Een nieuw seizoen

We staan weer aan het begin van een nieuw kerkelijk winterseizoen. Zondagsscholen verwelkomen de kinderen weer. Catechisaties zijn gestart. Belijdeniscatechisanten bereiden zich voor op het afleggen van openbare geloofsbelijdenis. Ambtsdragers maken zich op om huisbezoeken af te leggen. Clubs en verenigingen hebben de programma’s klaar. Doordeweekse Bijbellezingen of Bijbelstudies staan op de agenda. Het is duidelijk: het nieuwe winterseizoen is aangebroken. Bron van zegen. Maar ook bron van zorg.

Bron van zorg

Om met dat laatste te beginnen. Kijkt iedereen in de gemeente, jong en oud, ambtsdrager en niet-ambtsdrager er zo verlangend naar uit? Verlangend om op zondag en doordeweeks elkaar te ontmoeten, de Schriften te openen en elkaar aan te sporen, te bemoedigen en te vertroosten? Helaas weten we wel beter. Er zijn er die afhaken. Zich niet laten zien. Niet trouw zijn. Geen interesse hebben. Druk met de zaken van alles wat achterblijft als we hier op aarde onze ogen voorgoed sluiten.

Er zijn er ook die wel meer zouden willen deelnemen aan allerlei activiteiten, maar de hectiek van het gezin, de last van studie of werk vraagt alle tijd en energie. Er zijn er ook die vanwege de ouderdom of de lichamelijke/mentale gezondheid het niet aankunnen om zich bij de anderen te voegen. Geschonden vertrouwen, gebroken verwachtingen en geknakte levens maken dat soms onmogelijk, hoe graag je ook zou willen.

Een nieuw winterseizoen. Bron van zorg. En van spanning. Zeker gezien het achterliggende seizoen, waarin zoveel activiteiten niet of beperkt konden doorgaan vanwege het Coronavirus. Hoe zal het nu verlopen? Zullen geplande activiteiten kunnen doorgaan?

Zullen discussies over nut en noodzaak van testen, vaccinaties en overheidsregels zorgen voor hete hoofden en koude harten, in plaats dat er door het werk van Gods Geest harten in brand komen staan, omdat Christus spreekt op de levensweg en de Schriften opent?

Een nieuw winterseizoen. Bron van allerlei zorg. Zullen kerkenraden op sterkte kunnen blijven, zodat als er broeders terugtreden, anderen hun plaats innemen; mannen die vol zijn van de Heilige Geest, door God Zelf geroepen en bekwaam gemaakt? Zullen er Aärons en Hurs zijn in het midden van de gemeente? En als een eigen herder en leraar wordt gemist, zal de HEERE daarin genadig willen voorzien?

Een nieuw winterseizoen. Bron van zorg. Om maar niet verder in te gaan op alle zorgen over het bredere kerkelijke leven, de politieke chaos, allerlei maatschappelijke ontwikkelingen en ontzettende gebeurtenissen in deze wereld.

Bron van zegen

Wat een zegen is het dat we aan het begin van een nieuw winterseizoen elkaar mogen wijzen op Hém, waarvan Guido de Brès, de opsteller van de Nederlandse Geloofsbelijdenis, het zei in zijn dodencel: ”We hebben een Koning, die ons tot het laatste uur zal bijstaan.” Deze Koning van de Kerk, deze Bewaarder van Israël, slaapt, noch sluimert. En Hij heeft Zijn Kerk een unieke schat gegeven. Een kostbaar pand. Het Boek der Boeken. Waarin Zijn machtige beloftes als kroonjuwelen liggen opgestapeld. Beloftes van troost voor treurigen. Van hulp voor hulpelozen. Van redding voor verlorenen. Van genade voor schuldigen. Beloften, die in Christus Jezus ja en Amen zijn.

Het is deze Koning van de Kerk, Die het ook aan het begin van dit nieuwe winterseizoen zegt:

”Onderzoekt de Schriften, want gij meent in dezelve het eeuwige leven te hebben; en die zijn het, die van Mij getuigen.”

Daarom is een winterseizoen waarin op allerlei wijze de Schriften worden geopend, zo’n bron van zegen. Omdat we daarin de Weg, de Waarheid en het Leven krijgen aangewezen. De HEERE daarin verzekert dat Hij de Almachtige en de Alwetende is. Een zeer overvloedige Fontein van alle goed, zoals Guido de Brès zo treffend heeft verwoord.

Een nieuw winterseizoen. Bron van zegen. Omdat God in Zijn Woord onderstreept dat midden in een wereld vol verwarring Hij Dezelfde is en blijft. En dat alle zorgen Hem niet overvallen. Hij niet wordt verrast door allerlei onverwachte gebeurtenissen in kerk en wereld. Hij heeft het Zelf gezegd (Matth. 24:6): ”Wordt niet verschrikt, want al die dingen moeten geschieden, maar nog is het einde niet.”

Daarom spoort de Koning van de Kerk aan tot volharding (Matth. 24:13): ”Maar wie volharden zal tot het einde, die zal zalig worden.” Want het Evangelie van Zijn Koninkrijk zal in de hele wereld gepredikt worden. En zo is een nieuw winterseizoen waarin Gods Evangelie centraal mag staan een bron van zegen. Omdat in deze duistere wereld waarin velen verstoken zijn van het Licht en wereldwijd veel vervolgde christenen al onze mogelijkheden moeten ontberen, de Koning Zelf nog weer het Woord neemt (Matth. 28:20): ”En zie, Ik ben met ulieden al de dagen tot de voleinding der wereld.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen