Lezen in de brief aan de Hebreeën (18)

We lezen nu het tweede gedeelte van Hebreeën 7: de verzen 11 tot en met 28. Het sluit direct aan bij het voorafgaande. “Aanmerkt nu, hoe groot deze geweest is!” [7: 4]. Wie? Melchizedek, de koning der gerechtigheid, de koning des vredes. Maar deze Melchizedek was niet meer dan een vóór-afbeelding, een type van de Heere Jezus, de grote Hogepriester, niet naar de ordening van Aäron, maar naar de ordening van Melchizedek. Dat laatste wordt regelmatig herhaald. Vergelijk 5: 10, 6: 20, 7: 17 en 21.

Wart betekent dat dan vooral? Dat duidt de apostel aan met een woordje dat in ons gedeelte tot drie keer toe terugkomt: volkomenheid. De priesterlijke bediening van Christus is een volkómen bediening. Waartoe het levitische priesterschap in de oude bedeling niet in staat was, heeft de dienst van Christus wel gebracht: volkomenheid. Met dit woord begint dit gedeelte (vers 11) en daarmee eindigt het zo ongeveer (vers 25). Precies in het midden komen we het als werkwoord tegen: “de wet (dat is: de dienst van de aardse priesters) heeft geen ding volmaakt”. Maar nu is er de weg tot een betere hoop, door welke wij tot God mogen naderen (vers 19). We mogen wel vragen: waarin bestaat dan die volkomenheid van het priesterschap van de Heere Jezus? Het is nauwelijks mogelijk om dat in enkele woorden te zeggen. Maar als we dit gedeelte [Hebr. 7: 11-28] lezen, vallen ons in ieder geval vijf dingen op.

De bediening van Christus is heel anders [11-14]. Het priesterschap in het Oude Testament vond plaats onder de beheersing van de wet. Die vormde de basis van het priesterschap naar de ordening van Aäron. Zoals heel het volksbestaan van Israël als fundament de wet had. Maar de wet kan de zonde niet uitwissen. De wet kan geen vergeving van de schuld brengen. En evenmin kan de wet de verlossing schenken van de macht der zonde. Dat betekent dus dat het Oudtestamentische priesterschap, hoezeer ook ingesteld door de Heere Zelf, ontoereikend was en ontoereikend bleef. Trouwens, uit het feit dat in Psalm 110 een nieuw priesterschap wordt beloofd, namelijk naar de ordening van Melchizedek, blijkt daaruit alleen al niet dat deze oude bediening teniet gedaan zal worden? De grote Priester zal dan ook niet van Levi stammen, maar van Juda. Zoals ooit is beloofd: “Juda, gij zijt het!” [Gen. 49:8].

De bediening van Christus is eeuwig [15-19]. Niet alleen de afkomst van de Heere Jezus is bepalend. Het grote onderscheid is vooral dat het priesterschap van de Zoon van God eeuwig in plaats van tijdelijk is. Daarom is Hij ook “een geheel andere Priester”. Namelijk zulk één die dat niet geworden is uit kracht van een vleselijk gebod, maar “naar de kracht van het onvergankelijke leven”, het eeuwige leven dus. Van Hem getuigt de psalmist dan ook, dat Hij Priester is “in eeuwigheid”! Dat geeft een heilzaam perspectief. In de weg van de wet loopt de zondige mens vast. Dan zal er geen toekomst zijn. Maar deze Priester opent het uitzicht dat spreekt van “een betere hoop, door welke wij tot God genaken!”

De bediening van Christus vindt plaats onder ede [20-22]. Al eerder schreef de apostel over de eedzwering van God. Hij geeft Zijn beloften aangaande “de onveranderlijkheid van Zijn raad” [6:17] onder eedzwering. Opdat wij “een sterke vertroosting zouden hebben” [6:18]. Wel, het zweren van een eed is de Heere niet vreemd. God de Vader heeft Zijn Zoon aangesteld tot een eeuwig Priester met een Goddelijke eedzwering. “De Heere heeft gezworen, en het zal Hem niet berouwen: Gij zijt Priester in eeuwigheid…” [7:21]. Zo blijkt voor eens en altoos dat Jezus van een zoveel beter verbond dan het oude Borg voor Zijn kerk geworden is. Een verbond dat van geen wankelen weet!

De bediening van Christus bevat de garantie van een volkomen zaligheid [23-25]. De priesters in de linie van Aäron moesten allemaal sterven. Hun bediening was dan ook vergankelijk. Je kon op hen niet bouwen. Daarentegen – nogmaals wordt het gezegd: Deze heeft een onvergankelijk priesterschap. En wat is daarvan de vrucht? Gods kerk hoeft zich geen zorgen te maken over de ‘kwaliteit’ van Zijn bediening. “Waarom Hij ook volkómen kan zalig maken, degenen die door Hem tot God gaan.” Hier blijkt het fundament van wat de Heere Jezus ooit betuigde: “Al wat ge de Vader bidden zult in Mijn Naam, dat zal Hij u geven!” [Joh. 16:23]. Het is alles om Christus’ wil. Ja, deze Priester is Zelf de grote Voorbidder. Hij leeft altijd om voor hen te bidden.

De bediening van Christus sluit precies aan op de nood van Zijn kerk [26-28]. Deze verzen vormen de gevolgtrekking uit wat er tot dusver is gezegd over deze grote Hogepriester. De apostel concludeert na alles wat hij schreef over de Heere Jezus: wat is Hij gepast voor ons, gelet op onze grote nood en dood! Zo Eén hebben we nodig voor de vergeving van onze schuld, voor de verlossing uit onze nood, voor de reiniging van onze onheiligheid en voor de redding uit onze verlorenheid. Hoe Hij is? Heilig! Schuldeloos! Onbesmet! Afgescheiden van de zondaren! Verheven in de hemel! Wat Zijne liefde wil bewerken, ontzegt Hem Zijn vermogen niet. Wie het begrepen heeft? Degene die instemt met de belijdenis van Guido de Bres aangaande de dienst van deze Priester: “Er is niemand van de schepselen, noch in de hemel, noch op de aarde, die ons méér liefheeft dan Jezus Christus!” [NGB, art. 26].

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen