Vrijheid over grenzen

Hoe is het project ontstaan?

Sinds enkele jaren ben ik betrokken bij de lessen voor de zgn. plus-groepen op de Willem Teellinck School in Achterberg. Ik ben erop gewezen om dit anders in te gaan vullen en werd bepaald bij een mailproject in het Engels met een Reformatorische school in Canada. Daarop zijn er contacten gelegd met o.a. de Mount Cheam Christian School in Chilliwack. Ook de Dr. C. Steenblokschool in Veenendaal is later toegevoegd aan het mailcontact.

Hoe is het mailcontact met de Mount Cheam Christian School opgebouwd?

We oefenen de leerlingen van de plusgroep vanaf het begin van het cursusjaar in het formuleren van zinnen in het Engels, zowel in de spreek- als in de schrijftaal. Vanaf de start van het cursusjaar vinden er één op één gesprekken plaats tussen een leerling en de begeleider. De leerling oefent in het antwoord geven in hele zinnen. De rest van de groep oefent dan met een Engels lesprogramma op de laptop in het schriftelijk formuleren van zinnen.

Na enkele weken volgen er gesprekken tussen twee leerlingen en de begeleider, waarbij de leerlingen ook elkaar vragen stellen. Vervolgens gaan drie leerlingen met elkaar in gesprek. De begeleider corrigeert o.a. bij fouten in de zinsconstructie.

Bovenstaande oefeningen monden uit in het samen als plus-groep een spreekbeurt voorbereiden. Uiteraard in het Engels. Dit jaar is het onderwerp : ‘How do you save your money’. Gezamenlijk houdt de plusgroep deze spreekbeurt voor de hele groep 8, terwijl een videopresentatie hierover naar de Mount Cheam Christian School wordt gemaild.

Hoe verloopt het mailcontact met de Mount Cheam School in de praktijk?

Voordat ik daar iets over schrijf wil ik in verwondering terugzien hoe de HEERE heeft waargemaakt waar Hij me destijds op gewezen heeft. Hij neigde harten. De leerlingen in ons mailproject zijn allen dooplid van de Gereformeerde Gemeente in Nederland ter plaatse. Met de leerkracht van Grade 8 van de Mount Cheam Christian School, Mr. H. Klaassen, heb ik vanaf het begin, en dat was juni 2019, een fijn, opbouwend contact. We spreken met elkaar af om aan de hand van thema’s te werken. De ene keer levert de Canadese school een onderwerp; de andere keer onze scholen. Vooraf wordt het onderwerp, waarover ze zullen mailen met de leerlingen besproken.

We wijzen de leerlingen op de lengte van de mail en om gerichte vragen aan de ‘penvriend(in)’ te stellen die betrekking hebben op het onderwerp. De leerlingen mailen één op één. Het tijdpad van één mail per 5 á 6 weken blijkt haalbaar.

We startten met een introductiemail. Dit leverde al direct verrassingen op; de moeder van een Canadese leerling is in Rhenen (vlak bij Achterberg) geboren, verschillende opa’s en oma’s zijn in Nederland geboren. De Hollandse namen van de Canadese leerlingen leveren het bewijs.

De 2 ^e mail had als onderwerp: ‘Favourite…’ like: season, family traditions etc.

De 3 ^e mail: ‘A place you’d like to visit, and why’.

De 4 ^e mail: ‘How do you spend your money?’

De 5 ^e mail correspondeert met het onderwerp dat centraal staat in deze aflevering van Criterium: ‘Vrijheid’. Twee leerlingen van de Canadese school en twee van onze scholen laten zien hoe het mailcontact in de praktijk werkt.

Kunt u iets zeggen over het thema vrijheid?

Wat is echte vrede? Als de echte vrede in het hart van een zondaar indaalt door de werking van de gezegende Geest dan zingt het in de ziel met de dichter van Psalm 72 : 4:

“ ’t Rechtvaardig volk zal welig groeien;

Daar twist en wrok verdwijnt,

’t Zal alles door de vrede bloeien,

Totdat geen maan meer schijnt.”

Dan vraagt zo’n ziel: ‘Vanwaar komt deze zoete vrede, HEERE?’ Hoe zielsinnemend is dan het antwoord: ‘Vanuit de eeuwigheid; tot stand gebracht in de eeuwige Vrederaad en verdiend door de Verbondsmiddelaar in een weg van bitter lijden en sterven’.

In het aangehaalde psalmvers kun je lezen dat deze vrede vanuit de eeuwigheid komt en weer terugkeert in de eeuwigheid. Er staat: ‘Totdat geen maan meer schijnt’. Wat ben je gelukkig als je er in de tijd deel aan mag hebben.

Als het over deze vrede gaat, moet ik denken aan mijn oom Kees Crielaard (1895 – 1988) uit Andel. Hij was bij zijn sterven verzoend met een drie-enig God. Enkele weken voor zijn sterven bezocht ik hem. Hij was op dat moment hemelsgezind; hij verlangde om heen te gaan. Het was aan hem te zien.

Bewogen vertelde hij me dat hij tussen de middag in de keuken bij het aanrecht stond. Op het aanrecht liep een miertje. Hij zei: ‘Ik kon dat schepseltje geen kwaad doen. Nooit heeft dat miertje gezondigd; altijd is het ijverig. Daar liet de HEERE me zien, waar hij mij 70 jaar geleden als een wegloper van Hem vandaan gehaald heeft. Wat kreeg ik daar een zoete, stille vrede met de dieren des velds’.

Mailwisseling tussen Erin Panne koek (Chilliwack) en Christeane Drost (Achterberg)

February 27,2020

Dear Christeane,

Hi! How are you doing? Thanks for your letter.

- I hope that you are feeling better now! What does freedom mean to you? When I think of freedom a few things come to mind…

- I love being able to go and enjoy the outdoors – hiking, biking and playing outside with our dogs. It is my job to feed and exercise the dogs each afternoon, and I love to run in our tree field with them! We have four Golden Retrievers – Amber, Troy, Shelby and Roman.

Once or twice in the Spring each year we go hiking with my Opa and Oma VM, to Teapot Hill or Bridal Falls.

- We are also blessed to have freedom to continue going to church on Sunday. Often, we take it for granted, and don’t think much about being allowed to worship freely. Each Sunday an elder reads a sermon. Our church has about 1000 people.

- I love having time off on Wednesday’s to hang out with friends and family. We also have holidays/ breaks from school quite often – about once a month. Most of the time we just stay home, but sometimes we go to the river or Island 22 (a park with some trails and a sandy beach).

Write back soon!

From Erin

Dear Erin,

This has been a long time! I can’t go to school because of the corona virus. And therefore do not email with you! I write this at home. But the following sentences were written a few months ago when I could still go to school.

I live in a very special city. That is because we live very close to the Grebbeberg. The Grebbeberg fought very hard during the Second World War. The Germans had much more modern weapons.

Just like in the First World War, the Netherlands wanted to remain neutral. That is why they did not initially expect an attack by the Germans, which meant that they had not invested much money in the arms industry.

Yet the Netherlands has survived for almost 4 days.

The Germans thought they would succeed in 1 day.

If you are allowed to go with your parents to the Netherlands, you really have to go to the Grebbeberg.

They are such beautiful stories that they can tell there. (Tell your parents) ��iBecauseithappenssoclosetous, our municipality organizes a lot of beautiful competitions, excursions and much more! We are celebrating this year in the Netherlands: 75 years of freedom! But: When are you really free? I feel free when I can play outside, go to school, there is no war lurking, you feel safe, but you are only really free when you know that Jesus Christ can be your Savior.

I had a vacation last week, we did very nice things with the family. This winter was quite special, because there was no snow, it barely had any bugs and it rained a lot. My father is going to South Africa in a few days for a week because he is going to a wedding of good friends there. He is the master of ceremonies there.

The pictures of your house and dogs are super fun!

What is the breed of your dogs? I wish I could have dogs too! Unfortunately, I have an allergy to dogs and cats.

Greetings from, Christeane

Mailwisseling tussen Danica (Chilliwack) en Rutger (Veenendaal)

Hi Rutger,

How do you spend your money? In you last letter, you only wrote about how you earn your money! (…) In this letter we apparently need to write about freedom/liberty. Your letter will probably be more informative than mine, because your whole country is celebrating the liberation, and our country has never had a real war fought on its soil, so we didn’t learn as much about it. To us at our school, we think of our freedoms: association, expression and of the press, conscience and religion, and of peaceful assembly. In the Netherlands, the liberation most likely means more about the ending of the war in which your country went through. Right now, in Dutch, I am studying Overijssel, and how they went through WW II. To me, being free means being able to go to church, speak our own language, live without war, and be able to go where we want when we want.

Any day we want, (usually weekends), our family goes to the river with the dirtbikes, quads and side-by-sides.

We have a fire and stay there till around 10:30 pm. I can also go riding at a trail by the river with my cousins. We can go on holidays anywhere in Canada and most of the USA without needing to be escorted (safety reasons), although we never go any places where is dangerous enough for us to need to be escorted. We are lucky enough to be able to go to our own church in almost every province we go to and speak our own language in any place in Canada, too. We have never needed to live with a war on our soil, and it can hopefully stay that way.

I’m hoping that the next topic will be very different compared to the others we have had to write about.

Our class is not given much time to choose our topics.

Danica

Dear Danica,

Oops … I forgot to add that ��i . . To answer your question: I am not wasting my money. (…)

The subject of freedom is a subject for me to be happy about, if you consider that 80 to 75 years ago the Germans occupied the Netherlands.

We celebrate freedom on May 4 and 5, May 4 is commemoration of the dead and May 5 is Liberation Day. On commemoration of the dead, the population commemorates the people who died by laying wreaths and flowers on monuments. The Veenendaal monument is at the end of our street. On the evening of May 4, the wreaths are laid and at 8 a.m. it is silent for 2 minutes for the dead. May 5 is Liberation Day, flags are hung, cemeteries are opened and people don’t have to work.

Do you also have to work at home because of the coronavirus? I do. I am almost always home, I deliver newspapers on Mondays, so only then will I not be home. Sometimes it seems like war: few people on the street and in the newspaper almost everything revolves around the virus. Our Prime Minister said: ‘The Netherlands is in the worst crisis outside the war.’ So actually we are not really free. I hope we can go back to school soon.

I hope the virus is not so bad with you.

Greetings,

Rutger

Anna van Laar en Nathan van Lagen, leerlingen van de Willem Teellinckschool, vertellen over hun bezoek aan de Grebbeberg

In de klas vertelde de meester dat de gemeente Rhenen heel veel leuke dingen organiseert voor groep 8. Ze doen dat, omdat we dit jaar herdenken dat het 75 jaar vrijheid is. Eén van die dingen is een rondleiding over de Grebbeberg onder leiding van een gids.

We gingen er op 3 maart op de fiets naar toe. We werden ontvangen door enkele gidsen en verdeeld in twee groepen. Daar gingen we. Even tussendoor: onze gids heette Willie, vernoemd naar koningin Wilhelmina. Dat gebeurde in de oorlog vaker; er mocht namelijk geen straat of plein meer naar iemand van het Koninklijk Huis vernoemd worden. Daarom gingen de mensen hun kinderen zo noemen. Dat was stiekem verzet.

Eerst langs het monument met de twee leeuwen. De gids vroeg: ‘Waarom kijkt de ene leeuw naar voren en de andere naar achteren?’ We wisten het niet. ‘Wel’, zei de gids, ‘de ene leeuw richting de begraafplaats kijkt naar het verleden en de andere leeuw kijkt naar de toekomst’.

Dat vond ik wel heel mooi en bijzonder. De klok, die achter de leeuwen aan de overkant van de weg staat, is helemaal gemaakt van omgesmolten stuivers. Dat zijn er echt heel veel. Op de klok staat: ‘Ik spreek voor hem die viel ‘.

Toen we langs de graven liepen, vertelde de gids bij verschillende graven iets. Ik vind het bijzonder dat iedere soldaat een verhaal met zich meedraagt. Bijvoorbeeld majoor Jacometti en majoor Landzaat. Onze gids legde ook uit wat er allemaal op het graf staat: bijvoorbeeld de naam, het geboortejaar, het overlijdensjaar en de rang. Op een aantal graven staat bovenaan een kruis. Dat betekent, dat de gesneuvelde soldaat katholiek was.

Er is ook een monument voor de onbekend gebleven gesneuvelde soldaten. Het is ook goed dat ze dat gedaan hebben.

We zagen ook een monument voor de nog steeds vermiste mannen. Ze hopen nog steeds, dat die gevonden worden. Verder is er een monument voor de soldaten van het 8e Regiment Infanterie (8 R.I.) en van het 10e Regiment Infanterie (10 R.I.).

Daarna gingen we het bos in. We moesten eerst een stuk lopen en toen kwamen we bij een kazemat (= bunker). De gids vroeg ons naar het verschil tussen een bunker en een kazemat. Dat wisten we wel: een bunker is een Duits woord en een kazemat is een Nederlands woord. We mochten erin kijken. Eerst door een heel zware deur … wat was het vies binnen! Maar dat is logisch, omdat er bijna nooit iemand komt. Ik zou er niet graag een week of langer in zitten.

Toen we er weer uit waren, liepen we naar een loopgraaf. Nu is zo’n loopgraaf niet zo diep meer; in 1940 wel. De loopgraven zijn zigzaggend gegraven. Zo kon de vijand niet in één keer alle soldaten in de loopgraaf doodschieten. Wat hebben onze soldaten het moeilijk gehad. Ze moesten vechten tegen geoefende Duitse soldaten. Onze soldaten hadden oude oorlogsspullen. Eén soldaat van ons moest vechten tegen 10 Duitse soldaten. De overmacht was te groot.

De gids vertelde over een soldaat, die een hondje meegenomen had in de loopgraaf. Het was zo’n klein keffertje. De andere soldaten vonden dat niet leuk, omdat het hondje hen kon verraden. ‘Je moet hem wegbrengen’, zeiden ze. De soldaat klom de loopgraaf uit en bracht het hondje weg. Maar toen hij weer terugkwam, was het hondje achter hem aangekomen. De Duitsers hadden op die soldaat gericht, maar schoten in plaats van hem het hondje dood. Dat hondje heeft dus eigenlijk zijn leven gered!

Toen we weer terugkwamen op de begraafplaats mochten we in het nabijgelegen museum kijken. Dat vond ik wel interessant, want er waren veel echte beelden en spullen te zien uit de oorlog. Anna: ‘Het was een leuke, interessante rondleiding’.

Nathan: ‘Veel dingen, die de gids vertelde, wist ik niet. Ik heb er veel van geleerd’.

Tulpen op Canadees grondgebied

The involvement of Canadian troops in the liberation of the Netherlands in 1944-1945 is often mentioned when we discuss war and history. Since the World Wars were not fought on Canadian soil, this is one of the strongest connections we have. Last November, at our Remembrance Day assembly, we planted tulip bulbs with the hope that they would bloom this spring. Our day for remembering the World Wars is November 11, the date of the end of World War I. On May 5, the Dutch day of remembrance, the tulips should still be blooming beautifully!

Reacties van de Canadese ouders

• ‘Het was voor ons verrassend hoe waardevol sommige ouders het uitwisselingsproject onderbouwden.’

• ‘Door te schrijven met leerlingen uit Nederland krijgen onze jongens en meisjes de gelegenheid om zich te oriënteren op en te leren van verschillen in culturen. Brieven schrijven aan anderen is goed voor het ontwikkelen van schrijfvaardigheden. Erg belangrijk.’

• ‘Communiceren met anderen, terwijl ze elkaar nooit hebben ontmoet, geeft een meerwaarde. Temeer omdat ze in een ander land wonen, een andere cultuur en een ander schoolsysteem hebben’.

• ‘Het is geweldig dat dit een uitwisseling is met leerlingen in Nederland. Daar liggen onze wortels (Which is where our roots are)’.

• ‘Ik weet zeker, dat dit hun de gelegenheid geeft tot zelfreflectie, terwijl ze hun antwoorden opschrijven. Dit geldt vooral als er specifieke onderwerpen / vragen zijn waarop ze moeten reageren’.

• ‘Het is goed om brieven te schrijven i.p.v. snelle sms-berichten, die mensen tegenwoordig sturen’.

• ‘Het kan ook hun vocabulaire en spelling uitbreiden’.

• ‘Ik denk dat ze leren dat klasgenoten in een ander land veel dingen anders doen, maar ook dat ze veel overeenkomsten hebben. Heel interessant. (Very interesting)‘.

Reacties van de Nederlandse ouders

• ‘De leerlingen leren op een leuke, ontspannen manier het Engels, wat ze op school leren, in de praktijk te brengen’.

• ‘Het kennis maken met leeftijdsgenoten uit een ander land verbreedt hun horizon’.

• ‘Ze vangen 2 vliegen in één klap: ze oefenen in het Engels en leren tegelijkertijd om een brief te schrijven’.

• ‘Doordat ze weinig in leeftijd met elkaar verschillen, is de drempel laag om in thema’s, zoals ‘vrijheid’, met elkaar van gedachten te wisselen’.

• ‘Er ontstaat een opbouw. Ze groeien geleidelijk in het communiceren in het Engels’.

• ‘Onze zoon Nathan is zelf erg enthousiast. Dat is een leuke ervaring’.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen