In Memoriam Ds. P. Roos, 1938-2021.

We zijn allemaal opgeschrikt door het plotselinge overlijden van ds. P. Roos. In ons blad ‘Bewaar het Pand’ schreef ds. Roos op 27 febr. 2020 “HET VIRUS. Velen zullen er bang voor zijn. Kan het ook ons bereiken? Hoeveel spanning bij hen die het virus dragen. Hoezeer blijkt dat wij, mensen, zwak en nietig zijn. Dat is een Bijbelse waarheid.” Kort geleden zat ds. Roos op 13 oktober 2021 onze bestuursvergadering nog voor. Na slechts enkele dagen in het ziekenhuis gelegen te hebben kwam zijn sterven. Dat was voor hem een afsterven van de zonde en een ingaan in eeuwige heerlijkheid. Ook bij ds. Roos hebben we gezien dat onze tijden in Gods hand zijn. Het is in vervulling gegaan wat we lezen in Matth. 25:21 ‘Wel, gij goede en getrouwe dienstknecht, over weinig zijt gij getrouw geweest, over veel zal ik u zetten, ga in, in de vreugde uws heren.’ We den-ken met dankbaarheid terug aan datgene wat ds. Roos heeft mogen preken en schrijven. De Heere gaf hem wijsheid, inzicht, liefde en bewogenheid.

Gemeenten

Na het admissie examen in 1959 begon de theologische studie in Apeldoorn. De eerste gemeente was Nijkerk die hij diende van 1964-1967. De tweede gemeente was Middelharnis waar hij stond van 1967-1973. Daarna volgde Harderwijk van 1973-1981. In de stad Utrecht mocht hij dienen van 1981-1995. Ds. Roos schreef hier zelf over: “Ik had mijn leven lang een sterke afkeer van de grote stad, inzonderheid van Utrecht, al was het mijn geboorteplaats. Maar het was heel duidelijk dat de Heere me daar wilde hebben, wanneer dat duidelijk is mag je er ook met vreugde werken.” In Damwoude mocht ds. Roos als actief predikant dienen van 1995 tot aan zijn emeritaat op 1 januari 2006. Daarna heeft ds. Roos tot 2011 in de vacante periode nog veel in de gemeente van Damwoude mogen doen. De gemeentes waar ds. Roos mocht dienen waren niet gelijk aan elkaar, zij hadden verschillende achtergronden, toch was er overal plaats voor het Woord van God. Terugziende mag gezegd worden dat de Heere ds. Roos niet alleen in de bediening heeft gesteld, maar ook dat de Heere hem al die jaren daarin bewaard heeft.

Liefde en zorg

Ds. Roos was bezorgd over de kerk in Nederland in het algemeen. Hij was ook bezorgd over de Christelijke Gereformeerde Kerk die hij liefhad en mocht dienen. We kunnen zijn houding als volgt typeren: liefde tot onze kerken en zorg over onze kerken. Ds. Roos heeft gezegd dat hij ook in deze tijd leefde en deel had aan het verval van onze tijd. In een interview in het Reformatorische Dagblad vrijdag 1 april 2016 stelde ds. Roos dat er sinds de oprichting van ‘Bewaar het Pand’ in 1966 veel verontrustende zaken bij gekomen zijn. We citeren: “De leer was destijds trouwens niet in het geding. Er was geen sprake van ketterij of van vrijzinnigheid. Er is binnen onze kerken altijd getracht tucht uit te oefenen bij afwijkingen in leer en leven. Maar tegenwoordig zijn er wel degelijk leerverschillen en uiteenlopende visies op de Schrift, bijvoorbeeld wat betreft de schepping en de heilsorde. In die zin zijn we veel verder van huis dan in 1966.”

Bewaar het Pand

Vele jaren is ds. Roos bestuurslid geweest van de stichting Bewaar het Pand. Na het terugtreden van ds. M.C. Tanis nam hij dienst plaats als voorzitter in. Veel bijdragen heeft hij voor ons blad geleverd. Jarenlang vulde hij op een inhoudsvolle en verdienstelijke wijze de rubriek ‘Kerkelijk Actueel.’ Het ging in deze rubriek niet om personen, maar om verkeerde leringen. In Gods Woord waarschuwt de Goede Herder voor dieven, wilde dieren en huurlingen. Ook in onze tijd moeten mensen gewaarschuwd worden. Ze moeten bewapend en toegerust worden zodat ze een goed standpunt kunnen innemen. ‘Bewaar het Pand’ heeft in het verleden onder Gods zegen samenbindend mogen werken. Het was de hoop, het gebed en het verlangen van ds. Roos dat ‘Bewaar het Pand’ ook in de toekomst een samenbindende factor zou zijn en blijven in ons kerkelijke leven. ‘Bewaar het Pand’ is vanaf de oprichting gericht op het vasthouden van elkaar en niet op een scheuring in onze kerken. Het ging en gaat nog steeds om het bevorderen en handhaven van de oude Gereformeerde beginselen. Er is in de achterliggende 55 jaar dan ook niets veranderd aan de doelstelling van ‘Bewaar het Pand.’

Vrouw en ambt

Op 24 september 2020 schreef ds. Roos in zijn rubriek ‘Kerkelijk Actueel’ in ons blad over het unanieme besluit van de Synode van de GKV (Gereformeerde Kerk Vrijgemaakt). Ds. Roos schreef onder meer: “Hoe dan ook, we kunnen niet anders dan met ontzetting kennisnemen van deze besluiten. Laat ik ten overvloede nog kort memoreren waar deze trein ontspoort. In de eerste plaats verdraaien we de taal der Schrift. Gods Woord zegt: nee, maar wij verstaan dat als: ja. Ten tweede geeft de tijdgeest hier de doorslag. Gods Woord wordt aangepast aan de tijd; het zou juist andersom moeten. In de derde plaats is het Schriftgezag aan de orde: die ene uitgescheurde bladzijde (het zijn er inmiddels vele) maakt uiteindelijk alles los.” Ds. Roos ziet in dit artikel als zeer reëel dat de Synode voet bij stuk houdt, dat wil zeggen, blijft bij de genomen besluiten uit het verleden, maar dat desondanks steeds meer gemeenten de weg van kerkelijke ongehoorzaamheid gaan. Die kerkelijke ongehoorzaamheid vraagt om kerkelijke tucht op de classicale vergaderingen.

Catechismus

Er zou nog heel veel te vermelden zijn uit de vele bijdragen die ds. Roos heeft mogen schrijven voor ons blad. We willen ons ‘In memoriam’ besluiten met iets aan te halen uit de bijdrage die ds. Roos leverde in het boek ‘Voor altijd getroost. Korte uitleg van de Heidelbergse Catechismus.’ We denken aan zondag 33 waar het gaat over de waarachtige bekering. Ds. Roos schrijft: “Het woord ‘waarachtig’ is een noodzakelijke toevoeging. Gods Woord verhaalt ons immers ook schijnbekeringen. Ik noem de namen van Bileam, Saul, Judas, Demas, Simon de tovenaar. De gelijkenis van de zaaier spreekt er ook over, als het gaat om het koren dat eerst voorspoedig groeit, opmerkelijk goed zelfs, maar dat later verdroogt (Matth. 13:20, 21).” De afsterving van de oude mens en de opstanding van de nieuwe mens worden getekend. Ds. Roos schrijft: “Iemand vroeg eens hoe hij de oude mens kon doden. Het antwoord luidde: je moet hem geen eten geven. U begrijpt dat vast wel. Wie zich mateloos laaft aan de etalage van de wereld in muziek en tv en daarbij leeft in de kringen van de wereld, die zet de oude mens een keur van lekkernijen voor. Daar groeit hij van. Doe dat niet. Hoe kan de nieuwe mens groeien en sterk worden? Geef hem krachtige voeding (Spr. 9:22; Jes. 25:6; Joh. 6:48). Het zuivere Woord in Christus. Paulus wees de weg van het gebed: ‘Opdat Hij u geve, naar den rijkdom Zijner heerlijkheid, met kracht versterkt te worden door Zijn Geest in den inwendigen mens; opdat Christus door het geloof in uw harten wone en gij in de liefde geworteld en gegrond zijt (Ef. 3:16, 17).”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen