Meditatie

We horen deze woorden uit de mond van de Heere Jezus. De Heere Jezus ligt aan in het huis van Simon de farizeër. Het wordt een pijnlijke ervaring, want Simon treedt nu niet bepaald als gastheer op. Daarin laat hij de Heere voelen hoe hij over Hem denkt. Tevens doet hij zo ook uitkomen hoe hij over zichzelf denkt! Hij voelt zich hoog boven anderen verheven. En zeker boven die vrouw, die daar maar zo maar binnenkomt en aan Jezus’ voeten gaat liggen. Simon hoort bij degenen die vreemdeling zijn van het ontdekkend werk van de Heilige Geest. En wie daar vreemdeling van is, is ook vreemdeling van Gods liefde. En wie niets weet van het wonder van Gods oneindige zondaarsliefde, heeft vanzelfsprekend ook geen wederliefde.

Als Simon zijn blik laatdunkend laat rusten op die vrouw en Jezus, gaat de Heere Jezus hem onderwijzen. In plaats van beledigd weg te lopen gaat de Heere hem nog geduldig onderwijs geven. Wie weet is het die Simon nog tot zegen geweest. Het is in ieder geval te hopen voor hem. Wee ons als we in onze eigengerechtigheid sterven.

De Heere Jezus spreekt een gelijkenis uit van een man die een grote schuld had en van iemand die een geringe schuld had. Beiden konden hun schuld echter niet voldoen, ook de man met die kleine schuld niet. Ook die man was dus arm, net zo arm als die andere schuldenaar. Geen penning om te betalen! Die man zag dat echter niet in. Hij vond dat het nogal meeviel. Zeker in vergelijking met die ander, die alles er doorgejaagd had. Die had reden om zich te schamen, maar hij? Het was een meevallertje dat hij dat geringe bedrag niet hoefde terug te betalen, maar hij vond dat eigenlijk maar heel gewoon. De kwijtschelding deed hem eigenlijk niks en daarom voelde hij ook weinig genegenheid voor zijn weldoener. Het was eigenlijk heel vanzelfsprekend dat het kleine bedragje hem kwijt gescholden was, vond hij. Simon, ten voeten uit! Hij was geen man die had leren leven van Gods vergevende zondaarsliefde. O nee, hij zou niet durven beweren dat hij een volmaakt mens was. Maar moet je nou toch die zondares eens zien!

Die weinig vergeven wordt, heeft weinig lief, zegt Jezus. De Heere bedoelt: die heeft helemaal niet lief! Want hoe kun je iemand nu een beetje lief hebben? Iemand een beetje aardig vinden gaat nog wel. Maar je hebt lief, of niet. En Simon heeft in het geheel niet lief. Zijn liefdeloosheid wordt hem door de Heere Jezus duidelijk uiteengezet. Zijn liefdeloosheid jegens zijn naaste was bewijs van liefdeloosheid tegenover God!

En meende Simon nog een stralend voorbeeld te zijn voor anderen, nu wordt door de Heere Jezus die vrouw, die een zondares was, aan hem ten voorbeeld gesteld! Zie eens hoe groot haar liefde is! Ze weet niet wat ze doen moet om haar liefde tot de Heere te uiten. De liefde van een mens tot de Heere is altijd een gevolg van de ervaren liefde van Hem tot de mens. Zij heeft kennelijk het wonder van Gods vergevende zondaarsliefde ervaren. Zij had bij ontdekkend licht zichzelf gezien. De Heere Jezus zei niets teveel, toen Hij ook nu nog zei, dat ze veel zonden had bedreven. Ze moest het met Hem eens zijn. Er was geen slechter mens op de ganse aarde, dan zij. O, wie was zij tegenover die goede en trouwe Heere! Het besef van Gods goedheid doet het hart breken in duizend stukken. En Jezus, als de grote Medicijnmeester, heelt verbrokenen van harte, die in hun zonden en ellenden, tot Hem zich ter genezing wenden. Hoor maar: Hij bevestigt wat ze reeds mocht geloven: Uw zonden zijn u vergeven! Dat is het enige wat een ontdekt zondaar vertroosten kan: Ik heb het zelf uit Zijne mond gehoord!

Nu zul jij, Simon, nooit die liefde in je hart ervaren, voordat ook jij zult hebben gezien dat ook jij een zondaar bent, een doelmisser, een rasechte zoon van Adam. Want wie zijn zonde niet ziet, zal niet tot belijdenis van zonde komen. En dat is toch echt de weg waarin de Heere de zonde vergeeft. Zie maar naar deze vrouw, Simon. Aan alles is te zien, hoe groot haar liefde is. En die is zo groot, omdat haar zondebesef zo groot is. Want dat is en blijft toch, nog eens, de weg waarin de Heere onze schuld vergeeft.

Dus als de Heere zegt: Haar zonden zijn haar vergeven, want zij heeft veel liefgehad, spreekt Hij van de weg waarin Hij de schuld vergeeft. Die grote liefde is bewijs van groot zondebesef en waar berouw.

De Heere spreekt hier niet van de grond waarop de Heere ons onze zonden vergeeft. De grond ligt buiten ons, in het Lam Gods, Die Zijn dierbaar bloed gaf tot verzoening der zonden. Het waren allemaal even grote zondaren daar, in het huis van Simon, de trotse Simon incluis. Er was daar maar Een, Die zonder zonde was. Maar tot zonde is Hij gemaakt. Opdat zij die zonde zijn, zouden worden vrijgesproken van schuld en straf en oordeel en een recht zouden ontvangen op het eeuwig, zalig leven. Christus wordt door de Simons verworpen. Zie maar eens hoe die Hem behandelt! Maar Christus heeft daarboven nog Gods toorn gedragen. En wie door het geloof dieper gaat beseffen, niet alleen de weg waarin God de zonde kwijtscheldt, maar ook de grond waarop Hij dat doet, zal nog dieper buigen, zich nog groter zondaar gevoelen. Maar die zal ook dieper de liefde voelen tot de lieve Bruidegom, Die zo schoon en goed en volmaakt is. Gods liefde is een eeuwige liefde. Maar dat wordt de wederliefde ook. Waar dat vuur eenmaal ontbrandt in het mensenhart, daar zal het tot in eeuwigheid oplaaien. Bij wie voelt u zich thuis, bij Simon of bij die zondares?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen