Onbegrepen wegen

Hanna is begenadigd door Gods eenzijdige werk. Dat werk is gegrond op het verkiezend welbehagen des Vaders in het bloed van Christus en toegepast door de Heilige Geest. We zien haar staan in Gods huis. Welgelukzalig zijn zij die in Uw huis wonen (Ps. 84:5a). Van die welgelukzaligheid kan Hanna echter niets bekijken. Ze gaat al jaren tobbend over de aarde op onbegrepen wegen van kinderloosheid en huiselijke omstandigheden. In deze omstandigheden heeft haar man, Elkana, gewezen op zichzelf als een toevlucht. Ben ik u niet beter dan tien zonen? (1 Sam. 1:8c). Hanna heeft echter een andere Toevlucht. Daar staat ze bij de altaren te schreien en te zuchten. Zij dan van ziel bitterlijk bedroefd zijnde (1 Sam 1:10a). Haar ziel is bitterlijk bedroefd. Waarom? Door de omstandigheden? Juist door druk- en kruiswegen van strijd en beproeving gaat de Heere Zijn ware werk openbaren. Ze wordt door de werking van de Heilige Geest dieper ingeleid in de oorzaak van alle kwaad op de aarde en de bittere omstandigheden in haar leven. Ze beleeft haar schuld als een arme en ellendige zondares. Dan heeft Elkana het niet gedaan, is Peninna niet de schuldige, en is Adam niet de oorzaak, maar blijft er maar een schuldige over: Hanna. Zijn wij wel eens op dat plekje terechtgekomen? Dat we in de kerk zaten en dat er vanaf de kansel werd verklaard wat er omgaat in de diepste spelonken van het hart en in de ziel? Dan moeten we het eens worden met de Heere: uit mij worde geen vrucht meer in der eeuwigheid!

Als dat waar wordt in het leven, hebben we niet onszelf op het oog, maar de eer van God. Zo bad zij tot den HEERE (1 Sam. 1:10b). Een bescheiden gebed waarin ze niet vraagt om grote dingen waarbij ze zelf op de voorgrond kan treden of waarmee zij de mond van Peninna kan snoeren. Ze bidt als een rechteloze tot de God van hemel en aarde om een wenk van Zijn alvermogen. Eén kind om de smaad van de onvruchtbaarheid weg te nemen. Zo, zal ik dat den HEERE geven al de dagen zijns leven, en er zal geen scheermes op zijn hoofd komen (1 Sam. 1:11c). Ze vraagt om een kind dat de Heere mag gaan vrezen en zijn leven mag besteden in de dienst des Heeren.

En zij weende zeer (1 Sam. 1:10c). Het ware bidden tot de Heere gaat gepaard met wenen. Waarom weent ze? Omdat ze twijfelt aan de almacht van God? Nee, ze weent omdat ze zicht heeft op zichzelf met ogen des geloofs. In eigen oog is ze een rampzalig mens die voor God niet kan bestaan. De Heere Jezus Christus zegt ervan: Zalig zijn die treuren; want zij zullen vertroost worden (Matth. 5:4). Hanna zal zich na de tranen mogen verheugen in de komst van Samuël, maar nog meer in de komst van de Meerdere van Samuël. Die dierbare Borg en Middelaar Wiens bloed reinigt van alle zonde. Ze mag zich verheugen in het werk van een Drie-enig God: De HEERE doodt en maakt levend; Hij doet ter helle nederdalen en Hij doet weder opkomen (1 Sam. 2:6).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen