“Slaapt nu voort en rust. Staat op, laat ons gaan”

Ik kom deze woorden tegen In het ontroerende lijdensverhaal, na de bange worsteling van de Heiland. Slaapt nu voort en rust. Dat zegt Jezus tegen Zijn discipelen die in de hof van Gethsemane in slaap zijn gevallen. Maar gelijk daarop zegt Hij: Staat op, laat ons gaan! Is dat niet vreemd? Wat is de bedoeling van de Heilige Geest om het ons zo door te geven? Het wordt nog onbegrijpelijker wanneer we het verslag van Lukas lezen. Daar zegt Jezus immers tegen Zijn slapende discipelen: Wat slaapt gij? Staat op en bidt opdat gij niet in verzoeking komt, Luk. 22:46.

Als we ons in gedachten naar de hof van Gethsemane verplaatsen, zien wij de Heere Jezus zoals we Hem nog niet eerder hebben gezien. We zien Hem zeer beangst en Hij zegt dat Hij bedroefd is tot de dood toe, Matth. 26:38. Lukas 22:44 vermeldt dat Hij in zware strijd verkeerde en dat Zijn zweet als grote druppels bloed werd. Aangrijpend! Wat zag Hij op tegen het dragen van de toorn van God over de zonde, de zonde niet door Hem begaan! Hoe bitter was de inhoud van de lijdensbeker die de Vader Hem had gegeven. Jezus voert die strijd alleen en vraagt vooraf Zijn discipelen met Hem te zijn, met Hem te waken en bidden. Dat Petrus, Jakobus en Johannes meegenomen worden naar die heilige plaats, was een voorrecht, maar bracht ook een roeping met zich mee: Blijft hier en waakt met Mij. In grote moeilijkheden heeft een mens steun, troost en medeleven nodig, en de Heiland had diezelfde behoefte. Tot drie maal toe worstelt Hij met de Vader, en na elke zielestrijd zoekt Hij het drietal discipelen op. Dat wordt voor Hem een grote teleurstelling, al wist Hij beter dan iemand hoe een mens is. In plaats van te waken en te bidden liggen ze te slapen. Daarom zegt Hij dan, op dat moment: Wat slaapt gij? Want ook zij, net als u en ik moeten ook weten wat in de mens is, wie hij is van nature. O, wat is toch de mens, wat is toch een discipel, wat blijft toch een kind van God! Petrus, kunt gij dan niet een uur met Mij waken, een uur maar? Het antwoord is blijkbaar: nee!

Wat gebeurt er eigenlijk die nacht? Vecht de Heiland hier voor Zijn leven? Of vecht Hij juist voor het leven van Petrus en al de Zijnen? Het laatste! Hier is de Zaligmaker het heil aan het verwerven. Het heil voor zondaren. Daartoe aanvaardt Hij de lijdensbeker, zij het in grote strijd. Hij besefte immers ten volle wat Hem te wachten stond, namelijk het dragen van Gods toorn over de zonde. Zo verwierf Hij het heil voor Petrus, maar ook zonder medewerking van Petrus. Dit werk is door Zijn alvermogen, door ’s HEEREN hand alleen geschied! Beschamend en verblijdend. Verblijdend en beschamend. En zo krijgt Hij alleen alle eer!

Na de derde, hevige gebedsworsteling om de wil des Heeren te mogen en kunnen volbrengen, staat daar opeens een geheel andere Jezus. Gesterkt door het gebed om de weg van het lijden te gaan, staat Hij daar als een Held en treedt Hij moedig de dag tegemoet. God zond Hem een engel die Hem versterkte. Nu treedt Hij ook zo anders de slapende discipelen tegemoet. Dat blijkt uit Zijn woorden: Slaapt nu voort en rust! Niet dat Hij hen letterlijk permissie geeft om te gaan slapen, nee dat niet. Want Hij zegt ook: Staat op, we gaan weer! Maar Hij ziet als het ware het heil dat Hij voor hen en zonder hen verwerven zal, al voor hen klaar liggen. Dat zal toch immers de vrucht op Zijn arbeid zijn, dat zondaren mogen ingaan in de rust? Ik ga voor u de dood in, daar anders gij de eeuwige dood moest sterven, naar Gods heilig recht! Ik heb wel gezien: Gij kunt nog geen uurtje met Mij waken. Gij kunt nog geen nagelschrapsel tot uw zaligheid toedoen. Ik zal het doen. Mijn hand zal heil aanbrengen, Mijn hand alleen. Op mijn volbrachte offerande mag u uw hoofd als het ware neerleggen en rusten!

Hebben de discipelen dat toen begrepen? Zij hebben er toen helemaal niets van verstaan. Later is er heerlijk licht over al die dingen en woorden en gebeurtenissen gegaan. Het licht van de Heilige Geest. Als de discipelen opstaan en met hun Meester meegaan en Hij even later gevangen wordt genomen klinken er opnieuw woorden van dezelfde strekking: Als gij dan Mij zoekt, zo laat Mijn discipelen heengaan! Ook over die woorden moest hemels licht opgaan. Het is te begrijpen dat deze woorden, rust nu voort, en: staat op, vragen oproepen. Zeker ook als je ziet dat er andere verklaringen van worden gegeven. Om het eerste woord van Jezus (namelijk, slaapt nu voort) met het tweede (namelijk, staat op, laat ons gaan) in overeenstemming te brengen heeft men van dat eerste woord (namelijk, slaapt nu voort) een vraag gemaakt, een verontwaardigde vraag van de Heiland: slapen jullie nou nog? Met die verandering kunnen we het niet eens zijn. De Heere Jezus laat hen ook nu niet toe te gaan slapen. Zijn ure is gekomen. Hij treedt moedig de vijand tegemoet. Maar Zijn werk, hoe weinig de discipelen er toen ook van verstaan hebben, zal huns ondanks rijke vruchten dragen! De vrucht van het gelovig rusten in Hem. Een rust die hier en nu al wordt gesmaakt, al is hier alles nog ten dele. De eeuwige rust wacht en eeuwig zal Zijn zondaarsliefde bewonderd en verheerlijkt worden: Zo gij dan Mij zoekt, zo laat de Mijnen vrij heen gaan! Welnu, wat dunkt u van deze Christus?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen