Vier lessen uit Cuba

Tijdens een werkbezoek aan Cuba voor de Spaanse Evangelische Zending (SEZ) -waarvan prof. G. Wisse de initiatiefnemer was- gaat het haast als vanzelf om de kerkelijke situatie daar te vergelijken met de situatie hier. Dat is niet zonder risico’s. De context is verschillend. Daarbij maakt het ook uit of je een land voor de eerste keer of voor de tiende keer bezoekt, waarbij je dan weet of een bepaalde rode draad die zichtbaar wordt niet een toevallige is.

Toch kan het geen kwaad om onszelf te spiegelen ten opzichte van dit eiland, waar er volgens schatting zo’n 110.000 mensen ruim 500 verschillende kerken van een meer of mindere reformatorische setting bezoeken. Dat levert vier lessen uit Cuba op. Vier lessen, die niet bedoeld zijn om er de situatie te romantiseren. Want ook daar is er sprake van kaf en koren en zijn er diverse grote zorgen. Maar ondanks allerlei moeilijke omstandigheden -armoede, verdrukking, etc.- breidt God er Zijn Koninkrijk uit. Of is het niet ondanks, maar dankzij…?

Toch is het duidelijk: men is gericht op de onderlinge gemeenschap (1), op de uitbreiding van Gods Koninkrijk (2), op de kracht van het gebed (3) en bovenal op de waarde van de gereformeerde leer (4).

1. Gericht op de gemeenschap

Allereerst valt het op dat de Cubaanse christenen gericht zijn op de gemeenschap. Hun zondagse kerkdienst -waarvoor velen hun beste kleren aandoen- is niet louter een bijeenkomst waar het Woord van God wordt verkondigd, zonder dat men oog voor elkaar heeft. Men is gastvrij. Rond de dienst is er ruimte voor onderlinge ontmoeting. Zeker in kleine gemeentes begroet men elkaar op persoonlijke wijze. In één van de gemeentes wordt op een lijst bijgehouden wie er wel of niet aanwezig is. Wie zonder opgaaf van redenen afwezig is, kan in de week een bezoekje verwachten. Zo geeft men gestalte aan datgene wat we in Handelingen 2 lezen, waarbij de gemeente volhardende was in de gemeenschap.

2. Gericht op de groei

Opvallend is ook de gerichtheid op groei van het Bijbelse gedachtegoed. Anders gezegd: op de uitbreiding van Gods Koninkrijk. Zodra ergens een gemeente is ontstaan met een aantal bezoekers, zoekt men al naar mogelijkheden om mannen op te leiden tot leiders, zodat zij ergens anders een nieuwe kerk kunnen stichten. Men kruipt niet bij elkaar om het samen goed te hebben met elkaar, maar men geeft blijk van verlangen dat overal op Cuba het Evangelie klinkt en nieuwe kerken worden geplant. Daar heeft men heel wat voor over. Er zijn voorgangers die met hun gezinnen vanuit een voor hen vertrouwde plattelandsomgeving verhuizen naar een grotere stad, waar ze nog niemand kennen. Andersom ook. Het roepingsbesef is groot. Ook al moet men er soms ’s morgens vroeg voor opstaan om eerst betaald werk te verrichten, voordat men aan ambtelijk werk toekomt. Maar wat een blijdschap bij die ene voorganger, die dankbaar is voor de zegen die hij op zijn werk in een bepaald gebied ervaart. Hij begon er vanuit het niets en er kwamen op zondag twee bezoekers. Nu, na drie jaar, zijn dat er zes…

3. Gericht op het gebed

Zowel tijdens de kerkdienst als daarbuiten neemt het gebed een grote plaats in. Op zondag wordt er in de liturgie van de dienst op meerdere momenten plaats ingeruimd voor het gebed. Ontroerend zijn de openbare gebeden van de diakenen die even daarvoor hebben gecollecteerd. Zo blijft de collecte een ‘dienst der offerande’ waarvoor Gods zegen nodig is, zowel in het geven als in het besteden van de gaven. In één van de bezochte gemeenten wordt wekelijks concreet voor twee andere gemeenten van het kerkverband gebeden, om zo ook de onderlinge verbondenheid te onderstrepen.

4. Gericht op de gereformeerde leer

En dan het laatste: men ontdekt het goud van de gereformeerde leer. De Schriften worden onderzocht en de Drie Formulieren van Enigheid geraadpleegd. Niet gedwongen, maar uit eigen behoefte. Wat men daarin en in Puriteinse geschriften leest, blijkt te onderstrepen wat ze zelf door Woord en Geest inzien. En zo zijn er de afgelopen jaren onkerkelijk opgevoede mannen en vrouwen tot bekering gekomen. Ontwikkelen charismatische of liberale kerken zich in meer reformatorische georiënteerde gemeenten. Is er verlangen om de Psalmen te gaan zingen. Staat men gereserveerd ten opzichte van neocalvinisten. Ontdekken vrouwen op Bijbelscholen wat Gods Woord zegt over vrouw en ambt. Ook al noemen veel voorgangers de geestelijke gezondheid van de kerk op Cuba ‘ziek’, waarbij veel kerkelijke leiders emigreren naar het buitenland en allerlei dwalingen oprukken, is het opmerkelijk hoe de Heere er (door)werkt. Is er misschien nergens hervormingsdag gehouden, zoals wij dat doen. Maar zijn er wel Cubanen die hetzelfde ontdekken waar ooit de ogen van Luther en Calvijn voor open gingen. Is dat geen wonder?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen