Hoe meer zielen, hoe meer vreugd

Heerlijk om dat samen met drie luidruchtige pubers te mogen doen. Al voordat het schooljaar begint, proberen zij wat uren bij elkaar te sprokkelen voor hun maatschappelijke stage. En dat doen ze met verve: “Geen probleem als het wat langer duurt, hoor! We mogen onze uren naar boven afronden, dus als we vijf minuten later zijn, kunnen we een uur extra noteren”. Maar tijd schrijven is niet het enige dat hen drijft. Het enthousiasme waarmee ze aan de slag gaan, werkt aanstekelijk. Ze laten niet alleen in sneltreinvaart vele brievenbussen klepperen, maar stappen ook onbeschroomd op spelende kinderen af om hen persoonlijk uit te nodigen voor de kinderclub. Ja, Nederland is zendingsland. Tijdens mijn verlof valt het me weer zo duidelijk op. Wat mooi dat er jonge evangelisten zijn die vrolijk de hand aan de ploeg slaan!

Niet iedereen neemt de uitnodiging graag in ontvangst. We zijn uitdrukkelijk geïnstrueerd om het feloranje ‘nee’ op brievenbussen te respecteren. Daardoor raken we in sommige straten maar weinig folders kwijt. De jongens laten zich er niet door uit het veld slaan. “Volgend jaar nemen we een pen mee en schrijven we bij elk huis de naam van de bewoner op de uitnodiging. Dan hebben we tenminste geadresseerde post die wel door de brievenbus mag!”

De kaart die we meekregen, maakt duidelijk in welke straten we mogen folderen. Maar Rotterdam is nog zoveel groter. “Kom joh, laten we deze straat ook nog even doen”, spoort Leendert ons aan. “Nee, die staat niet op

de kaart, we moeten echt verder gaan”, zijn de anderen van mening. Maar hij voegt de daad al bij het woord.

“Hoe meer zielen, hoe meer vreugd, toch?”, laat hij lachend, maar met een serieuze ondertoon weten. Ik kan hem alleen maar gelijk geven. “Bij dit huis heb ik twee uitnodigingen in de bus gedaan, hoor”, meldt hij even later. “Er stond speelgoed voor jongens en meiden in de tuin, dus er moeten hier minimaal twee kinderen wonen. Nu hebben ze allebei een uitnodiging en een kleurplaat.” ”Maar… heeft dit nu allemaal wel zin?’ begint Thijs ineens. “Als wij een folder over Boeddha in de bus krijgen, gaan we er toch ook niet op af?” Ik snap zijn vraag heel goed en ik heb ook niet direct een antwoord. Tot ik ineens moet denken aan die prachtige tekst uit Johannes 12: En Ik, zo wanneer Ik van de aarde zal verhoogd zijn, zal hen allen tot Mij trekken. “Ja, het heeft echt zin wat we doen, want Jezus Zelf zal mensen naar Zich toe trekken. En dat doet Boeddha niet.”

Een week later zit de zaal vol. Aan de muur hangen ingeleverde kleurplaten. Ademloos luisteren de kinderen naar het Bijbelverhaal. “Dit ga ik ook aan mijn moeder vertellen”, zegt een meisje uit een streng moslimgezin na afloop, “want hier wordt ze blij van!”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen