Getrouw aan Schrift en belijdenis

Het valt te betwijfelen of in Gereformeerde kringen de band aan het verleden nog sterk leeft. Zeker, er was in het verleden verdeeldheid. Maar ondanks dat was er een sterke band aan de Schrift en de belijdenisgeschriften. Het gezag van Gods Woord werd gehonoreerd in theologie en ethiek. Men kan het horen en lezen. Nu is het aan het tanen. De midden orthodoxie heeft een plaats. Op voorstanders wordt een beroep gedaan in bepaalde situaties. Wat in het verleden geen plaats had, wordt nu een plaats gegeven. Zelfs gehonoreerd. In 2 Tim. 3:14 staat ‘Maar blijft gij in hetgeen gij geleerd hebt en waarvan u verzekering gedaan is, wetende van wie gij het geleerd hebt.‘ De leerjongen van Paulus, zijn student Timotheüs, moet in de heilige traditie staan. Het ‘blijven in’ waartoe Paulus oproept, mag geen verleden worden. Een commentator schrijft: Conservatief mag Timotheüs zijn, wat letterlijk betekent: bewaren, belijden, beleven en strijden. Dat laatste lezen we ook in de brief van Paulus aan Judas. Judas wordt vermaand om te strijden voor het geloof dat eenmaal de heiligen is overgeleverd (Judas 3). Terecht las ik: Geloof is hier de geloofsinhoud, het reservoir van Schriftuitleg, ooggetuigenverslagen, brieven, maar ook van christelijke normen en waarden zoals men die van Christus en Zijn apostelen had geleerd. Belijden en strijden zijn bijzonder vandaag heilige roeping. De naam Gereformeerd, de naam Christelijk Gereformeerd wordt toch geen nietszeggend etiket, of een aangetast, uitgehold etiket? Als het daarheen gaat, dan is er een kerk die haar wortels niet heeft in het verleden. Let op Timotheüs. Hij werd een trouwe navolger van Paulus. Dit behoort hij steeds te blijven. Zijn theologische opleiding en zijn vorming moeten in de praktijk blijken. Er mag geen enkele beïnvloeding door de tijdgeest zijn. Timotheüs mag niet afschrijven of bijschaven van wat hij thuis geleerd heeft. Hij hoorde er veel van zijn Godvrezende moeder Eunice en van zijn grootmoeder Loïs. Paulus wist van het ongeveinsd geloof wat leefde en werkte in de moeder en grootmoeder van Timotheüs en waar dit geloof in geworteld was. Het geloof was ook hoofdbewoner van het levenshuis van Timotheüs (2 Tim. 1:5). Als predikanten behoren we dit ook verkregen te hebben in onze thuisgemeente. De catechisatielessen en het onderwijs op de zondagen behoren niet tot het verleden. Het ‘ik denk er nu anders over’ leeft ook in de kring van de ambtsdragers. Loïs en Eunice hebben Timotheüs grootgebracht naar de Schriften. Paulus weet dit en bemerkt dit. Laat dit blijven, want de Schriften kunnen wijs maken tot zaligheid door het geloof hetwelk in Christus Jezus is, 2 Tim. 3:15. Ook vandaag. De Bijbel moet biddend gelezen worden, want Gods Woord spreekt van onze verlorenheid en onze zaligheid. De Heilige Geest doet dit kennen en beleven. Vanzelf is daarbij het leven in de wereld betrokken. De plaats en taak in de wereld. Abrahams leven was levensvoorbeeld voor Izak. Het leven bij en met een altaar. Het bidvertrek als Daniël. Dit leven is niet doelloos en niet vruchteloos. Er zal zijn een opwassen in de kennis en de genade van onze Heere en Zaligmaker Jezus Christus. Hem zij de heerlijkheid beide nu en in der eeuwigheid, 2 Petr. 3:18. Laten we ook niet voorbijzien welk een waarde, betekenis en doel de Schriften voor de Profeet Jezus Christus hadden. Tijdens Zijn leven leefde Hij bij en met de Schriften als de Christus der Schriften. Hoe heeft Jezus niet aangedrongen tot onderzoek van de Schriften: want die zijn het die van Mij getuigen. Wat heeft Jezus op Zijn opstandingsavond niet gesproken en gedaan in de kring van Zijn discipelen. Jezus stond in het midden als de Vervuller van wat van Hem geschreven is in de Wet van Mozes, de Profeten en de Psalmen. Welk een opdracht gaf Hij de discipelen. Prediken in Zijn Naam bekering en vergeving onder alle volken. Beginnend in Jeruzalem. Dat woord, die opdracht, behoort niet tot het verleden. Hierbij dient vandaag geleefd te worden en dit dient betracht te worden. De Bijbel is ook vandaag het Goddelijk geschenk. Onderwijzend. Wijs makend tot zaligheid. Leidend en houdend door de kracht van de Heilige Geest op de weg der zaligheid. De bijstand, de steun van de Heere, ontbreekt niet. Zeker, een leven, een leven door en naar het Woord, wordt bestreden. Het leven in vereenzaming kan komen en zelfs pijn doen, want in de eindtijd gebeurt veel. Zelfs een leven van verkilling van de liefde van velen zal er zijn. Zelfs de geest van Kaïn, en dat komt door de toename van wetteloosheid, Matth. 24;13. Laat er veel acht gegeven worden op de woorden van Jezus in betrekking tot de eindtijd en de eeuwige toekomst. De wederkomst van Jezus Christus als Rechter. Of moet het aanstaand gebeuren ook anders gelezen worden, gelijk dat het geval is met het begin van de Bijbel, Genesis 1:1-3, in onze tijd van afval, van toename van kerkverlating? Men wil met aandrang dat bepaalde zaken door synodebesluiten gehonoreerd worden. Ten koste van de eenheid. De tekenen der tijden roepen op tot het vereiste leven naar Gods Woord en wil. Wakend, biddend, verwachtend, werkzaam in een duistere, uitzichtloze wereld, met een toekomstverwachting die niet beschaamt, 2 Petrus 3. Een kerk die zo leeft, zoals we lezen in 2 Petrus 3, kent een levensverhouding die wat doet in en voor een lege wereld. Want het werk des Heeren gaat door, Psalm 72:5.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen