Prof. Kremer Over De Vrouw In Het Ambt

Wij zouden hier kort kunnen zeggen: wij wijzen dit streven als niet in overeenstemming met de openbaring Gods af. Dit antwoord behoeft, gelijk vanzelf spreekt, enige argumentatie.

Met opzet sprak ik van de openbaring Gods. Het gaat hier niet om een paar teksten zonder meer.

De lijn door heel de Schrift

Door heel de Schrift loopt een lijn, waarin ons de positie van de vrouw getekend wordt. Allereerst komt daarin duidelijk uit dat zij een andere is dan de man. Zeker niet minderwaardig, maar anders. Zij staat naast de man en kan zonder meer niet in zijn plaats gaan staan.

God zelf heeft nu eenmaal onderscheid gesteld. Zoals, men vergeve mij deze vergelijking, een hond nu eenmaal geen kat is zo is de vrouw nu eenmaal geen man al hoeft daar nu niet uit voort te vloeien dat hun verhouding er nu een is als tussen de voornoemde dieren vaak gevonden wordt.

Dit onderscheid wordt heel de openbaring Gods door gehandhaafd. Wel anders onder de Oude dan onder de Nieuwe bedeling, maar toch nooit zo gewijzigd dat de vrouw als de absoluut gelijke aan de man wordt gezien.

In Christus is wel de grotere vrijheid voor de vrouw gekomen. Hij stelt haar weer echt naast de man als zijn gelijke in de genade. En Christus gaat daarmee sterk in tegen de praktijk en de theologie van zijn dagen. Maar nooit stelt Hij haar op de plaats van de man. Zij moge dan al op Pasen individueel tot boodschapster van de opstanding gemaakt worden, een ambtelijke positie geeft ook Christus haar niet.

De Nieuwtestamentische gemeenten

En naar deze lijn heeft ook de eerste christelijke kerk gehandeld. Paulus, die door de Geest Gods spreekt, weet heel sterk te waarderen wat sommige zusters voor bepaalde gemeenten betekend hebben, getuige de vele namen van vrouwen, die hij noemt, maar nimmer heeft hij aan hen het recht van te staan in een ambtelijke positie toegekend.

Zeker, hij weet blijkens Galaten 3: 28 dat in Christus noch man noch vrouw is, evenmin als in Hem het onderscheid van ras of ontwikkeling beslissende waarde zou hebben.

Maar dat neemt niet weg dat wanneer het gaat over de positie van de man als hoofd der vrouw de apostel Paulus de vrouw nooit de gelijke plaats van de man toekent. Grote waardering heeft Paulus voor wat de ‘zusters’ doen en hij spreekt met lof over de ‘weduwen’ en prijst degenen onder de vrouwen die ‘diakones’ zijn, maar nooit krijgen we de indruk dat deze hulppositie een ambtelijk karakter draagt.

Wij verder dan Paulus?

Nu weet ik wel dat men in de kringen, waar men de vrouw ook de toegang tot de preekstoel wil geven, vaak het argument kan horen dat wij nu ‘verder’ zijn dan Paulus. Hier moet ons duidelijk zijn dat — gelijk heden in al deze vragen — de vraag naar de betekenis en het gezag van het Woord van God als norm voor het leven, van beslissende betekenis is.

Zijn werkelijk de lijnen, zoals die door de Geest Gods na de Pinksterdag in en voor de kerk getrokken zijn voor ons van beslissende betekenis of nemen wij alleen maar van de Apostolische kerk over de belijdenis dat ‘Christus de Heer’ is en kiezen we overigens vrij willekeurig zelf onze wegen.

Bij het antwoord op deze vraag gaan de lijnen uiteen. Wie de Heilige Schrift, zoals zij letterlijk spreekt, als norm erkent ook voor het kerkelijke leven, kan niet pleiten voor het recht van de vrouw om ook in het predikambt te staan. Het Nieuwe Testament geeft haar deze positie niet.

Geen recht om uitspraken uit Gods Woord als afgedaan te beschouwen

Wil men wijzen op de ontwikkeling in het brede maatschappelijke leven, waarin wij de vrouw heden aantreffen in allerlei posities, waarin zij toch voorheen geen plaats had, dan schijnt dit inderdaad een sterk argument.

Maar de ontwikkeling van het leven is daarom nog geen maatstaf voor de kerk. Immers het is hier de vraag of de dingen zich hier niet meer in de richting van de ontkerstening dan in die van de lijn der openbaring bewogen hebben.

De vrouw heeft zeer zeker uitzonderlijke gaven, ook voor de bij haar positie behorende arbeid in de gemeente en de evangelisatie, maar de Schrift kent haar niet de ambtelijke positie van ‘herder en leraar’ toe.

Men heeft geen recht uitspraken als in 1 Korinthe 14: 34-35 en 1 Timotheus 2: 12 als van geen betekenis meer voor deze tijd als afgedaan te beschouwen.

Gods genade voor de vrouw is groot, maar tot het ambt roept Hij haar niet.

En aan deze, door God getrokken lijn, willen wij ons houden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen