Alles Stroomt!

Deze verhuizing op zich is niet belangrijk. Maar in de enkele weken dat we hier nu wonen, zagen we opmerkelijke zaken. Ditmaal dus geen actuele en moeizame kerkelijke beschouwingen, maar vooral een ontspannen verhaal over de geschiedenis. Ik hoop tenminste dat het u ontspanning geven mag. We wonen hier op een bijna strategisch punt. Op een afstand van honderd meter staan er twee grote kerken, namelijk de GerGem in Nederland en de GG in Ned (buiten verband). Tot onze verrassing zagen we de eerste zondag dus de kerkgangers voorbijkomen. Dat is vanuit ons Friese verleden opvallend. In Burgum zou dit verschijnsel geheel vreemd en onbekend zijn.

Mijn vrouw en ik vonden het echter verrassend en verblijdend. Een straat met veel refo-kerkgangers. De kerk is dus duidelijk aanwezig. Daar ben je blij mee. Nu (dit even terzijde) zie je ook andere voorbijgangers. Hier zien we ook heel veel gesluierde vrouwen. Daar ben ik niet blij mee. Niet dat ik deze mensen niet respecteer. Ik heb er zelfs waardering voor dat ze hun overtuiging zo duidelijk gestalte geven. In Burgum was een soortgelijk beeld, hoewel in mindere mate. Daar waren het asielzoekers, hier waarschijnlijk reeds lang gesettelde allochtonen. Dat maakt verschil. Hier wandelt dus de Islam nadrukkelijk op de straten. Deze mensen voelen zich hier zichtbaar thuis. Het blijft voor mij een wezensvreemd element. Het doet me denken aan de wenende profeet Eliza, als hij Hazael ontmoet. Op de vraag van deze waarom hij weent, antwoordt hij: “Omdat ik weet, wat kwaad gij den kinderen Israëls doen zult; gij zult hun sterkten in het vuur zetten, en hun jonge manschap met het zwaard doden, en hun jonge kinderen verpletteren, en hun zwangere vrouwen opensnijden”. Onder overtuigde Moslims bevinden zich potentiële Jihadaanhangers.

Gelukkig echter hier dus ook Reformatorische kerkgangers; die blijken in deze plaats ook nog duidelijk present. Benieuwd als ik was naar hun roots, maakte ik enkel dagen later een kerkdienst mee in de Beatrixstraat (GG in Ned). Dit gebouw was bijna de eerste CG kerk ter plaatse. De kerk als gebouw deed me sterk denken aan een kerk als in Dordrecht-C. Ruim en groot. Ik heb daar o.a. ook zitten mijmeren over ons voorgeslacht, zoals Prof. van der Schuit, van der Meiden, Wisse, ook vele predikanten zoals Riekel en Heerma en vele anderen. Deze hebben hier ongetwijfeld op de kansel gestaan. Mooi dat zo’n historisch gebouw nog dienst mag doen als kerk. Later wees een broeder mij nog iets aan: binnen enkele meters van onze woning staat nog steeds het allereerste CG kerkje; schamel en nietig. Amper honderd mensen zouden erin kunnen. Deze gemeente is uitgegroeid tot de Bethel kerk; onmiskenbaar een groot gebouw voor een grote gemeente. Deze gemeente heeft in de loop der tijden een ontwikkeling beleefd in moderne en/ of Evangelische richting. Althans, dat vermoed ik. Ik weet er verder niets over te melden, want ik ken die gemeente niet.

Beter bekend ben ik met de andere CG kerk, namelijk de gemeente die de Pnielkerk herbergt. Je hebt dus Bethel en Pniel. Ik hoor het ds. Langbroek nog zeggen bij de intrede van ds. Brons: “Jakob, je bent hier in Pniel”. In de vroegere kerk aan de Hoofdstraat heb ik vaak gepreekt. Het was een kerk, ook met een rijke historie. Ds. Kok sr. heeft daar zijn mooie en moeilijke jaren doorgemaakt. Zo is er dan heel wat wat herinneringen oproept. Mijn gedachten gaan dan nog weer verder.

De Pnielgemeente was veertig jaar terug een gemeente van bijna tweeduizend leden. De toenmalige GerGem was maar klein: als ik me goed herinner ging het om een paar honderd mensen. Nu zijn de GerGem-gemeenten samen goed voor bijna 5000 leden, terwijl onze gemeente nu ongeveer 1200 leden telt. Onze Pnielgemeente aanzienlijk kleiner geworden, de Gereformeerde Gemeenten explosief gegroeid.

Zo is het niet alleen in Veenendaal. Vrijwel iedere gemeente in ons kerkverband heeft grote aantallen leden verloren. Je moet je toch afvragen hoe dat komt? We zouden dit positief kunnen duiden. De waarheid, die hard is, wil men niet horen; men loopt er bij weg. Ik noem deze gedachte, omdat we meestal zo niet denken. Maar het zou toch kunnen? Toch vraag ik me dan af: welke CG waarheid is nu zo hard? In ieder geval die van veel kansels niet.

Dan blijft de andere mogelijkheid over: onze kerken missen het vertrouwen van veel kerkgangers. We zijn te tweeslachtig, te verdeeld, onduidelijk. We sluiten te veel compromissen, ook al denken we dat we evenwichtig zijn. We wilden niet te zwaar en niet te licht zijn, maar wat waren we dan wel? Denk niet dat ik nu per se te makkelijk wil gaan voor deze laatste mogelijkheid. Misschien liggen de dingen nog anders. Misschien ligt de brief aan Sardes of aan Laodicea wel op onze mat. Ja, dat zal zeker zo zijn.

Er is een tijd geweest waarin onze preken wel velen hebben gesticht. Dat was in de dagen van voorgangers als Baan en de Jong en van der Molen en Holtrop. Toen viel er een ruime zegen in de kerkbanken. U denkt nu dat ik het verleden verheerlijk. Nee, maar de Schrift zegt: Gedenkt der vorige dagen…. Kijk maar eens om. Maak de balans maar eens op. Daartoe wil ik aansporen.

En daar wonen we dan. En wat zullen wij dan nu? Waar staan de voetstappen der schapen? Waar is het gras groen? Waar is de Heere, de Herder der schapen? Waar hebben we een roeping?

Dit zijn vragen waar meerderen mee rondlopen. Alleen de Heere Zelf kan het antwoord geven. Mijn schapen horen Mijn stem en zij volgen Mij.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen