Kenmerkenprediking (3)

Vorige keer besloot ik mijn bijdrage met enkele verwijzingen naar plaatsen in het Oude Testament. Namelijk om aan te geven dat we daar niet tevergeefs zoeken als we iets willen weten over de kenmerken van hen die de Heere vrezen. Ook in het Nieuwe Testament komen we dergelijke gegevens tegen. In overvloed zelfs. De evangeliën en de brieven zijn er vol van. Ik geef er in dit artikel enkele voorbeelden van.

Laat ik beginnen met de prediking van de Heere Jezus Zelf. Hij was gekomen als de grote Profeet en Leraar die ons de verborgen raad en wil van God aangaande onze verlossing volkomen heeft geopenbaard. “Niemand heeft ooit God gezien!”, schrijft Johannes aan het begin van Zijn evangelie. “De eniggeboren Zoon die in de schoot van de Vader is, die heeft Hem ons verklaard.” Hij kende als geen ander wat er is in het hart van Zijn Vader. In Zijn prediking heeft de Heere Jezus dat geheimenis in deze wereld bekend gemaakt. “Het Koninkrijk der hemelen is nabij gekomen!´, zo klinkt het uit Zijn mond. Als Hij dat gaat uitleggen, dan doet Hij dat in Zijn bergrede, die begint met de zaligsprekingen: “Zalig zijn de armen van geest. Zalig zijn die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid”, etc. “Die zaligsprekingen kunnen worden beschouwd als het klassieke voorbeeld van Jezus’ prediking van het Koninkrijk der hemelen” [dr. Herman Ridderbos]. Zijn die zaligsprekingen iets anders dan één indrukwekkende opsomming vol kenmerkende trekken van de ware christen? Wie worden zalig gesproken door de Heere Jezus? Welke merktekenen vertonen ze? Wel, lees het maar na in Mattheüs 5 en Lukas 7. In diezelfde bergrede wijst de Heere Jezus op de noodzaak van het vruchten dragen. Hij vergelijkt de mens met een boom. Twee soorten bomen tekent Hij. Een goede boom brengt goede vruchten voort. Een kwade boom brengt kwade vruchten voort. Hij voegt er veelbetekenend aan toe, tot twee keer toe zelfs: “Aan hun vruchten zult gij hen kennen” [Matth. 7: 16, 20]. Let eens op dat laatste woordje: kennen. Dat wijst rechtstreeks op de ken-merken. Het bezitten van de goede kenmerken zijn van levensbelang. In het laatste oordeel zal de heilige God ieder mens beoordelen naar de kenmerken die hij vertoont, de vruchten die hij draagt: “Een ieder boom die geen goede vrucht voortbrengt, wordt uitgehouwen en in het vuur geworpen…” Aangrijpend.

Na deze sterke uitspraken van de Heere Jezus durf ik het wel aan om de prediking van de Zaligmaker te typeren als bij uitstek kenmerkenprediking. Hij sprak vooral in gelijkenissen. Welnu, in vrijwel alle gelijkenissen spreekt Hij met twee woorden. Waarbij Hij doelt op het onderscheid tussen schijn en zijn, tussen waar en echt. De voorbeelden zijn talloos. De wijze en de dwaze bouwer. De zaaier met de vierderlei uitkomst van zijn zaad. Het onkruid tussen de tarwe. De koninklijke bruiloft. De trouwe en de ontrouwe dienstknecht. De wijze en de dwaze maagden. Lazarus en de rijke man. Denk ook eens aan de voorbeelden die Hij in Zijn prediking gebruikt: schapen en bokken, vruchtbare en onvruchtbare ranken, koren en kaf, etc. Ook hier moet gewezen worden op het grote gewicht dat de Heiland aan dit alles toekent. Wie spreekt er zo dikwijls over het eeuwige oordeel als Hij?! Over de worm die niet sterft en over het vuur dat niet wordt uitgeblust.

Ook waar de Heere Jezus in Zijn prediking geen gebruik van tegenstellingen maakt, noemt hij regelmatig kenmerken van hen die de Zijnen zijn. Als voorbeeld wijs ik op Johannes 14. “Indien gij Mij liefhebt, zo bewaart Mijn geboden.” [14:15]. “Zo iemand Mij liefheeft, die zal Mijn Woord bewaren.” [14:23]. En wat te denken van wat we in Johannes 10 lezen: “Mijn schapen horen Mijn stem, en zij volgen Mij.” [10:27].

Welnu, in dat spoor gingen ook de apostelen met hun prediking. De evangelist Johannes is ook de Johannes van de drie zendbrieven. Juist hij geeft in deze brieven meerdere kenmerken van Gods kinderen aan. Daarbij schroomt ook hij niet om door middel van deze merktekenen het onderscheid aan te geven. “Hierin zijn de kinderen van God en de kinderen van de duivel openbaar. Een ieder die de rechtvaardigheid niet doet, die is niet uit God, en die zijn broeder niet liefheeft.” [1 Joh. 3:10]. Hij vervolgt in vers 14: “Wij weten dat wij overgegaan zijn uit de dood in het leven, dewijl wij de broeders liefhebben. Die zijn broeder niet liefheeft, blijft in de dood.” Aan het begin van hoofdstuk 5: “Een iegelijk die gelooft, dat Jezus is de Christus, die is uit God geboren. En een iegelijk die liefheeft degene die geboren heeft (dat is: die geboren deed worden, namelijk God), die heeft ook lief degene die uit Hem geboren is.”

Ik zal er nu maar van afzien om ook uit de brieven van Paulus een dergelijke opsomming te geven. Laat het duidelijk zijn: het aandragen van de kenmerken van Gods kinderen – en daartegenover van hen die de Heere niet kennen – vinden we door heel de Heilige Schrift heen. In Oude en Nieuwe Testament, in de evangeliën en in de brieven. Met welke bedoeling? Dit vooral: om te onderscheiden van wat uit God is en wat uit God niet is. Bij wie? Bij mijzelf! “Onderzoekt uzelf, of gij in het geloof zijt. Beproeft uzelf!” [2 Kor. 13:5].

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen