Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Ratites

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Ratites

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Jona 1:3 Maar Jona maakte zich op om te vluchten naar Tarsis, van het aangezicht des HEEREN.

Struisvogels – Ratites voor intimi – wordt de spreekwoordelijke hebbelijkheid toegedicht dat ze hun kop in het zand steken. In werkelijkheid doet geen zichzelf respecterende Ratiet zoiets.

Waarschijnlijk is dat verhaal ontstaan, omdat een broedende struisvogel de gewoonte heeft om bij gevaar zijn nek plat op de grond uit te strekken. Op die manier valt hij tussen het struikgewas niet op. Ook op een zandvlakte doet hij dat, maar dan helpt het niet veel. Maar zijn kop in het zand steken, doet hij niet. Dan zou hij stikken. Nee, het enige schepsel dat zijn kop in het zand steekt, is de mens. We hebben er de woorden ‘struisvogelpolitiek’ en ‘struisvogelgedrag’ aan te danken. Dan kijk je weg, je doet net alsof er niks aan de hand is. En dat terwijl er een groot gevaar op de loer ligt. Je ziet dat ook bij Jona.

Jona is op de vlucht voor God. Hij wil niet naar Ninevé. Hij gaat tegen de opdracht van God in en denkt dat als hij weggaat uit Israël, hij onzichtbaar is voor God. Jona steekt zijn kop in het zand.

En deze vlucht van Jona is iets wat we bij ieder mens tegenkomen. Elk mens die met de Bijbel wordt geconfronteerd, komt in aanraking met de eisen van God: bekering en geloof. De Heere wijst ons op onze verantwoordelijkheid en op onze plicht. Hij wil dat we met de zonde breken. Hij wil dat we strijden tegen de wereld en de duivel. Hij eist van ons dat we ons vlees kruisigen. En dat weigert de mens. Jij en ik. En als in de prediking druk op ons wordt uitgeoefend en ons geweten gaat spreken, wat is dan het makkelijkst? Gewoon God uit de weg gaan. Net doen alsof God er niet is, net doen of we Hem niet horen. Je gaat op de vlucht. Niet letterlijk natuurlijk. Maar telkens als het Woord van God spreekt, dan stop je je oren dicht. Je kent dat wel. Iemand zegt iets, je stopt je vingers in je oren en je roept erover heen: ‘Blabla-bla-bla.’ Je gaat afl eiding zoeken. Je gaat je gedachten op iets anders richten. Na de kerkdienst ga je over andere dingen praten. Je gaat boeken lezen die niks met God en de eeuwigheid te maken hebben. Je pakt misschien wel je smartphone en je richt je aandacht op iets anders. En je weet wel dat dit-endat niet goed is in je leven. En je hoort wel dat je met de zonden moet breken. En je weet wel dat je de Heere moet zoeken. Maar je hebt er geen zin in en je vlucht er voor weg.

En dat gebeurt dus niet alleen bij onbekeerde mensen. Kinderen van God zijn in zichzelf niet anders dan andere mensen. Het leven van de mens is vol van ‘maren’. En het is vervuld van de ‘waaroms’. Jona was geen onbekeerde man, dat is wel duidelijk. Hij was een kind van God, maar toch zien we hem hier voor God wegvluchten. Hij was een knecht van God, maar hij weigerde God te gehoorzamen. Want hij heeft er over nagedacht. ‘Naar Ninevé om te prediken? Zal God daar dus mensen gaan bekeren? Nooit!’

De Heere beschrijft het gedrag van Jona heel eerlijk. De foto van Gods kind wordt in de Bijbel niet bijgewerkt met Photoshop. Nee, de Heere laat ze zien zoals ze zijn. Noach was rechtvaardig, maar de Heere verzwijgt niet dat hij op een dag dronken was. Abraham was de vader der gelovigen. Maar ons wordt eerlijk verteld dat hij meerdere keren heel bewust gelogen heeft. En David was de man naar Gods hart. Maar diezelfde man pleegde overspel en joeg een medemens bewust de dood in.

En wat deed David toen? Hij negeerde God, zo zegt hij in psalm 32: ‘Toen ik zweeg...’ Hij wilde zijn schuld niet belijden en hij weigerde om voor God te buigen. Hij liep weg voor God, ook al wist hij wel dat dat niet kon.

De geschiedenis van Jona en David leert ons dat we moeten oppassen met deze struisvogelpolitiek. We kunnen onze vingers wel in de oren stoppen, maar dat is heel gevaarlijk. Dan zal ons hart verharden. David zegt in psalm 32: ‘Toen ik zweeg, werden mijn beenderen verouderd, in mijn brullen de ganse dag. Mijn sap werd veranderd in zomerdroogten.’ En dat kan niet goed afl open. Ook niet voor bekeerde mensen. Maar zeker niet voor onbekeerde.

Ds. M.A. Kempeneers

www.bewaarhetpand.nl

Dit artikel werd u aangeboden door: Bewaar het Pand

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 4 juni 2020

Bewaar het pand | 12 Pagina's

Ratites

Bekijk de hele uitgave van donderdag 4 juni 2020

Bewaar het pand | 12 Pagina's