Wederom Geboren Worden (V) – Uit de Artikelen van Prof. Lengkeek

God geeft wat Hij eist

De mogelijkheid van de wedergeboorte rust in Gods genade. Nicodémus, de kenner van de Schriften, had dit toch kunnen en moeten weten en het verwijt van Christus tot hem is gerechtvaardigd, als Hij zegt: ‘Zijt gij een (eigenlijk: de) leraar van Israël, en weet gij deze dingen niet?’

Het wederom geboren worden is geen nieuwe zaak voor de nieuwe dag. Onder de oude dag was het even onmisbaar, noodzakelijk. De roepstem van de Heere in wet en profetie riep ertoe. De belofte van de Heere heeft het toegezegd. En allen die zich in waarheid mochten buigen voor de Heere en gelovig mochten uitzien naar de komende Verlosser, hebben dit gedaan omdat de Heere gegeven had wat Hij eiste en daarin Zijn belofte vervulde. En zo gaat het voort onder de nieuwe dag. En zo zal het zijn tot de laatste het leven uit water en Geest ontvangen zal hebben. Door Gods genade, om de verdienste van Christus, is het dat de mens deel ontvangt aan het leven Gods en dat hij het koninkrijk Gods zien kan en daar kan ingaan.

Groot is de zegen die aan het geboren worden uit water en Geest verbonden is. De Heiland spreekt van een zien van en een ingaan in het Koninkrijk Gods. Het Koninkrijk Gods is het rijk van vrede en van liefde, het rijk van de zaligheid.

Godsgemis

Zo lang wij liggen in de macht van de vorst der duisternis, is de heerlijkheid van het Koninkrijk Gods voor ons verborgen, zien wij in die heerlijkheid juist het tegengestelde, iets, waartegen onze wil zich kant, wat hij ontgaan wil. Zonder de geboorte uit water en Geest is er dan ook een vijandschap tegen dat koninkrijk. Wij willen van nature niet, dat God Koning over ons zijn zal. Juist omdat wij van Hem door vrijwillige en moedwillige overtreding zijn afgevallen, haten wij Hem en Zijn rijk. Niet Hij, wij koning, dat is de leus van de zonde. De ingeschapen kennis van God leidt dan ook niet tot God heen, brengt ons niet tot bekering, maar doet eigenlijk de haat feller oplaaien, doet ons verder van God afvluchten. Omdat wij zondaren zijn, daarom vertrouwen wij God niet. Wij zien in Hem eigenlijk niet meer dan een zeker menselijk wezen, met menselijke neigingen, heerszucht, hoogmoed, machtswaan enz. enz. De goden van de heidenen liggen helemaal op de lijn van de menselijke natuur. De god (zonder hoofdletter) van veel christenen (ook maar zonder hoofdletter) eveneens.

Maar door de wedergeboorte wordt dit anders. Het oog dat voor de dingen die des Geestes Gods zijn, geopend is, leert God zien zoals Hij is. Al is het bij de aanvang meer in Zijn recht dan in Zijn genade en goedheid, later leert hij beseffen, wat als aard van het nieuwe leven in hem gevonden wordt, dat hij die God liefheeft en dat de diepste grond van zijn vrezen vanwege de overtuiging van zonde niet ligt in het gevolg – de straf – maar in het verwijderd zijn van de Heere. De tollenaarsbede roept om een naderen van God. Dat kan niet, als er alleen een Judas-overtuiging zou zijn. De laatste kent alleen ellende en verstaat niets van de heerlijkheid en het dienenswaardige van de Heere. In de wedergeboorte moeten wij van de troon, opdat God Koning zal zijn.

Gewillig gemaakt

Daarin wordt de mens zo gewillig gemaakt, dat het hem een behoefte wordt voor die Koning te buigen, Hem te dienen en te verheerlijken. Wat voor heerlijkheid wordt daarin al gezien. Al de schatten van de wereld kunnen niet opwegen tegen de heerlijkheid, door het ontdekte oog aanschouwd. Naar de heerlijkheid van de vrede met die goedertieren God gaat de ziel uit. Daarin erkent hij de geestelijkheid van het Koninkrijk van God…

Ook van inkomen in dat Koninkrijk spreekt de Heiland. Niet alleen zien, van verre… Verder leidt de Heere de Zijnen. En waar de wedergeboorte gevonden wordt – de geboorte die ons onderdanen van dat Koninkrijk maakt – daar komt ook een inzetten in het Koninkrijk, een thuis brengen. Als een vreemdeling leert Gods kind zich kennen op de aarde. Zijne eigenlijke woonplaats is in de hemelen. En nu vervult de Heere Zijn werk volkomen. Zij zullen allen eens ingaan in Zijn Koninkrijk en daar niet alleen hun domicilie hebben, maar er in werkelijkheid verblijven, wonen.

Hoe heerlijk zal het zijn, als God al de Zijnen thuishaalt. Hier beneden, ook bij het sterkste gezicht op de algenoegzaamheid van God in Christus Jezus tot redding en zaliging van zondaren, blijft toch nog altijd de zonde, de scheiding. Daar zal geen scheiding meer zijn, geen traan meer worden gestort. Wedergeboren tot een levende hoop ziet het kind des Heeren dan ook uit naar de heerlijkheid die hem wacht, de heerlijkheid van altijd met de Heere te zijn, en onder Zijn heerschappij eeuwig leven en eeuwige vrede te hebben.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen