paulus door, ook bij negatieve verhoudingen. Werkstaking was er niet. Maar werkvoortgang. Het was Lukas de schrijver opgevallen. Vandaar zijn triomfwoord, Hand. 28:30 en 31. Twee jaar lang kan Paulus de straat niet op. Al die tijd had hij huisarrest. Hij kon buitenshuis niets doen. Dan maar binnenshuis. Een bont gezelschap komt. Ouderen, jongeren, Joden en Romeinen. Vandaag zouden we zeggen: kerkelijk en onkerkelijk. En Paulus preekte. Zijn huis werd een evangelisatiepost. Preken is het enigste wat hij deed. Prediken. Paulus deed het werk van een heraut.

Hij was aangesteld. Hij had een benoeming gekregen om als heraut op te treden. Paulus was een behartiger geworden van het Koninkrijk der hemelen. Daarin was hij Johannes de Doper gelijk. Al mocht zijn boodschap rijker zijn. Rijker wat betreft zijn Koning en Zijn rijk. Het rijk is van Boven omdat de Koning van Boven is. De Koning is Gods Gezalfde. God de Vader heeft Zijn Zoon gezalfd tot Koning over Sion de berg Zijner heiligheid. Jezus Christus is een eeuwige Koning en Zijn rijk zal niet vergaan. Zijn Koninkrijk is niet spijs en drank, maar rechtvaardigheid, vrede, blijdschap door de Heilige Geest, Rom. 1:15-17. Gaat het over de burgers van dat rijk, zij kunnen Paulus nazeggen: ik ben een burger geboren.

Wedergeboren tot de levende hoop door het geloof in Jezus Christus de Heere. De burgers behoren tot het eeuwige rijk. Welk een getuigenis deed Paulus al prekende horen van de Heere, de Kurios, Jezus Christus. Goed spreken van de Koning, ook vandaag, behoort tot de taak van de heraut. Prediken met alle vrijmoedigheid. De vrijmoedigheid in de tekst, Hand. 28:31, is een door God geschonken recht. Terecht las ik: De vrijmoedigheid is dat wat de gelovigen typeert als burgers van dat koninkrijk der hemelen. Het burgerrecht van het Koninkrijk Gods geeft een genaderecht en zo een voorrecht om met alle vrijmoedigheid te getuigen van de Koning en Zijn rijk. Zo verging het Paulus in Rome. En dat onverhinderd. Onverhinderd is een tijdloos woord. Paulus was gebonden maar kreeg een mond om het ongebonden Woord Gods door te geven. Wat zegt ons dat?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen