Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

2 worlds!

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

2 worlds!

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

Thijs van Olst was zeven maanden oud toen hij naar Ecuador vertrok. Inmiddels is hij veertien jaar en woont hij alweer een paar jaar in Nederland. Een inkijkje in zijn leven als mission kid!

“Soms gingen we met verlof naar Nederland. Dat was voor mij alsof we op vakantie gingen. Ecuador voelde toen als mijn eigen land. Dat komt omdat ik zo klein was toen we naar Ecuador gingen.”

“In de kerk had ik andere vrienden dan op school. Mijn schoolvrienden kwamen uit een betere wijk en woonden verder weg. Het is trouwens ook niet gewoon om met schoolvriendjes thuis af te spreken, zoals in Nederland!”

“‘Op school deden ze niet anders tegen me vanwege mijn huidskleur of omdat ik uit Nederland kwam. Voor mij was het ook niet extra moeilijk. Ik praatte goed Spaans, omdat ik dat van kleins af aan al geleerd heb.”

“De school begon om zeven uur en rond het middageten ging ik weer naar huis. Als de siësta klaar was – ’s middags neemt iedereen een poosje rust –, speelde ik met mijn vrienden. Mijn beste vriend was Kevin (zeg Kebin). Ik heb af en toe nog contact met hem.”

“EIGENLIJK LEEFDE IK IN MEERDERE WERELDJES TEGELIJK: OP SCHOOL, THUIS (WAAR OOK DE KERK BIJ HOORDE) EN OP STRAAT.”

“HET WAS HEEL NORMAAL OM MET ZOVEEL MOGELIJK MENSEN IN EEN AUTO TE ZITTEN. ONS RECORD WAS VOLGENS MIJ MET Z’N ZEVENTIENEN! IN ECUADOR MAG HEEL VEEL, ZOLANG JE HET ZELF MAAR VERANTWOORD VINDT.”

“IN NEDERLAND ZOU JE OOK NOOIT MET Z’N VIEREN OP EEN MOTOR MOGEN ZITTEN… AAN DAT SOORT DINGEN MOEST IK WEL EVEN WENNEN TOEN IK IN NEDERLAND KWAM. IK MERK DAT IK ZELF GOED VOORUIT KIJK EN OPLET. DAT HEB IK DENK IK UIT ECUADOR.”

“We deden in Ecuador veel voor en met mensen uit de kerk. Ik zat in het muziekgroepje en hielp mijn vader, bijvoorbeeld met voedselpakketten uitdelen. Er kwamen ook heel vaak mensen bij ons thuis. Dat ging allemaal vanzelf, ik heb het eigenlijk niet eens zo door gehad! Nu ik in Nederland ben, merk ik wel dat de kerk hier groter is en dat ik hier minder, of anders, bij de kerk betrokken ben.”

“Het leven in Ecuador is echt anders dan in Nederland. Ik vond het fijn om daar met andere mission kids over te praten. Een tip voor iedereen die zo’n grote verandering in z’n leven meemaakt of nog mee gaat maken: neem er écht de tijd voor om te wennen aan alle dingen die nieuw zijn en anders gaan. Het gaat niet ineens, vanzelf.”

Dit artikel werd u aangeboden door: Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 3 oktober 2019

Daniel | 32 Pagina's

2 worlds!

Bekijk de hele uitgave van donderdag 3 oktober 2019

Daniel | 32 Pagina's