Morgenstond

Geliefde lezer, er is een spreekwoord in onze taal dat zegt: De morgenstond heeft goud in de mond. De betekenis lijkt ons wel duidelijk te zijn: Om veel werk op een dag te verrichten, is het een goede raad om vroeg op te staan. Alles wat voor twaalf uur gebeurt, telt dubbel, zo wordt er wel aan toegevoegd. Het zijn opmerkingen uit de praktijk van het leven, die zeker waar blijken te zijn. Toch kan het nog in een wijdere zin worden opgevat. De morgenstond is immers ook de tijd van de zons- opkomst. Hoe bijzonder is het dan om te zien, hoe deze na Psalm 19 als een bruidegom uit zijn slaapkamer treedt. Daarvan getuige te zijn, is zeer indrukwekkend. Zeker als de gedachten hoger opgeleid worden naar de Zon der gerechtigheid, hoe Deze de nacht in een dag zal veranderen. Daar zal het morgenrood van Zijn naderende komst de voorbode van zijn. O, als we dit weer eens mogen beleven, dan is het geen zwaar werk om op die dag in Zijn dienst werkzaam te mogen zijn. Christus’ komst verzoet immers alles.

Ook Salomo heeft in onze tekst geschreven over de morgenstond. Zaai uw zaad in de morgenstond, en trek uw hand des avonds niet af. Hij schrijft daar om te volharden in de taak die de Heere op onze schouders gelegd heeft. Door te gaan met het werk. Hij wil hiermee zeggen: Neem de tijd waar, begint in de morgenstond met het werk dat moet gebeuren: hier met het zaaien. Hij wil de zaaier aanmoedigen om zijn werk te doen zolang het dag is en dat met veel getrouwheid. Ook dit heeft een diepere betekenis. Wie zal nu de grote Zaaier zijn, Wiens werk het is om verloren liggende zondaren op te rapen van het vlakke des veld en ze te brengen tot de volle zaligheid? Dat is Christus Zelf! Maar we weten ook dat Hij dat ook middellijk wil doen door Zijn dienstknechten, die Hij daarvoor afgezonderd heeft. Tot hen is in het bijzonder deze opwekking gericht: O, doe toch uw werk tijdig, laat niet af, maar wees getrouw, doe het in de morgenstond.

De morgenstond kan de tijd zijn van het beginnend leven. Dan denk ik aan de kinderen, aan de opgroeiende jeugd en dan wil dit woord zeggen: Gebruik een heilige ernst, zie ze als een vuurband uit het vuur te rukken. Doe dat in huis, tijdens de huisgodsdienst, in de kerk … ja, spreek ze maar eens persoonlijk aan, als er een ontmoeting mag zijn. Vraag eens hoe het er mee staat; of ze reeds iets van de kinderlijke vreze hebben leren kennen? Moet niet schaamte ons aangezicht bedekken? Als de Heere het bij tijden niet opbindt, we kunnen – vreselijke gedachte – onze kinderen rustig laten verloren gaan. Terwijl we toch kunnen weten dat de Heere ook middellijk werkt, ook in het zaligen van arme zondaren. Het zou zelfs kunnen zijn dat het zaad wat gezaaid is in de morgenstond van het leven, na een verzondigd leven, zovele jaren later nog zijn vruchten zal voortbrengen en de Heere erdoor verheerlijkt zal worden. Men ziet ineens weer de leraar of een moeder voor zich staan en dan pas schiet het gestrooide zaad wortel.

Het eerste vers van Prediker 11 kan hiermee in verband gebracht worden. Daar staat: Werp uw brood uit op het water, want gij zult het vinden na vele dagen. Al schijnt het dan verloren en schiet het nederwaarts geen wortel om vruchten te dragen van geloof en bekering, het wil niet zeggen dat alles verloren is. De Heere volvoert dwars door alles heen Zijn raad. Hij kan daarin zo wonderlijk handelen. Gelukkig die zo rust mag vinden in het welbehagen des Heeren wat door Zijn hand gelukkig zal voortgaan. Hij houdt de vrucht in Eigen hand. Op ons blijft de verantwoordelijkheid liggen de middelen te gebruiken. O, dat deze innerlijke overtuiging toch meer mocht leven. We zijn van die onmiddellijkheidsdrijvers, de Heere moet het doen, en wij gebruiken dat als een vijgenblad om onze plicht te verzuimen.

Gij zult het vinden na vele dagen, staat er in vers één. Wilt u een voorbeeld? Denk eens aan de profeet Jesaja; wat moest hij uitroepen in zijn tijd? Wie heeft onze prediking geloofd? En aan wien is de arm des HEEREN geopenbaard? (Jes. 53 : 1). Hij wist het niet, hij kon het niet zeggen, dat hij daar getuige van was geweest. Dat gaat ver, maar deze uitroep doet wel in die richting denken. Maar dan de sprake: Gij zult het vinden na vele dagen: Hoevelen zijn er niet geweest, die door zijn profetisch getuigenis zijn toegebracht en hoevelen van Gods kinderen, die innig vertroost zijn geworden door het getuigenis van Sions betalende Borg en Middelaar.

De Heere wil nu in onze tekst zeggen: Doe uw werk. Zaai uw zaad in de morgenstond, en trek uw hand des avonds niet af. Werp uw brood uit op het water…. . Stop er niet mee, als het zaaiwerk nog niet af is, uw Meester u nog op Zijn akker laat; zie niet zo zeer op de omstandigheden, maar ga voort. Zie hogerop. Dat Woord des Heeren zal voorspoedig zijn, waartoe Hij het zenden zal.

Wat moeten we zeggen van onze tijd. De omstandigheden kunnen zo moedbenemend zijn. De moderne media dringen meer en meer onze huizen binnen; er is nergens tijd meer voor. Satan lijkt zich op te maken voor zijn laatste slag. Het komt over ons heen als een stroom. Maar toch roept de Heere ons toe: Ieder, die op welke wijze dan ook bezig is met de arbeid van Zijn koninkrijk, ook op onze scholen: Hou toch op Mij het oog gericht. En onze bede zij:

Uw koninkrijk koom’ toch, o Heer’!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen