Stel deugd van zelfverloochening tegenover genderrevolutie

Fundamenten omgestoten

In Psalm 11 lezen we: ‘Zekerlijk, de fundamenten worden omgestoten’. De kanttekening geeft als uitleg: Dat is, alle vreze Gods, gerechtigheid en billijkheid (die als fundamenten van Israëls staat zijn) worden omgekeerd. Deze woorden hebben een grote zeggingskracht in onze tijd. Onze tijd is een tijd waarin het meest fundamentele en vanzelfsprekende van Gods scheppingsorde, de natuurlijke man-vrouwverhouding, wordt omgekeerd. Mannen beperken zich niet meer tot wat Bijbels gezien de rol van de man is, en vrouwen niet meer tot die van de vrouw. Het huwelijk is niet langer een levenslang verbond tussen een man en een vrouw. Seksualiteit is losgekoppeld van het huwelijk en niet meer primair gerelateerd aan voortplanting, maar aan genot. Het biologisch geslacht wordt ook niet meer gezien als bepalend voor het ‘werkelijke’ geslacht.

De laatste ontwikkeling betekent een nieuwe fase van de seksuele revolutie. Men ziet gender steeds meer als iets waarbij er tal van varianten zijn, die bovendien veranderlijk kunnen zijn. Dit leidt tot de opvatting dat kinderen genderneutraal dienen te worden opgevoed. En ook dat de samenleving zich moet instellen op genderneutraliteit.

Zelfverwerkelijking

In de huidige individualistische maatschappij draait alles om zelfverwerkelijking. Dit houdt in dat een mens zin geving in zijn leven vindt door gestalte te geven aan de eigen gevoelens en verlangens. Ieder mens moet zijn ‘zelf’ vinden en uitleven, in plaats van zich te conformeren aan een keurslijf dat ons wordt opgelegd van buiten, door de samenleving, door voorgaande generaties of door religieuze of politieke autoriteiten.

Zelfverloochening

Je hoeft er niet lang en diep over na te denken om je te realiseren dat dit haaks staat op een Bijbelse visie op ‘zelf’, die stelt dat we een boos en zondig hart hebben. De Bijbelse visie op wat wij met ons ‘zelf’ aan moeten, is kortweg ‘zelfverloochening’. Het is Christus Zelf die het ons voorhoudt in Zijn Woord: ‘Zo wie achter Mij wil komen, die verloochene zichzelven, en neme zijn kruis op en volge Mij.’ (Markus 8 vers 34b). En die oproep klinkt veelvoudig in Gods Woord. Neem de uitspraak van Paulus: ‘Doodt dan uw leden die op de aarde zijn, namelijk hoererij, onreinheid, schandelijke beweging, kwade begeerlijkheid, en de gierigheid, welke is afgodendienst’ (Kol. 3 vers 5). Die ‘leden die op aarde zijn’ zijn volgens de kanttekeningen: kwade begeerten. Merk op dat het hier gaat over hoererij, onreinheid (volgens de kanttekeningen duidt dit op andere vormen van onkuisheid), schandelijke beweging (gaat o.m. over zonden tegen de natuur, zoals homoseksualiteit).

Kwade begeerten

Door de zondeval zijn we mensen geworden met een zondige aanleg. Ons hart is een boos hart geworden, waaruit kwade begeerten voortkomen. Homoseksualiteit en transseksualiteit zijn zondig. Daarbij gaat het niet alleen om de uitleving ervan in de daad, maar ook de neiging ernaar in de vorm van begeerten en verlangens. Men kan beter spreken over homoseksuele gevoelens en niet over een homoseksuele geaardheid. Het woord ‘geaardheid’ maakt het tot een wezenskenmerk van je identiteit. Je diepste identiteit is echter niet je seksuele gerichtheid, maar het feit dat je een mens bent met een ziel, een zondaar tegenover God. Zo wordt van homoseksuele gevoelens ook een soort speciale categorie gemaakt, terwijl het juist bevrijdend is om vast te stellen dat ieder mens worstelt met gevoelens die het resultaat zijn van een zondige aanleg.

Christelijke deugden

Vanouds hadden de kerken van de (Nadere) Reformatie veel aandacht voor de christelijke deugden: de Bijbelse deugden van geloof, hoop en liefde, samen met de vier deugden die al door de oudheid geleerd werden: voorzichtigheid, rechtvaardigheid, moed en gematigdheid. In navolging van Calvijn kan zelfverloochening gezien worden als de kern van deze deugden.

Zijn deze deugden in onze opvoeding, onderwijs en preken niet al te zeer buiten zicht geraakt? En als ‘zelfverloochening’ de kern is van een heilig leven waarin een mens het beeld van Christus vertoont, geldt dit dan niet bij uitstek voor deze deugd van alle deugden?

Oefenen wij onze kinderen hierin? In hoeverre oefenen wij onszelf erin? Zou het niet wezenlijk zijn om dit te doen, juist om staande te kunnen blijven in een maatschappij die alle nadruk legt op zelfexpressie? De ware zelfverloochening leert een mens alleen door het werk van de Heilige Geest als vrucht van genade. Maar dat betekent niet dat het geen deugden zijn die we onze kinderen moeten leren! Net zoals we hen leren dat ze de Tien Geboden moeten gehoorzamen, zo moeten we hen ook leren deze deugden te beoefenen. En als de Heere het zegent, zullen onze kinderen er daardoor temeer achter komen dat ze dit uit- en van zichzelf niet kunnen.

Bovendien geldt dat de Heere, ook in uiterlijk opzicht, er Zijn zegen over wil geven wanneer we leven overeenkomstig Zijn geboden. Er is loon in het houden van Gods geboden en in het beoefenen van de deugden.

Ook bij Gods kinderen gaat het beoefenen van deugden niet vanzelf. Ze hebben door genade een nieuw beginsel gekregen, en de Heilige Geest wil hen veranderen en vernieuwen, maar ook dan geldt dat dit gewoonlijk middellijk gewerkt wordt, en dat vraagt dus veel worstelen en bidden. De christelijke gemeente hoort één grote familie te zijn. De relatie die bestaat tussen Gods kinderen is er één van ‘broeders en zusters’. Broers en zussen in een gezin kunnen een relatie hebben die zich kenmerkt door hechte vriendschap, eerlijkheid en grote vertrouwelijkheid, maar het is een relatie zonder seksuele dimensie. Het zijn deze vriendschappen die mensen die met andersgerichte gevoelens worstelen nodig hebben om overeind te blijven en verder te kunnen. Ligt hierin geen belangrijk aandachtspunt voor onze gemeenten en ligt hier ook geen belangrijke taak voor Gods kinderen? Dat er zijn van Gods kinderen, die niet alleen geoefend zijn in genade, maar die ook levenservaring hebben, die een belangrijke rol hebben voor anderen in de gemeente die psychische nood ervaren, eenzaam zijn of worstelen met gevoelens.

Heftige reacties

Bijbels spreken over seksualiteit en identiteit in kerken en op scholen leidt tot grote weerstand en heftige reacties. Kerken en scholen reageerden in de afgelopen jaren grofweg op twee manieren. De eerste is dat er vooral weinig over wordt gesproken. Het onderwerp wordt weleens aangeroerd in een preek of tijdens catechisatie.

Het wordt besproken op school voor zover het aandacht ‘moet’ krijgen volgens leerdoelen. Wanneer er door de media gevraagd wordt om reactie, dan wordt er het zwijgen toe gedaan om te voorkomen dat men de vingers brandt.

Een andere reactie is dat er vooral heel voorzichtig over wordt gesproken. Men pleit voor zorgvuldigheid en vindt dat onnodige commotie voorkomen moet worden. Nadruk ligt op het pastorale. Het positieve van huwelijk, gezin en seksualiteit binnen het huwelijk wordt sterk benadrukt. Er wordt gewerkt aan het volgen van mediatrainingen, voorlichting op scholen en een veilig klimaat.

Helder spreken

Inmiddels wordt naar mijn mening zichtbaar dat beide benaderingen niet goed werken. Steeds duidelijker wordt dat het Bijbels denken over deze onderwerpen op zichzelf genomen de steen des aanstoots is, hoe behoedzaam men er ook over spreekt.

Daarom pleit ik ervoor om over dit onderwerp vaker te spreken binnen kerken en scholen, maar ook in de samenleving. Laten we dat in heldere taal doen, zonder nodeloos kwetsend te zijn, en met een bewogen hart. Onze kinderen hebben behoefte aan een krachtig weerwoord en positief Bijbels onderwijs als het gaat om de plaats van man en vrouw, huwelijk en seksualiteit.

Laten we ook aandacht geven aan de ‘kleine vossen die de wijngaard verderven’: oneerbare kleding, gebruik van voorbehoedsmiddelen, speelfilms inclusief expliciete scenes, etc. Ook deze zaken behoren tot de kern van dit onderwerp. Ze kunnen zomaar de opstap vormen naar al die andere vormen van onreinheid en onkuisheid.

Ook moeten we niet mediaschuw zijn. Laat het dan maar zo zijn dat we af en toe wat onbeholpen uit onze woorden komen. De samenleving is er niet meer aan gewend dat christenen zich expliciet uitspreken.

Wapenrusting

Tot slot, onze kinderen trekken een slagveld op waar geweldige machten en krachten uit zijn op hun eeuwige ondergang. Ze worden gehersenspoeld door de media en wij erbij, als de Heere het niet verhoedt. Hoe bestaat het dat we hen dit strijdperk zo gemakkelijk laten betreden zonder wapenrusting Gods? Onderwijs kinderen daarom in de geboden Gods. Leer hen deugdzaam te leven. Bid dat God hen genade schenkt. Breng ze tot Christus. Leer hen zichzelf te verloochenen, hun kruis op te nemen en Hem na te volgen.

Op 5 juni jl. hield dhr. L. van der Tang, voorzitter van Bijbels Beraad M/V, op de jaarvergadering van de VBSO een lezing waarvan dit artikel een samenvatting is.

Dhr. Van der Tang plaatst de huidige (snelle) ontwikkelingen in een cultuur-historische context, waarbij hij de seksuele revolutie ziet als het gevolg van de Verlichting en de Romantiek. Voor geïnteresseerden is het boek ‘De onzichtbare maat, archeologie van goed en kwaad’ van Andreas Kinneging een aanrader.

Liefde die boven alles uitgaat

Dit boek behandelt relevante Schriftgedeelten uit het Oude en het Nieuwe Testament die betrekking hebben op seksuele ethiek. Daarbij analyseren de auteurs de verschillende manieren waarop deze teksten geïnterpreteerd worden. De auteurs betogen dat onze identiteit niet in de eerste plaats bepaald wordt door onze seksuele gevoelens. Bepalend voor onze identiteit is of we Jezus Christus toebehoren. Bij alle gebrokenheid die op het gebied van relaties en seksualiteit wordt ervaren, wil dit boek heenwijzen naar de liefde van God, een liefde die boven alles uitgaat. Vanuit de overtuiging dat de Bijbelse gegevens niets van hun geldigheid verloren hebben, zoeken de auteurs van dit boek antwoorden op vragen over huwelijk, seksualiteit en in het bijzonder homoseksualiteit. Ze gaan in op de seksuele revolutie en laten de doorwerking daarvan in de huidige samenleving zien.

Vernieuwd en onveranderd

Rachel Gilson beschrijft in dit boek haar eigen onverwachte levensreis. Als tiener kwam ze openlijk uit voor haar homoseksuele oriëntatie, enkele jaren later kwam ze plotseling tot geloof. Vervolgens deed ze de pijnlijke ervaring op dat haar seksuele voorkeur niet veranderde. Rachel behandelt veel vragen waarmee homoseksueel georiënteerde christenen worstelen: Ben ik veroordeeld tot een leven vol eenzaamheid? Hoe stel ik me op in vriendschappen? Zullen mijn verlangens ooit veranderen? Heeft dit alles een groter doel? ‘Vernieuwd en onveranderd’ is een bemoediging voor christenen die zich aangetrokken voelen tot mensen van hetzelfde geslacht. Bovendien is het een inspirerend getuigenis voor ieder van ons, ongeacht onze seksuele oriëntatie.

Een interview met Rachel Gilson is te beluisteren via bit.ly/RachelGilson

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen