Micha

Het is een trieste vertoning die dag, daar in de poort van Samaria, waar de goddeloze koning Achab woont. Alleen al het feit dat de vrome koning Josafat daar ook present is. Diens connecties met Achab worden duidelijk door de Heere afgekeurd, maar toch breekt hij dit dubieuze kontakt niet af. Het heeft vreselijke gevolgen gehad, zoals een ieder die de geschiedenis kent zal beamen. Het is temeer triest en onbegrijpelijk dat koning Josafat ook niet afhaakt na het ernstige woord van de profeet Micha. Hij gaat toch mee met Achab en…het kost hem bijna zijn leven! Laten we beducht zijn voor vriendschap met de wereld. Het kan gevolgen hebben tot in de eindeloze eeuwigheid.

Achab wil Ramoth heroveren op Syrie. Naar Gods wil leerde hij nooit vragen; zijn besluit staat vast. Josafat zegt toe met hem mee te gaan om het gebied weer terug te winnen. Maar dan wil Josafat toch weten wat de wil des Heeren is. Achab stemt daarmee in omwille van Josafat, maar voor hem hoeft dat natuurlijk niet. Hoe hij het voor elkaar krijgt weet ik niet, maar niet veel later heeft hij een 400-tal profeten opgetrommeld. Nee, het waren geen profeten van Baäl. Het waren wel profeten die in de Naam des Heeren spraken. Dat kan. Maar of de Heere Zelf hen gezonden had is weer een andere vraag. Het is zelfs duidelijk dat God ze niet gezonden had. Vreselijk toch, die valse profeten. Ze zijn altijd al in de meerderheid geweest. Ook deze profeten hadden zichzelf opgeworpen, evenals de valse priesters in de “heiligdommen” van koning Jerobeam.

De profeten komen de koning in alles tegemoet. Wie uit is op eigen eer gaat marchanderen met de waarheid. Wat zijn ze vriendelijk! Maar intussen werken ook zij mee aan Achabs ondergang. De profeten bewijzen in hun gedrag dat zij niet het Woord van de Heere spreken. Een ware profeet vraagt namelijk eerst aan God wat hij zeggen moet. Maar deze profeten schudden eenparig het Woord van God uit hun profetenmouw, alsof zij altijd en overal weten wat Gods Woord en wil is.

Josafat vertrouwt het niet. Gelukkig als een mens gezegend is met onderscheidingsvermogen en niet altijd alles voor zoete koek slikt. Een dominee moet onderscheidend kunnen preken, maar de hoorder moet óók kunnen onderscheiden!

Helemaal tegen zijn zin laat koning Achab de profeet Micha komen. Hij zegt er wel bij dat hij die man haat vanwege diens altijd zo “naargeestige en negatieve” boodschap. Blijkbaar heeft Micha de koning al eerder ontmoet en gesproken. Micha had niets anders kunnen doen dan deze goddeloze het wee aanzeggen. Geloof mij, een knecht van God verkondigt liever het evangelie. Maar de Achabs vragen niet om het evangelie. Ze zijn helemaal niet verlegen om een goede en troostvolle boodschap. Van verslagenheid en berouw weten zij niet en wat moet een prediker dan met het evangelie? De Achabs vragen om een oordeelsaankondiging. En die wordt hen dan ook gebracht. Met het doel dat zij tot inkeer komen, dat wel. Achter de oordeelsaankondiging zit toch altijd nog de drang om aan een verslagen hart het heil in Christus te verkondigen!

De bode zegt dat Micha zich maar moet aanpassen aan de meerderheid. Die lastige minderheid ook altijd! Niet moeilijk doen, Micha, wees eens aardig en bederf de fijne sfeer niet! Het gepraat van die bode is voor de profeet Micha een verzoeking uit de hel geweest. En Gods knechten zijn niet immuun voor satan. Zij hebben trouw en standvastigheid nodig in primaire zaken. Bidden we daarom toch veel voor hen die ons des zondags voorgaan. Bid dat ze mogen vervuld worden met de Heilige Geest.

Micha reageert zoals het een waar profeet betaamt. Hij zal slechts doorgeven wat de Heere zeggen zal. Maar geloof maar dat dit niet meevalt. In de minderheid zijn, een eenling zijn, alleen staan, het valt voor niemand mee. Maar God is met Zijn knechten!

Daar komt Achab weer met zijn vraag. Zeg Micha, ik wilde wel naar Ramoth in Gilead gaan. Maar ik zou graag weten wat de wil des Heeren is. Achab, Achab toch, wat ben jij een huichelaar, je wilt helemaal niet met God rekenen! Je doet maar alsof. En dat weet niemand beter dan Micha natuurlijk. Hij neemt de koning dan ook niet serieus en zegt daarom eerst hetzelfde als de meerderheid. Op een echt heilbegerige vraag zou Micha graag ingegaan zijn. Maar nu de koning hem niet serieus neemt, neemt hij op zijn beurt Achab niet serieus.

En dan moet je Achab eens horen! Wat wordt hij fel! Hij wil de waarheid horen in de Naam des Heeren! O, Achab toch! Wil je het echt horen? Wil je werkelijk weten waar je aan toe bent? Welnu, dit is de waarheid: u zult sterven!

De reactie van Achab spreekt boekdelen; hij wil de waarheid dus niet horen. Hij doet de boodschap zelfs af als typisch iets voor Micha om zo zwartgallig te doen. Hij gaat naar Ramoth en daarmee uit. En Micha moet tot aan zijn terugkeer in de gevangenis!

Wat vreselijk! Bij zo’n ernstige boodschap: bereid uw huis, want gij zult sterven, kan het dus ook deze kant op gaan. De kant van de verharding. God had Achab al losgelaten. De leugengeest in de mond van de valse profeten was ook al een oordeel van God. Wie de leugen wil geloven zal er echter spoedig achter komen dat hij op leugen heeft vertrouwd.

Het kan ook een andere kant opvallen. Denk dan maar aan koning Hizkia, die in de benauwdheid terecht kwam en tot de Heere ging roepen! En wiens ziel gered en liefelijk omhelsd werd! Aan dat verslagen hart mocht Jesaja een heerlijke boodschap brengen! Dat doen ze graag, de Jesaja’s en de Micha’s. En er is niets zo heerlijk dan aan een door schuldbesef getroffen en verslagen hart het heil in Christus te verkondigen!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen