Verlorenen

Maar nu uw vraag. U vraagt wie er worden bedoeld met ‘de verlorenen’ in de nader te noemen teksten. Gaat het misschien om verschillende betekenissen? U verwijst naar Lukas 19:10, waar de Heere Jezus in het huis van de rijke Zacheus zegt: Want de Zoon des mensen is gekomen om te zoeken en zalig te maken dat verloren was. Verder noemt u Mattheus 15:24. Daar spreekt de Heiland opnieuw en zegt tot de Kananese vrouw: ‘Ik ben niet gezonden, dan tot de verloren schapen van het huis Israels’. Tenslotte noemt u dan nog Lukas 15:6, waar de herder zijn blijdschap uitspreekt over een terug gevonden schaap. ‘Ik heb mijn schaap gevonden dat verloren was’. U noemt deze tekst met name vanwege het vervolg: Ik zeg u dat er alzo blijdschap zal zijn in de hemel over een zondaar die zich bekeert, meer dan over negen en negentig rechtvaardigen, die de bekering niet van node hebben. Tenslotte wijst u ook nog op de verklaring van de kanttekenaren bij Lukas 15. Daar wordt gezegd dat met die rechtvaardigen zij worden bedoeld die niet afdwaalden van de Heere en zich daarom niet hoeven te bekeren van zodanige grote afdwaling of zonde. Hoewel, zo vervolgen de kanttekeningen, ook de heiligsten van node hebben zich van hun dagelijkse zwakheden te bekeren.

Verloren zijn is niet behouden zijn. Dat geldt nu van nature van u en mij. Om die reden moeten wij gered, behouden worden. Maar die redding begint met het besef verloren te zijn. Het is erg als we niet inzien dat we een onbetaalbare schuld bij God hebben. Wie dood is in zonden en misdaden ziet niet de werkelijkheid van de breuk tussen mij en God. Daaraan moet ik dus ontdekt worden. De ‘verloren’ zoon was, zolang hij al leefde een verloren mens, maar besefte het niet. Totdat hij, aan lager wal geraakt, zijn dwaasheid inzag, toen hij opeens aan zijn goede en trouwe vader dacht. Tegen de achtergrond van die vaderlijke trouw zag hij de boosheid van zijn ontrouw en kwam tot inkeer. De terugkeer met belijdenis van schuld was reeds de weg van behoud. Maar hij ervoer het behoud pas in het huis van zijn vader en door de houding van zijn vader. Zo gaat het ook geestelijk.

Om zondaren nu op die plek te brengen kwam de Heere Jezus, zoals Hij tegen Zacheus zegt. Hij kwam om de weg tot het Vaderhuis te banen en gaf daartoe Zijn leven. Nu doet de Heere dat door middel van Woord en Geest. De godsdienstige feestgangers op de pinksterdag werden door de prediking van Petrus en het werk van de uitgestorte Geest zondaren voor God, verslagen van hart en…verloren zondaars. En in die gezindheid riepen ze om een uitweg.

In de gelijkenis van de verloren penning wordt de nadruk gelegd op de ijver van de Heere om te zoeken en te zaligen wat verloren is. Die penning zelf was dood en had nergens besef van. Dat bleef ook zo, nadat de penning gevonden was. De nadruk ligt dus op het zoeken van de vrouw, als een beeld van het zoeken van de Heere. In de gelijkenis van het verloren schaap ligt het weer anders. Daar legt de Heere de vinger bij ons dwaalziek hart en onze afkerigheid. Als dat dwaze dier geen goede herder had gehad, was het verloren gegaan. Maar al legt de Heere Jezus de nadruk op het vinden door de herder, Hij spreekt ook van de daad der bekering. Dat maakt hij dan ook duidelijk door middel van de gelijkenis van de verloren zoon. Die nam het besluit om op te staan en tot zijn vader terug te keren. Al heeft hij later verstaan dat het de trekkende liefde van zijn vader was, waardoor hij terugkeerde. Zo is het ook in het geestelijk leven.

Die gelijkenis maakt ook duidelijk waarom de Heere spreekt van ‘rechtvaardigen, die de bekering niet van node hebben’. Denk daarbij aan de oudste zoon. Die vond zichzelf, net als de farizeer in de tempel, een rechtvaardige. Die was nog blind voor zijn Adamsnatuur. Hij was verloren, maar meende behouden te zijn. De Heere Jezus ontmoette vele van dergelijke ‘rechtvaardigen’. Wij zijn Abrahams zaad, zeiden ze. Daarmee aangevend dat zij geen bekering nodig hadden. Tollenaars en hoeren en dergelijke, die moesten zich bekeren. Maar zij niet. Blinde joden, blinde leidslieden, die hetzelfde nodig hadden als later Saulus, die voor zijn bekering ook een ‘rechtvaardige’ meende te zijn. Nee, het gaat niet om zondaren die gerechtvaardigd zijn. Maar om verlorenen die zichzelf rechtvaardigden en daarom de Redder, verzoenend bloed, noch genade nodig hadden.

Tenslotte: maar hoe zit het dan met Mattheus 18:13, waar onze abonnee op wijst. Ik citeer de tekst (het gaat weer over het vinden van een verloren schaap): ‘Ik zeg u dat hij zich meer verblijdt over het gevonden schaap dan over de 99 die niet afgedwaald zijn geweest”. Met deze woorden wil de Heere benadrukken hoe groot de blijdschap bij de Heere is, al wordt er slechts een gevonden. Zoals we lezen bij Jeremia: ‘Ik zal u aannemen (al kwam er maar) een uit een stad en (al kwamen er maar) twee uit een geslacht, Jer. 3:14. Vonden wij reeds als een verloren mens in onszelf onze redding in Christus?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen