Verandering

Nu ik hier mee stop, wil ik iets zeggen over mijn motieven die mij tot dit besluit deden komen. Misschien ligt er wel een vaag gevoel van vermoeidheid aan ten grondslag. Ik denk en merk dat meer mensen soms moe worden van alles wat zich in de wereld en op het kerkelijk erf afspeelt. U kent ook het gezegde: goed nieuws is geen nieuws. Dat zou dan betekenen dat er altijd maar weer over verontrustende verschijnselen moet worden geschreven. Ook al wil je dat voorkomen, het is toch ook een “must” om de wachtpost te bemannen. Ezechiël werd aangesteld tot een wachter over het huis Israëls. Omdat onze tijd nu eenmaal een glijdende schaal vertoont, brengt dat met zich mee dat dreigende gevaren voor de lens moeten gebracht worden. Zo was het tenminste met de genoemde profeet en zo was het ook met de meeste andere profeten. Ook de apostelen zijn daar niet aan ontkomen. Denkt u maar aan Paulus in zijn brief aan de Galaten. Daarbij komt dat mijn persoonlijke inzichten soms verschillen van wat ik om mij heen waarneem.

Ik kan wel zeggen dat ik veel om wijsheid gebeden heb. De problemen worden steeds ingewikkelder, de veranderingen volgen elkaar steeds sneller op, de verhoudingen worden harder. In veel opzichten verstaan wij elkaar niet meer. Ik merk dat dit niet alleen aan mijn leeftijd ligt: jonge broeders in ons bestuur kennen dezelfde strijd. Maar als problemen toenemen, wordt het steeds ingewikkelder, zoals ik al aangaf. En heus, dan heb ik ook niet de wijsheid in pacht. Je weet het soms echt niet. Gelukkig ben ik bewaard voor afglijding en aanpassing, maar het betekent toch dat het moeilijk is om alles in liefde en betrokkenheid te kunnen zeggen.

Dat ons blad ook onder kritiek ligt, vind ik moeilijker. Waarom? Het is ongeveer vijftig jaar geleden opgericht om verontruste dienaren en leden bij onze kerken te houden. Ik merk wel eens dat alleen al de geur van onze stichting mensen kopschuw maakt. Maar ook dat accepteren we. Laat er geen verwijt zijn dat we staan naar afzondering. Ik heb wel eens aangegeven in deze kolommen dat ik graag met het brede midden van onze kerken samen optrek tegen allerlei verschijnselen van vervlakking. Er wordt onzerzijds op geen enkele manier gestreefd naar het vormen van een smaldeel, om zodoende de rest van onze kerken aan hun lot over te laten. Uiteindelijk moeten we allemaal ook over deze handelingen eenmaal voor Gods rechterstoel verantwoording afleggen. Dat houdt me klein en doet mij steeds weer het dal van ootmoed zoeken.

Ik blijf dus nog wel enige tijd (d.v.) medewerker van ons blad. Ik heb al langere tijd ook eens wat aandacht willen geven aan de leer van de kerk. Ik heb daar een zekere voorliefde voor. Het zal dan niet zozeer gaan om dorre leerstelligheid, maar meer om geloofskennis die voor ons allen van groot belang is. Dus de combinatie leer en leven. Ik ga dat niet in een bepaalde volgorde doen, maar al naar gelang mijn aandacht door dogmatische onderwerpen getrokken wordt, schrijf ik daar dan iets over. Ik heb geen idee of ik dat wel aan kan, maar dat gold ook van het vorige oevre.

Ik word hierin ook wel gesterkt door de gedachte dat de kennis meer en meer afneemt. We weten niet meer zoveel als vorige geslachten. Dat waren mensen met een geringe opleiding, en zodoende hadden zij misschien meer ruimte voor Bijbelse waarheden. Ik bind me ook niet te veel aan een bepaald gebied, het kan ook wel gebeuren dat ik mij ook op andere paden begeef. Maar dat is dan bij wijze van uitzondering.

Tijdens de Paasdagen viel het me weer op dat de Heere het verstand van de discipelen en de vrouwen opende. Hun hart was wel geopend, maar hun verstand was achtergebleven. Het ging daarbij ook om het openen van de Schriften. Dat brengt bij het besef dat we echt nog maar zo weinig weten. Vooral onze jongelui hebben moeite met de leer en het leren van Bijbelse inhouden. Een christen met een geopend hart is een weldaad, maar als het verstand daarbij ook nog door de Heere is geopend, kan dat dubbel vruchtbaar zijn. Dat geopende verstand heeft dan weer alles te maken met het open graf. Het heeft zelfs veel te maken met een open kerkdeur. Iets waar we weer zo naar verlangen als het goed is. Want die kerkdeur spreekt over de open deur die de Heere Zijn Kerk geeft. Die deur zag Johannes geopend in de hemel.

Als het hier over gaat, moeten we allemaal erkennen dat ons verstand zo verduisterd is als het gaat over Goddelijke waarheden. Dat heeft ook te maken met een gesloten Bijbel. De Heere opende ook de Schriften. De hoofdsom van de wet eist van ons ook dat we de Heere liefhebben met geheel ons verstand. Het moge een duidelijke vrucht van Pasen zijn dat de Heere ons inzicht geeft in de grote werken Gods. Alleen door Uw bevelen krijgt mijn geest verstand van God en Goddelijke zaken. Ik hoop dus dat ik nog als een middel gebruikt mag worden om u enige kennis bij te brengen over de weg der zaligheid.

En overigens blijf ik op mijn website (onder “weblog”) op persoonlijke titel verder nadenken over de actualiteit.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen