Verwarrend

Wat mij opviel is het feit, dat in beide gevallen de logica volkomen ontbreekt. De Tweede Kamer moest zo nodig een wetsvoorstel aannemen tegen een praktijk, die al in 2017 niet meer voorkwam. Dr. Bisschop heeft dat duidelijk gesteld. Men zou dan verwachten dat men “politiek correct” zou willen optreden, maar daarvan was geen sprake. De Politiek met de CU incluis, blijkt erg onzorgvuldig te handelen als het over christenen gaat. Men zegt enerzijds wel dat men een afwijzende mening mag hebben tegen homoseksualiteit en gendermanie, maar een school mag dat weer niet zeggen. Dat noemen we vechten tegen windmolens.

Men moet wel vasthouden aan de vrijheid van meningsuiting, maar die vrijheid zal niet opgaan voor ons Onderwijs. Ook onze premier deed een flinke duit in de zaak. In Duitsland golden dezelfde overwegingen. Men veroordeelt Latzel om woorden die hij al lang had teruggenomen. Dat zijn kerk werd beklad en zijn auto onklaar werd gemaakt, neemt de moderne rechtspraak voor lief. Ook hier dus meer een actie vanuit de emotie en niet vanuit een beleid dat stoelt op de feiten. Deze ontwikkelingen zijn zorgwekkend. Laten we nu van onze kant vooral niet gaan zeggen dat men niet genoeg zorgvuldig geweest is in onze bewoordingen. Als Latzel helder en strak formuleert en we denken dat hij te ver gaat, moeten we hetzelfde zeggen van Luther en Kohlbrugge, die eveneens harde taal gebruikten. Toon naar deze politiek toch geen zwakheid. We zwakken ons eigen standpunt alleen maar af als we proberen de wereld te begrijpen of als we begrip willen tonen voor deze manoeuvres. Rond de Nashville-verklaring is gebleken dat overheden uiteindelijk geen actie ondernemen. Met Gods hulp zal ook het Ref. Onderwijs er alleen maar bij winnen als we de standpunten volhouden. Toegeven of begrip hebben voor Jetten en Klaver voert uiteindelijk in het moeras. Ik voorzie een akelig visioen. De politiek gaat straks zich bezighouden met Bijbeluitleg. Men zal zich daarbij beroepen op theologen die immers ook de teksten anders uitleggen. Als de kerk die kant uitdenkt, hebben we tegen deze overheden geen been meer om op te staan. En dat vindt dan zijn oorzaak in kerkelijke verbleking. Begrijpt u? De politiek zal niet spoedig geneigd zijn te zeggen dat de Bijbel geen gezag meer heeft, maar als onze eigen mensen gaan morrelen aan Bijbelteksten, zal de overheid daar maar wat graag een verkeerd gebruik van maken. Neem het voorbeeld van de huidige discussie over homoseksualiteit. Kerkelijke leidslieden zijn nu al zover dat men geen gezag meer toekent aan teksten zoals Romeinen 1, waar Paulus de homoseksuele leefwijze duidelijk afwijst. Onze eigen Synode heeft meerdere “verklaringen” onder ogen gekregen waarin deze teksten worden omzeild. Dit soort exegese geeft uiteindelijk aan de Tweede Kamer stof om verder te gaan op de weg van de intolerantie. En zo kom ik vanzelf vanuit de politiek op het terrein van de kerk. Het mag ons niet ontgaan dat er door de digitale Synode besluiten zijn genomen, die een slecht voorteken kunnen bevatten. Als gemeenten zich niet conformeren aan de (overigens goede) besluiten van de GS, moeten de classes daarover met die gemeenten in gesprek gaan. We betreuren dit besluit omdat reeds gebleken is dat geen enkele classis in staat zal zijn tot enigerlei tuchtoefening. Het is te waarderen dat de Synode de besluitvorming uit 2013 handhaaft, maar als men hier niet spreekt van censuur, zal er toch een gedoogde of geaccepteerde vervlakking ontstaan.

Dit stemt te meer tot nadenken, als de besluitvorming over de positie van de vrouw in de kerk dezelfde kant op zou gaan. Ik verwacht wel een goed standpunt, maar dan zonder tucht. Langs deze weg kunnen de afdwalingen toch gestalte aannemen in onze kerken. Het zou toch onvoorstelbaar en onacceptabel zijn, dat men in de Tweede Kamer zich zou kunnen beroepen op bijvoorbeeld onze eigen Synode?

Ik vraag hier ook nog aandacht voor het volgende. Al deze gesprekken en discussies zullen pijn bezorgen aan hen die worstelen met een andere geaardheid. Wij moeten dus steeds weer omzichtig omgaan met woorden. De kerk zou best schuld mogen belijden dat men in het verleden deze nood niet echt heeft beseft. Maar ook deze erkenning lijkt nu door te slaan. Het bestaande taboe kan zich nu gaan verplaatsen naar Bijbelse waarheden. Deze zijn bijna niet meer te vertolken uit vrees voor hen die ermee worstelen. Is het huidige taakgebruik wel helder? Bijvoorbeeld als het gaat om een “veilige” kerk? Een kerk zou zomaar veilig genoemd kunnen moeten worden, als we het woord zonde niet meer in de mond kunnen nemen. Ik vind het zelf al moeilijk om hierover ook nog maar iets te zeggen. Dit is geen goede ontwikkeling.

Ik doel ook op anderen. Namelijk op hen die weliswaar geneigd zijn tot deze gevoelens, maar die op gebogen knieën een voortdurende worsteling kennen om rein te mogen leven. Als de kerk toegeeflijk wordt tegen hen die deze praktijken accepteren, betekent dat direct ook een slag in het gezicht van hen die deze praktische uitoefening biddend nalaten. Ook daar moeten we aandacht voor hebben. We moeten aandacht hebben voor alle leden die hoe dan ook en op welke manier ook een strijd voeren. Er kunnen bijvoorbeeld ook seksverslaafden zijn, die eveneens een gevecht leveren. Denkt u zelf maar aan andere risicogroepen die ook beschadigingen kunnen oplopen als de kansel ondoordachte woorden laat horen.

Ik hoop dat dit artikel toch ook iets mag bijdragen aan een evenwichtig verstaan van de huidige problemen. Opnieuw vraag ik uw aandacht en gebed voor hen die in kerk en staat in de bressen staan om de muur toe te muren (Ezech. 22:30).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen