De Heidelberger is voluit Bijbels

Ds. J.H. Velema zei eens: De drie reformatorische belijdenisgeschriften, de Nederlandse geloofsbelijdenis, de Heidelbergse Catechismus en de Dordtse Leeregels zijn onze kerkelijke papieren. Bezinning daarop leidt tot onderstreping van het gezegde. Het genoemde drietal zijn papieren van waarde. Deze papieren zijn wel oud. Ze zijn ontstaan tussen 1559 en 1619. Maar ze zijn niet verouderd. Al spreekt de belijdenis een taal uit het verleden, zij spreekt over de altijd blijvende inhoud van wat God de Heere geopenbaard heeft als vaste grond en rijkdom voor het levend geloof van de Kerk. De woorden van de belijdenis mogen dan wat ouderwets en stroef aandoen, de zaken waarover het gaat hebben en houden altijd hun betekenis. Zoals het Nieuwe Testament spreekt over het geloof van Abraham, al is Abraham eeuwen geleden gestorven, zijn geloof is voor allen noodzakelijk. Zo spreekt ook de belijdenis over het geloof dat altijd blijft. Nu heeft datgene waarover de belijdenis van de kerk spreekt twee zijden. Enerzijds is er sprake van datgene wat de Heilige Schrift zegt over Gods heilig en heerlijk werk dat Hij, God de Heere, ondanks de verschrikkelijke werkelijkheid van en door de zonde toch nog op deze aarde gedaan heeft en doet. Anderzijds spreekt de belijdenis ook over wat dit werk van God in en voor de Kerk op aarde is en waaruit zij leert leven. Er is een bepaalde manier waarop zij in Gods heilswerk mag delen en daaruit leert leven. Het wordt voor haar ‘Evangelie’ dat de Kerk en de enkele mens licht, vreugde, bevrijding, aanbidding geeft en leert. De mens, de zondaar, de dode mens wordt daardoor levend, een nieuw, een ander mens en mag dat steeds meer worden. Petrus noemt dit een getrokken worden uit de duisternis tot Gods wonderbaar en heerlijk licht. Dit is een werk uit God. In gemeenschap met Christus door de Heilige Geest. Bovenstaande gelezen van prof. W. Kremer in de priesterlijke prediking. Over de Heidelbergse Catechismus hebben we reeds enkele zaken aangegeven. Nu het volgende. De indeling van de catechismus. Zondag 1 gaat in op de enige troost in leven en sterven. De zondagen 2,3 en 4 wijzen op en spreken van ’s mensen ellende. De zondagen 5-31 geven duidelijk weer de verlossing van de mens. De zondagen 32-52 gaan duidelijk in op de dankbaarheid die men Gode voor de verlossing schuldig is. Het eerste stuk gaat slechts over 3 zondagen. Het betekent niet dat het eerste stuk van de ellende van geringe betekenis is. In zondag 2 worden we gewezen op de Wet des Heeren als kenbron van onze ellende. Zondag 3 wijst op en spreekt over de oorsprong van de zonde. Een historisch gebeuren. Getekend en vastgelegd in Genesis 3. Zondag 4 houdt ons stil bij de straf op de zonde. Het spreken over en het belijden van de ellende neemt na zondag 4 geen einde.

Zeker wordt in de zondagen 5-31 rijk en voluit de verlossing getekend. Troostvol. Sterkend. Belijdend. Verblijdend voor allen die hun zondaar zijn beleven. En dat neemt toe. God de Vader is de Uitdenker van de zaligheid. De Zoon de Verdiener en de Heilige Geest de Toepasser. Het stuk van de dankbaarheid is geen aanhangsel, maar in de praktijk een werkelijkheid. In 20 zondagen wordt in de Heidelberger de dankbaarheid behandeld. Er wordt gewezen op het doen van goede werken, zondag 32. Zondag 33 wijst op de waarachtige bekering. De afsterving van de oude mens en de opstanding van de nieuwe mens. De tien geboden worden behandeld in de zondagen 34-44. In de zondagen 45-52 worden we gewezen op het gebed, het gebedsleven met verhoring. Zelfs toekomst. Eeuwige toekomst. Verlicht en geleid door de Heilige Geest zijn de opstellers gekomen tot verschijning van de Heidelberger Catechismus. Ons leerboek dat gebruikt wordt op de zondag. Wie de drieenige God kent en belijdt kan niet leven zonder de behandeling van de Catechismus op zondag. Zo is het ook altijd geweest. Het spreken over een zondag gebeurde thuis of samen in de pastorie. Is de kerkdeur zondagmiddag of zondagavond gesloten, is er geen dienst, dan onttrekt men zich aan datgene wat men beloofd heeft. Het getrouw bijwonen van de prediking van Gods Woord. Dat dient tot sterking van het geestelijk leven. Predikanten dienen hun belofte na te komen. Ik hoop dat het niet zo is, maar ik vrees dat het ondertekeningsformulier en vanzelf de inhoud ervan niet meer gelden. Laat toch niet vergeten worden wat beloofd is. Wij ondergetekenden, dienaren van het Goddelijke Woord behorend tot de classis verklaren voor Gods aangezicht met een goed en oprecht geweten dat de Heilige Schrift het betrouwbare en door de Heilige Geest geïnspireerde Woord van God is. Ze is voor ons de hoogste norm voor ons geloof en leven. Van harte is er de instemming met de drie oecumenische belijdenisgeschriften en de drie Formulieren van Enigheid. Er is volledige overeenstemming met Gods Woord. Zo staat het in het besluitenboekje van de GS 2021.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen