Paulus’ getuigenis

Prof. J.J. van der Schuit kon weleens treffende gedachten, getuigenissen, werkelijkheden doorgeven. Bij de gedenknaald hier in Apeldoorn staan verkeersborden. Borden van betekenis. Ze geven de juiste weg aan naar plaats x of ij. Wanneer een bepaald bord wordt gevolgd bereikt men de plaats waar men moet zijn. Het bord, de richtingaanwijzer, is onmisbaar, zelfs noodzakelijk. Maar nu een zaak, een werkelijkheid. Het bord, hoe nuttig op zich, is alleen een richtingaanwijzer en meer niet. Het is geen gids. Een echte gids die leeft van zijn vak. Kent de route, de weg en weet van alles waar men langs komt. Een gids kan vertellen. Een gids kan toelichten van wat men ziet of hoort. Nu studeren jullie hier in Apeldoorn. Een plaats van betekenis. Een opleiding, een vorming tot predikant. Laat het niet zo zijn dat je in de toekomst gelijk bent aan een ANWB bord, maar wees een gids. Een echte gids is een persoon die mensen welbewust rondleidt en informatie geeft. Die mensen wat meegeeft. De kerkenraad van een bekende gemeente van de prof. gaf met blijdschap door: Professor, we hebben een pastorie kunnen kopen. De prof. was ook verblijd. Aan zijn spreken werd toegevoegd: En nu broeders een kanarie en niet een pop. Een kanarie kan zingen. Een pop niet. Een christin zei eens: Het leven is lessen leren, af- en aanleren. Heilzaam ook voor een dominee. Een duidelijk voorbeeld lezen we daarvan bij Paulus. Paulus kende het kennen, het vervolgen van kennen. Zijn brieven getuigen ervan. Laten we onthouden dat hij in zijn schrijven, spreken en onderwijzen een leidsman, een herder, zelfs een vader was. Iets van het levensbeeld van Jezus Christus schitterde in Paulus’ leven. Het valt ook zo op in zijn laatste brief. Geschreven aan zijn geestelijke zoon Timotheüs. Geschreven in een gevangeniscel. In een cel had Paulus meer geschreven. Het was soms zo. Nu kreeg hij gelegenheid om te schrijven. Maar nu is het anders. Paulus zit nu als een ter dood veroordeelde in de gevangenis. Daar is Paulus vast van overtuigd. Calvijn zegt: 2 Timotheüs is Paulus’ allerlaatste geschreven brief. Niet met inkt, maar geschreven met bloed. Veel gedachten zijn er. Veel beheerst Paulus. Is dit nu het afscheid van de gemeenten, van de Kerk des Heeren. Van zijn broeders, zijn jonge ambtsbroeder Timotheüs. Je gaat vanuit de cel naar het schavot. Is dat de leiding, de wil van de Heere. Deze gedachte leidt niet tot schrijven. Juist het tegendeel. De aanhef van de brief is onveranderd, gelijk aan de aanhef van andere brieven. Paulus een apostel van Jezus Christus, door de wil van God, naar de belofte des levens, dat in Christus Jezus is. Met die zekerheid gaat Paulus naar het schavot. Op het schavot. Zo gaat hij het leven eindigen met genadetitels, waarin schitteren de wil en het werk van een drie-enig God. Ambtsdragers bewonderen de drie-enige God weleens. Ook tijdens de prediking. Onverdiende zaligheen heb ook ik genoten. Ik roem in vrije gunst alleen. In 2 Timotheüs 1:2 geeft Paulus aan zijn zoon een christelijke bemoediging.

Opvallend. Paulus wijst niet op zijn omstandigheden. Wat hem wacht. Met welk een groet begroet Paulus Timotheüs. Genade, barmhartigheid, vrede zij u van God de Vader en Christus Jezus onzen Heere. Welk een heilsgetuigenis vereeuwigt Paulus door zijn schrijven. In zijn dodencel leeft Paulus van en door genade, barmhartigheid en vrede. Welk een heilszaken. Welk een heilswerkelijkheid.

Niets kon Paulus scheiden van de liefde Gods, welke is in Christus Jezus onzen Heere. Rom. 8:38 en 39. Genade vervult Paulus met barmhartigheid en vrede. Wanneer we de groet met andere groetenissen vergelijken dan is in de meeste brieven van Paulus het woord barmhartigheid weggelaten. Nu lezen we het veel werkende, inhoudsvolle woord barmhartigheid. God de Heere is met ontferming bewogen. Afschaduwing zien we in de houding, in het doen, de gezindheid van de barmhartige Samaritaan We kunnen ervan overtuigd zijn dat Paulus met overtuiging het woord barmhartigheid geschreven heeft. Het is naar de wil van de Heilige Geest. Mijn zoon, mijn jongen: de Verbondsgod ziet in liefde op je neer. Hij zal een Vader zijn. Zijn Zoon je Herder. De Heilige Geest je Leidsman, je Leraar. Het zal je aan niets ontbreken. Ook niet in de gemeenten. De drie-enige God leeft en werkt ook voor en in jou. Schep moed uit mijn behoudenis. Mijn heengaan is aanstaande. Mijn levensschip zet koers naar de stranden der eeuwigheid. Een woning in het huis van de Vader is voor mij bereid. Het doel van mijn apostolische loopbaan is bereikt. Paulus heeft zijn loop met blijdschap mogen volbrengen en de dienst die hij ontvangen heeft van de Heere Jezus om te betuigen het Evangelie van de genade Gods. Hand. 20:24.

Ootmoedig en dankbaar schrijft Paulus dat hij het geloof heeft behouden. Gaat het over het geloof, dan wijst Paulus allereerst op de inhoud van het christelijk geloof. Het abc van het christelijk geloof en zo het geloven in. Gelijk dit met de apostolische belijdenis beleden wordt. Het belijden van Paulus kan ook zo gelezen worden: Ik ben het geloof trouw gebleven. Als Paulus Timotheüs op zijn levensgang en levenseinde wijst, dan doet Paulus het met dit doel om de soms mismoedige, moedeloze, jonge Timotheüs te sterken in de vaste overtuiging: De Heere blijft nabij. Hij helpt je. Hij ondersteunt je. Hij stimuleert je steeds om te strijden. Zelfs te lijden voor de Koning van de Kerk en Zijn leden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen