Ambtsdrager in Coronatijd (1)

We zitten als land inmiddels al een aantal weken in een lockdown vanwege het Coronavirus. Dat maakt het voor ambtsdragers buitengewoon moeilijk om op de gewone wijze pastoraat te bedrijven, huisbezoeken af te leggen en beleid te maken voor het kerkelijke leven. Hoe kun je als ambtsdragers in zo’n moeilijke periode je ambt en plicht getrouw verrichten tot Gods eer?

Verdeeldheid

Er is allereerst sprake van veel verdeeldheid als het gaat om wat er wel of niet nodig is om het Coronavirus te bestrijden. Er is verdeeldheid onder de bevolking, verdeeldheid in de politiek en helaas vaak ook verdeeldheid tussen en binnen de kerken. Wel of niet afschalen, wel of niet zingen, wel of niet de sacramenten bedienen? Het zijn enkele zaken die in deze Coronatijd steeds voor discussie kunnen zorgen.

Verwarring

Daarbij komt dat door de (social) media de verdeeldheid eerder wordt aangewakkerd, dan de kop ingedrukt. Dat iedere kerk(enraad) zijn eigen afweging maakt, mede gelet op de specifieke eigen situatie, maakt de verwarring alleen maar groter. Ambtsdragers en gemeenteleden doen om op te komen voor hun eigen mening al snel een beroep op datgene wat ze bij een andere gemeente zijn tegengekomen. Aansprekende stukjes uit de krant, uit kerkbodes of uit preken, kunnen daarbij als bewijs voor het eigen gelijk worden doorgestuurd.

Vermoeidheid

In een situatie van verdeeldheid en verwarring die steeds langer voortduurt, slaat ook bij velen in allerlei opzicht de vermoeidheid toe. Vermoeidheid om zich te houden aan bepaalde maatregelen, die soms ook nog eens tegenstrijdig ogen en vermoeidheid om zich steeds aan te moeten passen aan snel wisselende omstandigheden. Door deze vermoeidheid kan het ook lastiger worden om zich in te leven in de mogelijkheid dat degenen met andere opvattingen evenzeer recht van spreken hebben.

Verlegenheid

Al met al kan dit tot een stuk ambtelijke verlegenheid leiden. Wat is waarheid? Wat is verstandig? Wat wil het zeggen om in deze situatie voorzichtig te zijn gelijk de slangen en oprecht gelijk de duiven, waartoe de Heere Jezus oproept in Mattheüs 10:16?

Verantwoordelijkheid

Als we over deze zaken nadenken, kunnen we niet om het wezen van het ambt heen. Zowel voor ambtsdragers als voor de gemeenteleden is het juist in deze tijd zaak om dat goed voor ogen te houden bij alle besluiten die er steeds genomen moeten worden. Wat houdt het in om ambtsdrager te zijn? Wat houdt het voor een gemeentelid in dat de kerk ambtsdragers heeft? Waar ligt ieders eigen verantwoordelijkheid?

Het is Paulus die in Efeze 4:11-12 erop wijst dat God ”heeft gegeven sommigen tot apostelen, en sommigen tot profeten, en sommigen tot evangelisten, en sommigen tot herders en laars, tot de volmaking der heiligen, tot het werk der bediening, tot opbouwing van het lichaam van Christus.” De kanttekeningen tekenen daarbij aan dat deze diensten in Gods kerk zijn ingesteld, opdat de leden van de gemeente meer en meer samengevoegd tot een volmaakt lichaam onder Christus, hun Hoofd, gesteld zouden worden.

Verzoening

God geeft Zijn kerk op aarde dus ambtsdragers met het oog op het wonder van de bediening der verzoening. Zíj zijn het aan wie God de prediking van Zijn Woord, de bediening van de sacramenten, de uitoefening van de kerkelijke tucht én de regering van de gemeente heeft toevertrouwd. Daarmee zijn de ambtsdragers als Gods medearbeiders verantwoordelijk voor de opbouw van de gemeente op het enige fundament, hetwelk is Jezus Christus.

Ambtsdragers zijn door God Zelf geroepen in Zijn dienst om Hem te vertegenwoordigen. Vanwege het ambt hebben hun woorden en daden gezag. Ambtsdragers zijn maar niet een paar mannen die ervoor moeten zorgen dat alles in de kerk op rolletjes verloopt. Of dat ze een aantal taken uitvoeren die nu eenmaal gedaan moeten worden, maar die net zo goed door ieder ander willekeurig gemeentelid kunnen worden uitgevoerd.

Verdraagzaamheid

Hebreeën 13:16 zegt iets anders. Dit vers staat in het teken van een opwekking tot liefde: ”Zijt uw voorgangers gehoorzaam en zijt hun onderdanig, want zij waken voor uw zielen, als die rekenschap geven zullen; opdat zij dat doen mogen met vreugde en niet al zuchtende, want dat is u niet nuttig.” God Zelf wijst ons dus op de verhouding tussen ambtsdragers (herders en leraars in het bijzonder) en gemeenteleden. Hij benadrukt de waardigheid van het ambt en de dure plicht van ambtsdragers: om te waken voor de zaligheid van zielen.

Dat maakt de plicht van alle gemeenteleden niet minder groot. Juist daarom worden ze door God opgedragen hun voorgangers te gehoorzamen, al zouden ze zelf misschien andere keuzes maken. De Coronacrisis is een oefening in verdraagzaamheid, maar ook in het oog houden van ieders eigensoortige verantwoordelijkheid.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen