De Nederlandse Geloofsbelijdenis

Tot de drie Reformatorische Belijdenisgeschriften behoort ook de Nederlandse geloofsbelijdenis. Een belijdenis geboren op Nederlandse bodem. De hoofdpersoon is Guido de Brès. Destijds predikant van de Gereformeerde gemeente onder het Kruis te Doornik. De Brès is in 1522 te Bergen in Henegouwen geboren. Opgevoed in de Rooms-katholieke leer. Door het lezen in de Heilige Schrift kwam het tot een breuk met de Roomse kerk. De Brès leefde in de tijd van de vervolging. Betrekkelijk direct na zijn bekering maakte de Brès er kennis mee. De Brès ging naar Engeland en vond als zovele Nederlanders een toevlucht in Londen. Daar was een vluchtelingenkerk. Personen uit diverse landen gingen daar kerken. De Brès wist zich daar thuis. Hij kreeg contact met verschillende vooraanstaande personen. Het werden zijn vrienden, zijn broeders. Studeren was naast zijn werk als pastor zijn lust. Het lezen en overdenken van Gods Woord werd biddend gedaan. Belijdenissen werden nauwkeurig gelezen. Aan de kerkgeschiedenis ging hij niet voorbij. Rond 1560 werd hij predikant te Doornik. Daar heeft de Brès zijn geloofsbelijdenis opgesteld. Dit vond plaats in een aangrijpende tijd. De Calvinisten in de Zuidelijke Nederlanden werden vervolgd door de regering. De brandende vraag werd: Is het geen tijd om verzet te bieden. De Brès achtte gewapend verzet van het volk schadelijk voor de voortgang van het Evangelie. De Calvinisten zouden dan op één lijn worden gesteld met de Wederdopers, van wie hij een hartgrondige afkeer had. Felle vervolgingen zouden zeker komen. Met zijn belijdenis had Guido de Brès een tweeërlei doel. Bevordering van de kennis van de Gereformeerde religie onder de geloofsgenoten en de kennisgeving van de belijdenis aan de overheid, landvoogdes en koning. Graag had de Brès aan het laatste meegewerkt, maar dit was uitgesloten. De ongeregeldheden namen toe. Met de gevolgen van dien. Commissarissen zochten naar schuldigen. Filips II hoorde van het gebeurde te Doornik. Filips verzocht toezending van de in beslag genomen belijdenisbrief. Van de inhoud werd kennis genomen. Maar zonder een goed resultaat. De vervolgingen gingen door en Guido de Brès ontkwam er niet aan. Guido de Brès heeft zijn belijdenis met zijn bloed moeten bezegelen. In 1561 werd hij niet gegrepen door zijn vervolgers. Hij wist ze te ontkomen. De Heere was met hem. In 1567 werd hij gevangen genomen. Wat Paulus en Silas in de gevangenis meemaakten in Filippi, beleefde Guide de Brès ook. We weten van Gods werking in zijn leven. De Brès achtte het een voorrecht zijn leven te mogen geven voor zijn geloof. Vanuit de gevangenis schreef hij aan zijn moeder dat zelfs aan de engelen niet de eer werd gegeven die aan hem gegeven werd om voor de Naam van God te lijden. Wie ben ik dat ik een dergelijke eer ontvang. Wie de levensgang van de Brès overdenkt, zijn ijver voor de Naam van de Heere en de zaligheid van een zondaar, het heil zoekend van Gods Kerk, wil belijden, denkend aan Guido de Brès: Zalig zijn de doden, die in de Heere sterven, van nu aan. Ja, zegt de Geest, opdat zij rusten mogen van hun arbeid, en hun werken volgen met hen. Openb. 14:13. Op 31 mei 1567 stierf de Brès de marteldood te Valenciennes. Zoals we weten zijn zijn belijdenis en de brief aan de koning geworpen over de muur van een kasteel en gevonden door een kasteelwachter. Door ’s Heeren voorzienige leiding kreeg de belijdenis een belangrijke plaats in Gods Kerk. Behorend zelfs tot de drie Formulieren van Enigheid. Bij de samenstelling heeft de Brès gebruik gemaakt van de confessie van Calvijn. In de 37 artikelen wordt gewezen op de leer van God en de eeuwige zaligheid van mensen. De waarheid wordt beleden en de dwaling bestreden. De artikelen 1-11 gaan over God en de middelen waardoor Hij gekend wordt. Art. 12-15 over de schepping, voorzienigheid en de zondeval. Art. 16 en 17 over verkiezing en verlossing. Art. 18-21 over Christus. Art. 22-26 over de heilsweldaden. Art. 27-32 over de kerk en art. 33-35 over de sacramenten, art. 36 over de overheid en art. 37 over het laatste oordeel. Het is echt gereformeerd om deze lijn te volgen. Alle artikelen dragen een zuiver gereformeerd karakter. Aldus prof. J. van Genderen. Met nadruk wijst Van Genderen op de art. 2-7. En geloven zonder enige twijfeling al wat daarin begrepen is en dat niet zozeer omdat ze de Kerk aanneemt en voor zodanig houdt, maar in zonderheid omdat de Heilige Geest ons getuigenis geeft in onze harten dat zij van God zijn dewijl zij ook het bewijs van dien bij zichzelf hebben, art. 5. Daarom verwerpen wij van ganser harte al wat met deze onfeilbare regel niet overeenkomt, art. 7. Dat men zich aanstelt naar het zuivere Woord Gods, verwerpende alle dingen die daar tegen zijn. Houdende Jezus Christus voor het enige Hoofd, art. 29.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen