Donald

We zullen allemaal wel hopen dat Donald nog vier jaar erbij krijgt. Hiermee wil niet ontkend zijn dat er bezwaren kunnen en moeten leven tegen zijn levensstijl. Daar is terecht op gewezen. Het ambtelijke optreden en zijn privé stijl strijden met elkaar. Daar kan een christen niet aan voorbijgaan. Trump heeft branie, hij doet denken aan een straatjongen met een grote mond. Niettemin blijft het opmerkelijk dat iemand met zo’n gedrag zich toch zo bewust en duidelijk uitspreekt voor prolife-zaken. Wat Wilders in het klein is, is Trump in het groot. Hoewel, Trump houdt er toch een andere opvatting over moraal op na. Wilders is absoluut geen voorvechter voor de Bijbelse normen, al bewijst hij daar soms wel lippendienst aan. Trump daarentegen toont zich een kampvechter te zijn voor Christelijke waarden en normen. Hoe kan het dan gebeuren, dat een slordige moralist zich toch zo onverdacht opstelt als het om evangelicale standpunten gaat? Hebt u daar wel eens over nagedacht? Het lijkt me een duidelijk gevolg van het Goddelijk albestuur. Het is meermalen gebeurd in de geschiedenis dat de Heere mensen van buiten Zijn dienst en volk inschakelt in Zijn plannen. Het duidelijkste voorbeeld daarvan is Cyrus of Cores, zoals de Bijbel hem noemt. Hij was de vorst die Israël weer mogelijkheden gaf om terug te keren naar hun land. De Heere noemt hem Zijn knecht. Hij zegt zelfs: Ik zal u gorden hoewel gij Mij niet kent. Zo ging het ook met meerdere koningen zoals Nebukadnezar en Darius, die beiden toch ook een positieve instelling hadden ten aanzien van het Joodse volk. Verder kunt u denken aan Ahasveros ten tijde van Ester. De Heere neigt de harten der koningen als waterbeken. Natuurlijk hadden al deze heersers een heidense achtergrond. Maar des te opvallender is het dan dat deze mensen instrumenten zijn geweest in Gods hand. De jongste geschiedenis doet denken aan Gorbatsjov, die een onmogelijk geachte ommekeer in Rusland te weeg bracht. De verkiezingen rond Trump worden door twee factoren bepaald. Ik noem allereerst Joe Bidden, zijn tegenkandidaat. Deze heeft nu reeds een vrijere wetgeving uitgeroepen inzake abortus. De Amerikaanse Democraten staan een beleid a la D66 voor. We weten waar dat op uitdraait. Ik vind het vreemd dat christelijke politici en persmensen acceptatie voorstaan als het om de linkse politiek gaat, terwijl meer rechtse politici, die ongetwijfeld dichter bij ons staan dan Jetten en Dijkstra, weggehoond worden. Als je zou moeten kiezen zouden we goed over onze keus moeten nadenken. Een dergelijke tweespalt zien we ook als het om Rusland en de EU gaat. Het is niet vrij van het huilen met de wolven, als men ziet dat er een hetze ontketend wordt tegen Rusland en Poetin.

Persoonlijk denk ik dat er een tijd kan komen dat de Kerk meer vrijheden zou ontvangen in het Oosten dan in het Westen (EU). Het zou zo maar kunnen dat de Kerk zou moeten vluchten naar Rusland. Een gedurfde stelling? We kunnen het Rusland van nu niet beoordelen naar mensen als Lenin en Stalin. Er is te veel veranderd. Het is zonneklaar dat er voor de Kerk in Europa weinig toekomst is. Dat zal in Rusland niet zo veel beter zijn, maar de morele standaard ligt daar wel hoger. En misschien zou de orthodoxe Kerk heel wat dichter staan bij de Bijbel dan de verderfelijke moraal van het Westen. U ziet dat nu rond Staphorst. U proeft onmiddellijk de sterke tegenkanting tegen de kerk. Deze mensen rusten niet aleer zij de kerk naar de woestijn verwijzen. Het NOS vermeldde er huichelachtig bij dat de moskeeën van Amsterdam wel hun deuren hebben gesloten. Zulke berichten geven de stijl van het moderne Nederland aan. Laat de kerk ook hier attentie betonen en waakzaam zijn! Als de kerken angstvallige eerbied tonen voor maatregelen van de overheid, blijkt men daarin een papegaai van de wereld te zijn. Vooral niet opvallen, anders denken!

Het is in al deze gevallen een keus tussen twee kwaden. Dat ziet u ook als u de twee pausen met elkaar vergelijkt. Ratzinger en Franciscus. De eerste was een kerkvorst die de Bijbelse waarden veel meer bewaard heeft dan de huidige paus. Ratzinger stond dichter bij het Protestantisme dan Franciscus. Ik noem deze namen omdat er veel belang bij is wie er aan het roer staat. Een president van Amerika is van grote betekenis voor de gehele wereld. Als daar dus een Bijbelse koers wordt gevaren, houdt dat heel veel wetteloosheid tegen. Dat zelfde geldt van de paus. Als een leider van een wereldkerk zuivere keuzes maakt inzake de ethiek, is dat winst voor de gehele wereld. Laat het ook weer duidelijk zijn dat deze namen geen echte christenen vertegenwoordigen. Er blijft een grote kloof met Ratzinger en ook met Trump en onze standpunten. Maar ik wijs er wel op dat de keuzes die wij maken vaak niet in balans zijn, als het om de politiek gaat. Het lijkt me dus zeker wel goed dat we de grootmachten op de Bijbelse weegschaal wegen.

Zeker ook wel de presidenten van de USA. Ik vond Bush een veel meer betrouwbare uitstraling hebben dan Trump. Bush heette een wedergeboren christen te zijn. Obama als persoon maakte heel veel indruk op me. Vooral zijn speeches getuigden van veel talent. Maar het was helaas een voorstander van alles wat afweek van Gods Woord. En dus is Trump geen Bush, zeker niet, maar hij is gelukkig ook geen Obama.

Er is nog een factor die gewicht in de schaal legt. Ik bedoel de vicepresident, Mike Pence. Ook weer zo’n merkwaardige inconsequentie. Trump heeft er al heel wat afgedankt, Maar Pence heeft zijn vertrouwen. Pence blijkt een zeer gelovig en geestelijk man te zijn. Dat is medebepalend voor het beleid van de president. Zie Trump en Pence als een eenheid. God bless America! Ds. P. Roos

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen