Meditatie

De profeet Jeremia heeft van de Heere opdracht gekregen om een gordel aan te schaffen. Een linnen gordel. In Bijbelse tijd was zo’n gordel een onmisbaar onderdeel van de uitrusting van de man. Bedoeld om door middel daarvan het lange opperkleed op te schorten. Zodat dit niet hinderde bij het werk. In het geval van Jeremia mocht het niet zomaar een gordel zijn. Het moest er één zijn van wit linnen, zoals de priesters droegen. Niet zomaar alleen een gordel als gebruiksvoorwerp, maar tevens bedoeld als sieraad.

Jeremia krijgt de opdracht om die gordel ook daadwerkelijk te dragen. En daarbij: hij moet er de uiterste zorg aan besteden. Hij mag de gordel niet in aanraking brengen met water. Uit alles blijkt de kostbaarheid van die gordel. Jeremia, hij gehoorzaamt aan de opdracht van de Heere: “Ik kocht een gordel naar het Woord van de Heere. En ik deed die aan mijn lenden.”

Een poosje later ontvangt de profeet een nieuwe opdracht. Een bijzondere opdracht. Hij moet die gordel uitdoen en hem ergens heen brengen. Ver weg zelfs. In de omgeving van de rivier Eufraat. Daar moet hij de gordel verstoppen in een rotsspleet. En ook dat doet de profeet.

Na een lange periode krijgt Jeremia de opdracht om te gaan naar de plaats waar hij zijn gordel achterliet. Opnieuw gehoorzaamt de profeet. Op de plek waar hij hem verstopt heeft, treft hij hem nog aan. Maar ach, dat fraaie sieraad, het ziet er niet uit! Daar op die donkere en vochtige plaats is de prachtige gordel grondig bedorven. Vrijwel helemaal verkleurd en verteerd! Hij dient nergens meer toe. Is dat nu het kledingstuk waar hij zo trots op was? Weer thuis gekomen toont Jeremia het restant aan zijn stadsgenoten. Ze beklagen hem. Jammer toch van die fraaie gordel!

Vanwaar toch al deze merkwaardige handelingen, door de Heere opgedragen aan Zijn profeet? Het is vanwege de boodschap die Jeremia aan het volk moet doorgeven. Ondersteund door het zichtbare teken van de bedorven, ooit zo prachtige gordel. Jeremia moet in zijn prediking een vergelijking trekken. In naam van de Heere Zelf. “Zoals een gordel kleeft aan de lenden van een man, alzo heb Ik het ganse huis Israëls en het ganse huis van Juda aan Mij doen kleven!” De man, Jeremia zelf, wijst op de Heere. En die gordel, dat is het volk van God. Dat is de vergelijking. En wat is dan het punt van de overeenkomst? Dat is de gehechtheid, de verbondenheid van een man met zijn gordel. Ze wijst op de sterke band van de Heere met Zijn volk. De Heere heeft het volk Zich tot Zijn eigendom gemaakt. Waartoe? Die gunst heeft God Zijn volk bewezen, opdat het altoos Hem zou vrezen. Zijn wet betrachten en voortaan volstandig op Zijn wegen gaan. Het volk had de bestemming om een sieraad voor de Heere te zijn. Daartoe gaf de Heere Zijn zegeningen en weldaden.

Maar wat stelt het volk de Heere teleur! Het voldoet niet aan de beoogde bestemming. “Zij hebben niet gehoord!”, zo luidt de bittere klacht van de Heere over het volk. De Heere heeft Zijn trouwe profeten tot het volk gezonden. Om het volk te herinneren aan de claim die Hij op het volk heeft. Om het op te roepen de Heere te dienen met een volkomen hart. Echter, het volk gaat verder in de weg van afkeer van de Heere. Ondanks de voortdurende vermaningen en roepstemmen. Wat zal het gevolg zijn? Jeremia moet het opnieuw zeggen, nu met die bedorven gordel in zijn handen: “Dit boze volk dat Mijn woorden weigert te horen, dat in het goeddunken van zijn hart wandelt en andere goden navolgt om die te dienen en voor die zich neer te buigen – dat zal worden gelijk deze gordel die nergens toe deugt!” Het bederf van deze gordel, het wijst heen naar het bederf dat komen zal over Juda en Jeruzalem!

Dat is de boodschap van de profeet des Heeren. Bedoeld allereerst voor toen en daar. Zou het zonder betekenis zijn dat de Heilige Geest ervoor gezorgd heeft dat deze merkwaardige geschiedenis met de bijbehorende prediking tot in onze 21e eeuw doorklinkt? Zou ze niet een spiegel kunnen zijn voor hier en nu? En als we ons bezinnen op de toepassing van een en ander, dan moeten we maar niet te snel denken aan wie ‘buiten’ zijn. Aan hen die van de Heere en Zijn dienst niets weten en niets willen weten. Ook dit profetenwoord toont ons dat het oordeel begint bij het huis van God. De gordel kleefde aan de lenden van de man. Het gaat om hen die bijzondere zegeningen en bemoeienissen van de Heere hebben ontvangen. Zouden we ons niet met schrik moeten afvragen of hierin iets van onszelf getekend wordt? Van onze gemeenten en onze kerken. Van onze families en gezinnen. Van onszelf en onze kinderen. Van mij persoonlijk. Bestemd om een sieraad tot eer van de Heere te zijn. En nu verworden tot een voorwerp vol bederf?

Het slot van deze aangrijpende geschiedenis is er één met dreiging. “Ik zal niet verschonen, noch sparen, noch Mij ontfermen, dat Ik hen niet zou verderven!” Die oordeelsprediking klinkt opdat het volk zich alsnog tot de Heere wenden zal. “Behoud ons, Heer’ der legermachten… Om Christus’ wil…”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen