Aanschouw het verbond!

Het is in een situatie van grote nood en ontreddering dat deze woorden klinken. Ze maken deel uit van één van de Psalmen van Asaf. Een echte crisispsalm. Hoor eens naar het begin: “O God, waarom verstoot Gij in eeuwigheid? Waarom zou Uw toorn roken tegen de schapen Uwer weide?” Er is blijkens het vervolg van de Psalm ook heel wat gebeurd. Wanneer en hoe concreet – dat is niet helemaal duidelijk. Er is wel gedacht aan de gruwelen onder koning Manasse. Maar ook wel aan de tijd van de wegvoering van Juda in ballingschap. Zelfs wel aan de tijd van de Makkabeeën, toen koning Antiochus IV Epifanes een terreurbewind voerde.

Hoe dan ook, er zijn verschrikkelijke dingen aan de hand. De vijanden zijn gekomen. Ze hebben het heiligdom verwoest. De dienst der verzoening is verstoord. De heilige ceremoniën zijn opgehouden. De priesters dienen niet meer. En ook is er geen profeet meer in het land te bekennen. Het is alsof ik een snik hoor in de woorden van vers 9: “Wij zien onze tekenen niet…” De uiterlijke tekenen van Gods verbond met het volk zijn onzichtbaar geworden. Over dit alles laat de dichter zijn klaaglied horen. Hoe anders was het voorheen. “Hoe menigmaal hebt G’ ons Uw gunst betoond…” Maar dat is nu verleden tijd, zo lijkt het wel. De dichter klaagt zijn bittere klacht.

Maar dat niet alleen. Als de psalmist zich de wonderen van de Allerhoogste in herinnering brengt, beseft Hij dat de Heere toch niet veranderd is. God is immers God! “Evenwel is God mijn Koning van ouds af!” Dat geeft hem de moed en ook de vrijmoedigheid om bij de Heere te gaan pleiten. De laatste zes verzen van de Psalm zijn gevuld met een aanhoudende stroom van smeekgebeden, opdat de Heere toch een wending in deze crisis brengen zal. “Heere, gedenk! Vergeet de hoop van Uw ellendigen niet! Sta op, o God!”

Wat is zijn pleitgrond? De vaste grondslag van het verbond van God! Daar beroept hij zich op. “Aanschouw het verbond!” De dichter heeft het opgegeven om te putten uit eigen bronnen. Om met allerlei maatregelen en hulpmiddelen de nood zelf te lijf te gaan. De dichter weet waar hij zijn moet. Bij de Heere, de God van het verbond! “Aanschouw het verbond!”

Zou dit gebed ook in onze eigen crisis gepast zijn? Ja, dat zal het zeker wel. Maar de vraag is: kennen wij onze crisis ook echt als een crisis? Een crisis die ons bij de Heere brengt? Velen, ook onder ons, ervaren de moeite en zorg van deze tijd. Als onze gezondheid is aangetast. Als onze sociale contacten noodzakelijk zo beperkt zijn. Als ons bedrijf in de rode cijfers terecht kwam. Als we moeten vrezen onze baan kwijt te raken. Als onze jongeren moeite hebben hun weg te vinden. Wanneer we als gemeente niet meer kunnen samenkomen. Als zelfs de sacramenten niet meer worden bediend. Als dus de tekenen en zegels van Gods verbond niet meer zichtbaar zijn. Crisis alom. Het bracht de psalmist bij de Heere.

Met veel vragen. Maar ook met een krachtig pleitgebed: “Aanschouw het verbond…” Die weg wijst Psalm 74 ook ons.

Achter ons psalmboek treffen we een aantal gebeden aan die dateren uit de eeuw van de Reformatie. Eén daarvan wordt ons aangereikt met het oog op “de nood der christenheid.” Enkele zinnen uit dat gebed sluiten naadloos aan bij het gebed van Psalm 74. Ze luiden (hier en daar een beetje hertaald) als volgt.

“Straf ons toch niet in Uw toorn, maar kastijd ons genadig. En onderhoud veel meer het werk, dat Gij in ons door Uw barmhartigheid begonnen hebt, opdat de gehele wereld wete en erkennne, dat Gij onze God en Zaligmaker zijt. Uw volk Israël heeft U zo menigmaal vertoornd, en Gij hebt hen terecht gestraft. Maar zo dikwijls zij zich weer tot U bekeerden, hebt gij hen altijd in genade aangenomen. En hoe zwaar ook hun zonden en misdaden waren, zo hebt Gij nochtans die plagen, die hun toebereid waren, afgewend vanwege het verbond, hetwelk Gij gemaakt hebt met Uw dienaren Abraham, Izak en Jakob, en hebt alzo het gebed van Uw volk nooit van U verstoten.

Nu hebben wij door Uw genade even dat zelfde verbond, hetwelk Gij in de hand van Jezus Christus, onze Middelaar, tussen U en alle gelovigen hebt opgericht. Ja, het is nu zoveel heerlijker en krachtiger, nadat Christus, met Zijn heilig lijden en sterven, en met Zijn ingang in de heerlijkheid, het bevestigd en vervuld heeft.

Daarom, o Heere, verzakende onszelf, en alle menselijke hulp, nemen wij onze toevlucht alleen tot het zalige genadeverbond, door hetwelk onze Heere Jezus Christus, tot een volkomen offerande van Zijn lichaam éénmaal aan het kruis voor ons overgevende, ons met U in eeuwigheid verzoend heeft. Daarom, o Heere, zie áán het aangezicht van Uw Gezalfde, en niet onze zonden, opdat Uw toorn door Zijn voorbidden gestild worde, en dat Uw aanschijn over ons lichte tot onze vreugde en zaligheid.”

Het is niet verboden het gebed van Asaf, en de uitwerking daarvan in dit oude formuliergebed, ook nu nog te bidden. De Heere verhore het genadig.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen