Een heilloze beslissing [slot]

We vervolgen met het luisteren naar een stem uit het jaar 1958. Dominee L. Kievit reageert op het heilloze besluit van de Hervormde synode om de bijzondere ambten open te stellen voor de zusters van de gemeente.

“De stemmenverhouding

Het voorstel werd met 27 tegen 24 stemmen aanvaard. Een angstig geringe meerderheid bij zo’n belangrijke beslissing. De minderheid werd niet overtuigd maar overstemd; het is de vraag in hoeverre dat kerkelijk verantwoord is.

Het tellen van de stemmen heeft nog wel wat voeten in de aarde gehad. De een vond dat het er niet toe deed, de geestelijke beslissing van een classis was van doorslaggevend belang. De ander meende dat men de stemmen moest wegen en dan was de uitslag stellig een andere. Nu is het wegen van stemmen een hachelijke bezigheid. Zou men echter verband zoeken tussen de door een classicale vergadering uitgebrachte consideratie en het kerkelijk leven binnen die classis, dan zou men wellicht kunnen vaststellen dat de kerkelijk meelevende gemeenten niet van deze verandering gediend zijn. Dat is toch wel een veeg teken. Is deze beslissing soms een oplossing voor de moeilijkheden waarvoor het verval van de gemeenten ons plaatst? Zijn er nauwelijks mannen te vinden om de ambten te vervullen? Is de samenstelling van de gemeente van die aard dat de vrouwen in de meerderheid zijn? De voortijdige aankondiging dat binnenkort hier en daar een vrouw bevestigd zal worden, sterkt ons in dit vermoeden. Maar dacht men nu werkelijk dat dit de oplossing is van een probleem dat niet alleen sociologisch benaderd dient te worden? Wat is de oorzaak van het verval? Toch zeker niet dat alleen de man in het ambt staat? Zouden de mannen teruggewonnen worden nu de vrouw is toegelaten? Het tegendeel zal het geval zijn. Ondertussen is een nieuwe wig gedreven tussen de gemeenten, waar men wel en waar men niet tot het verkiezen van een vrouwelijke ambtsdrager overgaat. Zijn er nog geen onderscheidingen genoeg om de verscheurdheid van de Hervormde Kerk aan te tonen?

De plaats van de vrouw

Welke plaats mag de vrouw dan wel innemen in het leven van de gemeente? Want niemand zal beweren dat aan de gegevens van de Heilige Schrift volledig recht gedaan wordt onder ons. Wij willen gaarne aan de vrouw de plaats geven die haar toekomt, maar dan naar het Woord van God. Daarom betreuren we het dat deze vraag aan de orde gesteld is als de vraag aangaande de vrouw en het ambt. Om de plaats van de vrouw in de gemeente meteen op het ambt te betrekken, betekent een kortsluiting. Zoals het evenzeer een kortsluiting betekent de plaats van de vrouw aan de maatschappelijke ontwikkeling te verbinden. In het maatschappelijk leven is de emancipatie van de vrouw mede een gevolg van een functieverlies: naarmate haar invloed op man en kinderen (dat is: in haar eigen levenskring) minder wordt, zoekt zij daarvoor compensatie in andere levenskringen.

Het valt te betwisten dat zij in de samenleving daardoor aan invloed wint. Zo kan de invloed van de vrouw in het kerkelijk leven moeilijk overschat worden wanneer die in het gezin tot zijn recht komt. Daarmede is echter niet alles gezegd.

Wij zullen gegevens van de Heilige Schrift dienaangaande nader moeten bezien en we hadden dat eerder moeten doen, niet onder de dwang van deze beslissing. Misschien mogen we daarbij de gereformeerde gezindheid te hulp roepen. Zij krijgt in al haar geledingen met dit vraagstuk te maken. Van harte hopen we dat ze niet in het kielzog van onze kerk gaat varen, zoals – met een veilige tussenruimte – menigmaal het geval is, vooral met de Gereformeerde Kerken. Wellicht dat dan de kerkenraad, in zijn huidige gedaante, eens aan een nader onderzoek wordt onderworpen. Want die kerkenraad vinden we niet zo maar in het Nieuwe Testament terug. (…)

Wat nu?

Daarmee is tevens aangegeven wat ons te doen staat: de zaak blijvend aan de orde stellen. En verder? Er is herhaaldelijk gesproken over een elkaar vasthouden. Wanneer daarmede bedoeld wordt dat wij de kerk der vaderen trouw blijven, dan zeggen we onomwonden: dat geve God. Maar waarom maakt men ons dat zo moeilijk? En wat betekent elkaar vasthouden wanneer wij elkaar niet meer kunnen vinden bij het Woord van God? Laten we nooit met vriendelijke woorden deze werkelijkheid verdoezelen. Wat nu? De kerk terugroepen naar het Woord! Uw Woord is de waarheid. Die waarheid staat en valt niet met deze beslissing, integendeel. Ook voor de synode geldt: wij vermogen niets tegen de waarheid, maar voor de waarheid. De kerk is tot machteloosheid gedoemd in woorden – hoeveel ze er ook gebruikt – en in daden – hoeveel ze ook verricht – indien zij niet terugkeert tot de gehoorzaamheid aan het Woord Gods. Van die machteloosheid zijn haar woorden en daden vol. Maar het Woord Gods is levend en krachtig. Christus gaat door met Zijn vergaderend werk door Woord en Geest. Het vergaderen en het vasthouden is Zijn ambtelijk werk. Alleen daarom gaan we getroost verder.”

N.a.v.: Ds. L. Kievit, Op verhoogde toon. Verzameld werk. Bezorgd en ingeleid door dr. ir. J. van der Graaf en ds. H. Westerhout. Uitgeverij De Banier, Apeldoorn. Gebonden. 564 pag. ISBN 978 9087 184 865. Prijs € 49,95.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen