Generaties

Deze vragen hebben vooral te maken met de verschillende generaties. Grofweg ingedeeld in de ouderen en de jongeren. Eerste vraag luidde: Wat kunnen de jongeren van de ouderen leren. Een heel belangrijke vraag.

Kunnen we werkelijk spreken van een positieve inbreng van de zijde van de ouderen? Wat kunnen zij betekenen voor onze jeugd? Ik neig ernaar om die inbreng met vraagtekens te omringen. Dat is misschien een schokkende gedachte. Voor iedere oudere (ik bedoel hiermee dan de ouders maar vooral ook de grootouders) geldt dat er een zekere consolidatie heef plaats gevonden. Je zou kunnen denken aan gestolde lava: eens was het vol beweging en ook vol vuur, maar er trad afkoeling op en het resultaat is dan een uitgekristaliseerde massa. Een jonge twijg kun je buigen en leiden, maar een boom van vele jaren heeft zijn vorm definitief gevonden. Allerlei vuur van de jeugd is getemperd en gedoofd. Dat heeft heel veel voordelen; stabiliteit is er een van. Oude mensen hebben heel wat zware stormen over zich heen zien komen. Sommigen hebben zelfs de oorlog nog aan den lijve ondervonden. Er zullen ernstige ziekten hen hebben geteisterd, ze maakten moeiten mee zoals dagen van armoede en gebrek en ze hebben de overgang meegemaakt naar de welvaart van deze dagen. In de laatste eeuw is er meer veranderd dan in duizenden jaren daarvoor.

Als ik hen gunstig wil beoordelen, heb ik heel wat ruimte nodig om hun sterke kanten te belichten. Ik moet natuurlijk wel voorzichtig zijn, want ik behoor zelf ook tot deze groep. Ons voorgeslacht kan de beschikking hebben over een schat van ervaring en levenswijsheid. Helaas is dat niet altijd zo duidelijk merkbaar. Gedurende vele jaren mis ik in veel kerkenraden de presentie van de oudere garde. In de Schrift gelden onze ouderen toch als dragers en steunpilaren van Gods Kerk. Ons woord “ouderling” stamt af van het woord: “oudste”. Uit hun kring werden in de vroegste kerk de ambtsdragers gekozen. Ik vestig ook uw aandacht op de geschiedenis van Jerobeam, die de wijze raad van de oudsten tot zijn grote schade verwierp. Van onze ouderen mogen we veel verwachten. Voorzover ik het echter kan overzien, leert de praktijk ons anders. Dat leidt tot een gemis van ervaring en kennis. Het is te vrezen dat er over hun generatie een vlaag van matheid is gekomen. Dat kan te maken hebben met hun leeftijd; lichamelijk en geestelijk heeft zich een proces van veroudering voorgedaan. Maar het kan mede ook te maken hebben met gemakzucht. De luwte van pensioen en rust kan leiden tot een zijlijnpositie. Wat kunnen jongeren vooral leren van de ouderen? Ik zou het begrijpen als de jeugd hierover teleurgesteld is. Ten diepste heeft dit te maken met een gebrek aan geestelijke en bevindelijke inslag. Ik generaliseer misschien te veel, maar het gaat mij om een duidelijk waarheidsgehalte. Dit gebrek kan te maken hebben met een bescheiden opstelling: we hebben niet gestudeerd zoals de jeugd en we kunnen de tijd nauwelijks bijbenen. Maar alles is niet gezegd met kennis; wijsheid is een ander en een beter gegeven. Ik zou hen graag aanmoedigen om meer gebruik te maken van de gaven, die de Heere ook hen, juist hen, gegeven heeft. Als we tenminste iets mogen kennen van het leven met de Heere.

Er is ook een andere kant aan deze zaak. Ik stelde al eerder dat de ouderdom naast meerdere zwakheden ook sterke voordelen heeft. De appel is meer dan de bloesem, veel meer zelfs. Ervaring en rijping zijn zeer grote voordelen. In het algemeen kan dat gezegd worden van levenservaring, dus het omgaan met droefheid en tegenslagen en het vinden van een redelijke balans. Maar ook in geestelijk opzicht kan het voorkomen, dat ouderen wijsheid bezitten als het gaat over de omgang met de Heere. Deze ouderen zijn er incidenteel gelukkig ook. Het is natuurlijk ook de vraag of onze jongeren werkelijk willen leren van het voorgeslacht. Als dat het geval mis, zoeken we het contact met hen. Een kenmerk van deze tijd kan ook zijn dat we te druk zijn met andere dingen. Geen tijd voor familiebezoek. Oma zit veilig en wel in haar eigen wereldje of in het bejaardenhuis. IK heb laatst tot tweemaal toe van stervenden die een voor een hun kinderen en kleinkinderen mochten aanspreken. Daar is wel genade voor nodig. Het getuigt echter van grote liefde voor het nageslacht.

In psalm 71 is een oudere aan het woord, die zijn roeping voelt tegenover de opkomende generatie. Ik denk verder ook aan psalm 22 en 45. In de plaats van de vaderen zullen de zonen zijn. Denk ook eens aan Timotheus, die een godvrezende moeder en grootmoeder kende, terwijl zijn vader als heiden leefde. Desondanks droeg het onderwijs van de beide vrouwen vrucht. Die opvoeding is niet automatisch bepalend voor jongelui. De laatste koningen van Juda illustreren dat. Hiskia’s zoon was de goddeloze Manasse, terwijl zijn vader eveneens zonder God leefde. Denk ook aan de gelijkenis van de verloren zoon. Er zullen ouders zijn die met droefheid de gangen van kun kinderen waarnemen. We beseffen dat in zulke gevallen woorden geen nut hebben. Daarom is een biddende Monica ons ten voorbeeld gegeven. Maak er werk van biddend aan uw kinderen te denken. Geef hen een vaste plaats in uw gebeden. En verder zal de grijze generatie er weet van hebben dat ze in veel tekort schoten. Dan blijft er niets anders over dan uw kinderen over te geven in de handen van de Heere, de God des verbonds.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen