Kenmerkenprediking (4)

Wat we tot nu toe zagen, was dat het bijbels is om aandacht te hebben voor de kenmerken van het geestelijke leven. Profeten en psalmisten in het Oude Testament, evangelisten en apostelen in het Nieuwe Testament – ze gingen er niet aan voorbij. Wat ons met name opviel, was dat ook de Heere Jezus in Zijn verkondiging er nadrukkelijk aandacht aan schonk. Hij bij uitstek. Het is niet overdreven, meen ik, om juist Zijn boodschap te typeren als in hoge mate kenmerkenprediking. Dat heeft ons iets te zeggen! Maar daarmee loop ik misschien wat vooruit op wat ik nog hoop te schrijven in deze artikelen. Want over kenmerken hadden we het al. Maar over prediking nog niet zozeer.

Door heel de Bijbel heen wordt gepreekt. Zo wil de Heere het. In deze wereld klinkt het Woord van God. Dat is naar Zijn bevel. Het is zelfs naar Zijn voorbeeld. De Heere is er Zelf mee begonnen. Toen Adam en Eva zich van hun Schepper hadden verwijderd, heeft de Heere hen in Zijn onbegrijpelijke ontferming Zelf opgezocht. De mens had de dood moeten sterven na zijn ongehoorzaamheid. Zo had de bedreiging uit Gods mond geklonken. Maar Hij gaf de mens nog niet geheel aan de door hemzelf gekozen dood over. Waarmee zoekt Hij Adam en Eva op? Met Zijn Woord. En de Heere God riep Adam, en zei tot hem: “Waar zijt gij?” [Gen. 3: 9]. Vermaning en vertroosting in deze eerste prediking tot zondaren. Oordeel en belofte. Ze moeten het weten, deze gevallen mensen, wat het gewicht van de zonde is. Maar ook wordt hun nu al de verlossing uit deze ellende gepredikt. Door Eén die ooit komen zal. Een verkondiging met twee woorden dus.

Prediking - verkondiging van het Woord van de Heere – we vinden haar op meer plaatsen in die eerste Bijbelboeken. Door Noach bijvoorbeeld, tot zijn tijdgenoten. Woorden van waarschuwing, ongetwijfeld. Wel 120 jaren achtereen. Niet minder gericht op zijn eigen gezin [Hebr. 11: 7]. Veel jaren later was de profeet Mozes het die de woorden van de Allerhoogste vertolkte tot het volk van de Heere. Bij heel wat gelegenheden. Vanaf het moment dat hij namens de Heere zeggen mag dat God in de hemel het gekerm van het geknechte volk in Egypte heeft gehoord. Tot en met zijn uitvoerige afscheidsrede voordat hij op de berg Nebo sterven gaat. Veertig jaar lang was Mozes de mond van de Heere tot het volk geweest.

Prediking, het doorgeven van de woorden Gods – het gebeurde door de hele eeuwen-omspannende periode van het Oude Testament heen. Met name de profeten werden ertoe geroepen. Zij hadden de speciale taak te horen naar de stem van de Heere. En die in Zijn opdracht en met Zijn gezag door te geven aan het volk. Neem Jeremia. De Heere spreekt hem op enig moment aan. Dan verneemt hij het: dat de Heere hem al vanaf de moederschoot had bestemd om Zijn profeet te zijn. Jeremia had er niet naar gesolliciteerd. Nee, deze bestemming van zijn leven gaat helemaal van de Heere uit. Jeremia geeft zich zo maar niet gewonnen. Hij kan naar eigen ervaring helemaal niet spreken, en hij is nog zo jong. Maar de Heere zei tot mij: “Zeg niet: ik ben jong! Want overal waarheen Ik u zenden zal, zult u gaan! En al wat ik u gebieden zal, zult u spreken!” [Jer. 1: 7]. Jeremia heeft geen keus. Het is een opdracht voor de hele rest van zijn leven. Met Jesaja, die enkele eeuwen eerder leefde, is het niet veel anders. Hem roept de Heere door middel van een visioen. Maar ook Jesaja, die ook bedenkingen had, komt er niet onder uit. Maar de Heere wint hem helemaal voor deze moeilijke taak in. “Wie zal Ik zenden?”, spreekt de Heere. Toen zeide ik: “Zie, hier ben ik! Zend mij heen!” [Jesaja 6: 8].

Al met al: de Heere hecht eraan om door middel van gesproken woorden – door mènsen gesproken woorden – Zijn Woord te vertolken. De Heere is een sprekende God. Hij laat Zijn wil verkondigen. In het geval van de profeten is dat veelal een gedurig klinkende oproep tot bekering. De profeten geven schril en scherp aan waar het in het volksleven van Israël aan ontbreekt. Ze moeten het volk de spiegel voorhouden, en tonen dat het erfdeel van de Heere zich niet beweegt in de weg die de Heere had aangewezen. Een dubbel voorbeeld daarvan. Allereerst: waar de profetieën van Jesaja mee beginnen. “Een os kent zijn bezitter, en een ezel de krib van zijn heer. Maar Israël heeft geen kennis; mijn volk verstaat niet!” [Jes. 1: 3]. Dat wat deze dieren typeert, zou ook het volk van God moeten kenmerken: erkenning van Hem die de Heere van het volk is. Maar aan dit kenmerk voldoet het volk niet. En daarom: “Wee, het zondige volk!” Maleachi is het laatste profetenboek in onze rangschikking van het Oude Testament. Iets soortgelijks aan het begin van zijn woorden: “Een zoon zal de vader eren, en een knecht zijn heer. Ben Ik dan een Vader? Waar is Mijn eer? Ben Ik een Heere? Waar is Mijn vreze?” [Mal. 1: 6]. Ook hier: de Heere toont door middel van de woorden van de profeet datgene waaraan het ’t volk ontbreekt. Ontdekkende kenmerkenprediking!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen