Een stem van voorheen!

Over de belijdenisgeschriften moeten we niet gering denken. Zij dienen als gezaghebbend erkend te worden, want ze zijn gegrond op Gods Woord. In de leer, in het belijden spreekt en getuigt de Kerk. In geen enkel opzicht mag de Kerk des Heeren haar roeping verzaken. Wanneer het de Kerk ernst is met haar belijdenis, maakt zij ook ernst met de handhaving daarvan. Dan wordt niet gedacht: Het kan zo zijn. Want de Kerk is dan overtuigd van de waarheid van de belijdenisgeschriften. Anders gaat de poort open voor leervrijheid, aldus prof. dr. J. van Genderen. Van hem las ik wat ik ook u en jullie wil laten lezen. Ik hoop dat dit vrucht mag afwerpen. We leven, aldus prof. Van Genderen, in een tijd waarin het relativisme zijn duizenden verslaat. Zekerheden verdwijnen, grenzen vervagen, kleuren lopen dooreen. Het relativisme bedreigt de Kerk en haar belijdenis. Er zijn zoveel verschillende opvattingen. Wie zal uitmaken wie er gelijk heeft. Waarom zouden wij ons er zo druk over maken? Zo wordt er geredeneerd. Het primaire accent valt niet op het verstaan wat de Schrift zegt, maar op het lezen ervan. Hoe lezen wij en verstaan wij de Schriften in de 21 ^e eeuw? Daar komt bij dat het verleden velen in onze tijd niet veel meer zegt. Men wordt door het heden sterk in beslag genomen. Al te veel wordt de belijdenis beschouwd als een historisch document omdat zij in het verleden is ontstaan. Waarom geen nieuw belijden? Al wat de klok slaat is immers verandering. In deze mentaliteit schuilt een zeer groot gevaar. Het relativisme baant de weg naar het indifferentisme. Hebben onze vaderen daarom gestreden? Hebben zij hun belijdenis daarvoor met hun bloed bezegeld? Heeft God daarvoor Zijn Kerk uit de duisternis gebracht tot het licht? Hoe kan men hier onverschillig tegenover staan? Hoe kan men deze dingen betrekkelijk achten? In een wereld vol onzekerheid mogen wij vasthouden aan de belijdenis die de eeuwen heeft verduurd omdat zij gegrond is op het Woord van God dat blijft tot in eeuwigheid. Het is niet alleen de belijdenis der vaderen. Het is ook voor ons nog de zuiverste uitdrukking van het geloof. De duidelijkste uiteenzetting van de waarheid Gods. De schoonste uitstalling van de schatten des heils welke ons door God in Christus geschonken zijn. Wij zullen dus de wacht hebben te betrekken bij onze belijdenis. Voor de ambtsdragers ligt hier een bijzondere roeping. Zij behoren dan ook in de belijdenis thuis te zijn. Maar niet alleen de ambtsdragers. Alle leden van de gemeente behoren dan ook in de belijdenisgeschriften thuis te zijn. En de jongere generatie heeft in de toekomst de belijdenis ongerept te bewaren. Het is daarom van groot belang dat de Ned. Geloofsbelijdenis op onze verenigingen behandeld wordt. Dat vraagt heilige bezinning op de belijdenis der Kerk in het diep besef: Wij worden van Godswe-

ge geroepen hiermee van harte in te stemmen. Dat gaat niet vanzelf. Hier is biddende studie absoluut onmisbaar. Onze roeping bestaat niet alleen in het trouw bewaren van onze belijdenis. De wereld moet ook merken wat de Gereformeerde belijdenis in de praktijk betekent. Krachtens onze belijdenis dragen we een grote verantwoordelijkheid! Band aan de belijdenis betekent band aan het Woord. Is het niet de bedoeling van onze belijdenis dat wij ons door het Woord zullen laten gezeggen? Band aan de belijdenis betekent ook band aan de Kerk. Wie de belijdenis liefheeft, heeft ook de Kerk lief die er naar leeft. In de belijdenis is de waarheid zuiver bewaard. Band aan de belijdenis betekent ook perspectief voor de toekomst. De standaard van de belijdenis hebben wij ontvangen uit de handen van hen die ons in het belijden zijn voorgegaan. Wij hebben die weer door te geven aan hen die na ons komen. Op de nationale synode van Dordrecht, toen het ging over de instemming met de Nederlandse Geloofsbelijdenis, klonk de vermaning bij de rechtzinnige, Godzalige en eenvoudige confessie des geloofs standvastig te volharden. Deze onvervalst zouden overleveren aan de nakomelingen en te bewaren tot de komst van Jezus Christus. Onze vaderen hebben plechtig beloofd dat zij dit door Gods genade na zouden komen. Het zijn ook onze kerken die dit op zich hebben genomen. Dat brengt voor ons verplichtingen met zich mee. Dan mag de band aan de belijdenis niet verslappen! Bewaar het pand u toe betrouwd. Laten wij het houden bij de belijdenis die wij hebben. Bekorting van de belijdenis. Die gedachte is misschien bij ons opgekomen. Alleen de apostolische geloofsbelijdenis is genoeg. Dat mag nooit. Zo wordt de poort geopend voor de Roomse dwaalleer. Of het laten vervallen van de Dordtse Leerregels. Daarmee zouden wij hen die de uitverkiezing bestrijden in het gevlei komen. De leer der algemene verzoening zou niet meer te keren zijn. De Remonstranten zouden weer recht van spreken krijgen. Ook dat mag nooit. Wij beseffen dat de Heere Zijn Kerk door de strijd heen geleid heeft. Met de gereformeerde religie en de gereformeerde belijdenis verstaan wij dat wij dit pand te bewaren hebben. Waarachtige eenheid is niet te verkrijgen door geven en nemen van weerszijden maar door gemeenschappelijk buigen voor de waarheid Gods. Daarom halen wij geen streep door het verleden. Aldus prof. dr. J. van Genderen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen