In gesprek met ouderling Z. Klaasse uit Beekbergen

Onze jongeren moet geleerd worden om alleen te kunnen In de staan. kadertekst Helaas staan betekent verwijzingen dat soms ook: naar alleen Bijbelgedeelten waar staan het op een gaat reformatorische over de gebedshouding. school, alleen Hoe in heeft je fa- te kunnenmilie, zich dat soms vervolgens overal alleen. in de Dat christelijke kan slechts cultuur als alleen ontwikkelt? Leerzaam is in is je hetgeen leven. Je wij moet aantreffen nooit iemand in het de boek rug God overgebleven toekeren, ‘Augustinus maar de je zielzorger’ wordt op den van duur F. van alleen der gelaten. Meer (derde Mijn moeder druk, Utrecht, – zij stierf 1957), toen deel ik 6 I, jaar pag. was 164 – leerde e.v. We mij laten alleen het in het hier klaslokaal volgen: op de kleuterschool (algemeen christelijk) te ‘Dikwijls blijven ook zitten laat als hij alle (Augustinus) anderen naar terloops een film iets gingen uit over kijken de houding in een ander van lokaal. zijn schapen En zij legde tijdens me het uit gebed. waaróm Veel dat was. Dat stempelt je voor je hele leven. Ook moet hen meer dan vandaag bad men toen hardop: recht uit het geleerd worden duidelijk te zijn naar je omgeving. Mijn hart en met vele gebaren. Wij horen van kwajongens, ervaring is dat de seculiere maatschappij dat kan waarderen. Je moet ook betrouwbaar en ijverig in je werk zijn. die een arme bidder in de lege kerk afluisteren en hem zijn gebed op de straten najouwen. Velen baden met Soms krijg je de kans om iemand te winnen. Een vijandige collega verloor zijn enig kind. Ik heb toen een ge- zuchten en tranen. Veler knieën waren eeltig van het vele knielen, veler voorhoofden bultig van het slaan sprek onder vier ogen met hem gehad en hem uitgelegd tegen de kerkvloer; niemand schaamde zich voor zijn wie God wil zijn voor een zondaar. Vanaf die tijd ging buurman als hij met gescheurde kleren en losse haren hij door het vuur voor me. De kerk moet in prediking en catechese onder een daar stroom op wijzen. van tranen voor het altaar ener memoria (gedenkaltaar) zijn nood kwam uitkrijten. Klon

ken de rol woorden in toerusting ‘vergeef van ons jongeren onze schulden’ ziet u hierin door spe­ de Welke cifiek kerk, voor of het de woord kerk en ‘ik specifiek belijd’, voor of de ouders? uitdrukking ‘onkuisaards’, dan ‘vlogen de vuisten naar de borsten’

kuisaards’, rol van de dan kerk ‘vlogen is heel moeilijk. de vuisten Dat komt naar omdat de borsten’ gezin, De kerk voor en een school bonzende een eenheid klop: ‘nooit zouden rust de moeten donder vormen van het in de borstkloppend opvoeding. Is volk: dat een en terecht! eenheid? Een Onlangs wolk hoorde waar God ik dat in ouders woont, uit dondert!’ onze kring Velen op brachten zondag – de na kerkelijke de avonddienst nacht- zien naar of een uw voetbalwedstrijd bewustzijn stáát, keken, of het de niet kinderen de vertelden branding van dat op uw school, gedachten maar wegspoelt.’ op die school Profane kijkt men zelfs naar slechte tekenfilms. gedachten Dan is ‘komen menselijk bij gesproken voorkeur de op invloed onder van het de bidden kerk heel terwijl beperkt ge knielt’. geworden. En toch, De hoe kerk kunt kan niet ge dat doen toelaten! wat de taak van de ouders is. Op de catechisatie merk je hoe Zou ik, die uw gelijke ben, niet gekwetst zijn als ge thuis de godsdienstige opvoeding is. Het leven van sommige jongeren is al zo vol met sport, wereldse muziek, u midden onder een gesprek met mij plotseling opzij zoudt wenden naar een slaaf met een order, en mij laten staan? En zó doet gij dagelijks met God.’ films e.d. dat er geen plaats meer is voor God. Hoe ouder ik word, hoe blijer ik word met de uitverkiezing. God Tot zover uit de praktijk van Augustinus. We krijgen haalt de Zijnen eruit. Aan de andere kant gun je de duivel een levendig beeld van de wijze van bidden in Noorder niet één en is het je gebed vaak of ze allemaal bekeerd Afrika, omstreeks het jaar 400. Er is een duidelijke mogen worden. overeenkomst met de wijze van bidden zoals die in de

De overeenkomst taak van de met ouders de wijze is tegenwoordig van bidden zoals heel zwaar. die in de Je kunt Schrift je beschreven kinderen alleen is. vasthouden door ze los te laten. Maar De volksaard dan moet komt er in hierin hun leven ook een tot basis uitdrukking. zijn gelegd Wij door zijn de nuchtere, opvoeding. sobere Met noorderlingen. dat loslaten bedoel Maar ik: ze hoe in de die handen overgang Heeren naar leggen. de huidige Dat blijft praktijk levenslang zich voltrokken een gebedswor- heeft, des steling. weten wij Een niet. kind Het moet moet voelen wel waar al in de het Middeleeuwen vader en moeder om te doen is in hun leven. Godsdienstige opvoeding is vooral: voorléven. ‘Prekerij’ tegen de jeugd leidt tot niets, voorbeelden daarentegen spreken ze aan. Ik heb erg te doen met veel jongeren, want ze zien vaak niets van een leven met de Heere. Dat zou hen jaloers kunnen maken. Op huisbezoek sprak ik een moeder die me vertelde dat haar oudere kinderen veel ernstiger waren dan de jongere kinderen. Ze wist hoe dat kwam. Toen de oudere kinderen nog jong waren, zei ze me, liep ik in mijn Godsgemis en vonden ze me weleens wenend op mijn knieën. Dat hebben de jongeren niet gezien. Kinderen tussen de 2 en 6 jaar zijn zeer ontvankelijk voor geestelijke indrukken. Zelf heb ik mijn godsdienstige opvoeding gekregen tot mijn 6 e jaar. Toen stierf mijn moeder, die toen al 6 jaar weduwe was. Het is ook belangrijk voor een kind dat de ouders er voor hen zijn. Zelf moet ik zeggen dat ik heel veel ’s avonds weg was voor ambtelijk werk, maar mijn vrouw was er altijd. Nu de kinderen volwassen zijn, hoor ik van ze hoe ze dat op prijs hebben gesteld. Helaas zoeken veel moeders het buitenshuis zonder echte noodzaak; men denkt nuttig te zijn door werken buiten het gezin. Arme kinderen.

In hoeverre ziet u dat de secularisatie in stroomversnelling is geraakt in onze gezinnen/gezindte door de coronacrisis? En hoe dienen we daarop in te gaan of mee om te gaan?

Door de coronacrisis is de fysieke kerkgang wel wat in de verdrukking geraakt. Het volgen van een kerkdienst voor een beeldscherm kan tot verkeerde gewenning leiden, maar ik geloof niet dat de crisis de secularisatie heeft aangejaagd. Sommigen zijn de kerkgang temeer gaan waarderen en zijn blij dat ze vaker naar de kerk kunnen. De crisis kan een toch al bestaande vervreemding van de kerk wel meer zichtbaar hebben gemaakt. Een kerkenraad dient belangstelling te tonen voor de situatie en meeleven te betonen. Dat kan door leden telefonisch te benaderen, door af en toe brieven aan de gemeenteleden te zenden met informatie e.d.

Welke rol spelen kinderen binnen de kerk/een gemeente, ook in het licht van de toekomst van de kerk?

Kinderen nemen een grote plaats in binnen de gemeente. Zij moeten soms nadrukkelijk aangesproken worden in de preek. Het taalgebruik in de preek dient ook met kinderen rekening te houden, zonder dat dit de eerbied schade doet. Dat geldt ook voor leesdiensten, hoewel dat moeilijker ligt. Persoonlijk kost het mij weleens een dag om een oude preek wat te “moderniseren”. Dat is moeilijk want het moet een preek van de auteur blijven en er mogen geen eigen accenten gelegd worden. Ik laat een leesdienst niet langer dan 5 kwartier duren.

Verder dient een kerkenraad veel werk te maken van het catechiseren. In het ambtelijk werk vind ik dat de mooiste taak. Als de jongelui niet aandachtig luisteren is dat doorgaans de schuld van de catecheet. De meesten willen ook graag iets uit je persoonlijk leven horen. Toen een catechisant mij zei dat ik nooit iets uit mijn persoonlijk leven vertelde, kon ik zeggen dat ik dat vaak wél deed, maar dat ik het zo inkleedde dat men niet doorhad dat het om persoonlijke ervaringen ging. Ook moet er ruimte zijn voor vragen en gesprek. Het element van kennisoverdracht moet echter het voornaamste blijven. Met iedere catechisant voerde ik altijd eenmaal per seizoen een gesprek onder vier ogen. Ze moeten voelen dat je van ze houdt.

En andersom, wat is de rol van de kerk voor het toekomstperspectief van kinderen/jeugd?

Wat onze jonge mensen nodig hebben, zijn levende voorbeelden. In de kerk, op de catechisatie, op de huisbezoeken en in persoonlijke gesprekken moeten ze horen hoe goed en groot het is de Heere te kennen en je leven in Zijn dienst te besteden. Al was er geen hemel tot beloning en geen hel tot straf. Er wordt in een preek weleens gezegd: vraag het maar aan Gods volk. Weten de jonge mensen dan bij wie ze terecht kunnen? Het is zo belangrijk voor hen als ze van iemand horen hoe de Heere een mens bekeert. Bij jonge mensen is er de meeste belangstelling voor de Heere en Zijn werk in mensenharten. Laten we daar op inspelen. De oudere jeugd moet de gelegenheid krijgen om afzonderlijk huisbezoek te krijgen als ze daar prijs op stellen. Helaas zijn er ook die afhaken, soms op steeds jongere leeftijd. Bij ‘exitgesprekken’ probeer ik altijd om nog een laatste poging te doen om hun hart te bereiken, als ik daar niet in tegengehouden word. Je wijst ze ook op de consequenties voor hun eventuele nageslacht. Soms lig je er nachten van wakker, soms doet het je weinig. Ik begrijp dat verschil niet.

Wat zouden volgens u manieren kunnen zijn om de jeugd voor de kerk te behouden? Kunt u iets zeggen over de volgende manieren die weleens gebruikt worden, in en buiten onze kerken:

- Het houden van Kinder(neven)diensten.

Er bestaat geen rechtgeaarde predikant die kinderen niet in de kerk zou willen hebben. Dat kun je een predikant niet aandoen en ook de kinderen en de gemeente niet. Kindernevendiensten zijn een omkering van: Laat de kinderen tot Mij komen.

- Het gebruik van ‘kinderbijbels’; Bijbelse geschiedenissen voor kinderen.

We hebben maar één Bijbel; dat is ook een Bijbel voor kinderen. Om de Bijbelse geschiedenissen te vertellen kan het goed zijn om de zgn. kinderbijbels te gebruiken. Niet als vervanging van de Bijbel, maar als heenwijzer naar de Bijbel.

- Het vereenvoudigen van de taal op het niveau van kinderen, dus kindertaal.

In de kerk moet eerbiedige, gewijde taal zijn. Maar het moet wel verstaanbare taal zijn. Een zekere taalkundige aanpassing van de Statenvertaling zou gewenst zijn, maar het moet wel de Statenvertaling blijven. Dus allerlei geesten die een andere geloofsleer en geloofsbeleving willen invoeren moeten hier geen invloed krijgen. Hoe dat bereikt kan worden is mij niet duidelijk. De herziene Statenvertaling (HSV) wijs ik af; dat is geen betrouwbare vertaling van Gods Woord meer.

Zou u nog een slotopmerking willen maken?

Laten ouders, leerkrachten, catecheten, ambtsdragers en gemeenteleden alles doen om Gods liefdedienst aan te prijzen aan onze jonge mensen en geef ze een plaats in het persoonlijk en ambtelijk gebed.

waken Z. Klaasse door met (73) eindeloos is ouderling knielen in de en Gereformeerde opstaan; (…) O ie Gemeente uiterlijke bewogenheid te Beekbergen. altijd Zijn overeenkwam vader overleed met in d nnerlijke? 1947; zijn Augustinus moeder in vindt 1953. het Het best echtpaar dat de Klaasse mense ouwmoedig heeft 12 kinderen op hun borst in de kloppen, leeftijd maar van 45 waarschuw tot 23 oor jaar sleur. en 38 ‘Gij kleinkinderen. werpt uw lichaam Hij werkte op de grond, van 1964 buigt tot u ek 2021 naar bij beneden, het Kadaster. belijdt uw zonden, aanbidt uw God

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen