De dood

De vraag voor nu gaat over de woorden van de Heere, gericht tot Adam: “ten dage als gij daarvan eet zult gij de dood sterven’. De vraagsteller schrijft: vanuit het catechetisch onderwijs weten we dat hiermee de drievoudige dood wordt bedoeld. 1.De geestelijke dood trad direct na de zondeval in (verduisterd in het verstand) 2.De lichamelijke dood bij het stervensuur 3.De eeuwige dood, het voor altijd van God gescheiden zijn in de verlorenheid, als we onbekeerd sterven. Nu is Christus als Borg en Middelaar de drievoudige dood ingegaan om Borg te kunnen zijn bij Zijn Vader voor al Zijn kinderen. Maar waar ik nu niet uitkom is: wat is bij Christus nu de geestelijke dood geweest. Lichamelijk is Hij aan het kruis gestorven, de eeuwige dood in de Godverlatenheid aan het kruis, maar de geestelijke dood dan? Hij was zondeloos volmaakt naar Zijn mensheid op aarde. Toch wilde Hij de dood van Zijn kinderen in zijn volle omvang sterven in hun plaats. Zou u kunnen aangeven hoe het zit met de geestelijke dood die Hij voor Zijn kinderen wilde sterven?

Tot zover de vraag. Ik heb de vraag deze keer helemaal uitgeschreven zodat de niet gemakkelijke vraag helemaal duidelijk is voor de lezers. Ik hoop dat het antwoord ook duidelijk zal zijn. We zullen het proberen.

Adam is naar Gods Beeld geschapen en was zonder zonde. Maar hij kon wel in de zonde vallen. Daar waarschuwde de Heere hem dan ook voor. Als hij zich van zijn Maker zou afkeren zou dat de dood ten gevolge hebben. Helaas is Adam al gauw gevallen door het ingeven van satan. Wat gebeurde er met Adam op het moment van de val? Hij bleef een kind van God. Eens een kind van God, dan altijd een kind van God. Gods kind kan ook nu in de zonde vallen, maar hij kan niet van de genade vervallen. Maar wat er wel gebeurde was dat de natuur van Adam veranderde. Hij werd een zondig mens. En dat zou hij blijven tot aan zijn dood. Hij zou daarom ook zondige kinderen voortbrengen. Werd vader Adam nu bij zijn val in de zonde een tweemens: kind van God en zondaar, zijn kinderen waren bij hun geboorte geen tweemens. Die moesten na hun geboorte wederom geboren worden. Verder werd Adam terstond een sterfelijk mens. Hij en zijn kinderen, tot op de dag van vandaag. Adam is wel oud geworden, maar uiteindelijk heeft hij ook het hoofd moeten buigen voor de koning der verschrikking. En hij stierf…Gen.5:5. Zijn dood was wel het gevolg van de zonde, maar niet de straf op de zonde. Bij zijn sterven verkreeg hij de hemelse zaligheid, zoals al Gods kinderen. Toen zijn zoon Kain stierf was dat niet alleen een gevolg van de zonde, maar tevens straf op de zonde. Kain stierf zonder Borg. Dat betekende voor hem de tweede dood, de eeuwige dood.

Adam had wel straf verdiend, de straf van de tijdelijke dood, het sterven en daarop terstond de eeuwige dood. Maar de tweede Adam heeft in zijn plaats die straf gedragen. Als vrucht daarvan werd de tijdelijke dood een doorgang naar het eeuwige leven en zou hij door de tweede dood niet beschadigd worden.

Wat heeft de tweede Adam betekend voor de eerste Adam? Wat is de vrucht van het werk van Christus voor verloren Adamskinderen? Dit dus: bij het sterven ingaan in Gods heerlijkheid en bewaard worden voor de eeuwige dood. De eeuwige dood is de Godverlatenheid. Die dood stierf Christus voor hen aan het kruis in de drie-urige duisternis.

Van God verlaten, opdat wij nimmermeer van God verlaten zouden worden, zegt het Avondmaalsformulier.

Maar er is nog meer vrucht van Christus werk voor een ieder die in Hem gelooft, namelijk dat ze door de tijdelijke dood en het graf heen verlost worden van het lichaam der zonde, oftewel de oude mens. Bij de wederopstanding zal Adam weer geheel en al herschapen zijn naar het Beeld van God, naar ziel en lichaam beide. Het verlossingswerk en de opstandingskracht van Christus zal hierin triomferen dat Adam nu ook nooit meer vallen kan.

De nadruk ligt op de drie uren van Godverlatenheid. Toen werd de straf op de zonde gedragen en de door de zonde ontstane schuld volkomen betaald. Vanwege die betaling kon Christus als het ware weer uit die verlatenheid komen, in vrede de tijdelijke dood sterven en door het graf heen naar de opstandingsdag. En op die weg nam Hij Zijn hele Kerk mee.

Het unieke van de tweede Adam is dat Hij wel de dood in zijn volle omvang heeft gesmaakt, maar als een Onschuldige. Wij zijn van nature geestelijk dood en moeten daarom wederom geboren worden. Maar Christus had geen wedergeboorte nodig. Hij was zonder zonde.

Hij heeft wel het wonder van de wedergeboorte, de levendmaking verworven, maar voor zondaren. Zelf had Hij die levendmaking niet nodig, want Hij was vanaf het prilste begin van Zijn menselijke natuur ‘dat Heilige dat uit Maria geboren werd’, Lukas 1:35. En toch wilde Hij alle konsekwenties van Adams val dragen. Ook nog eens in volmaakte liefde. Liefde tot Zijn Vader en liefde tot zondaren. Veel van Christus’ werk kan ik nu nog niet begrijpen. Maar wat ik vooral niet begrijp is Zijn grote zondaarsliefde.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen