De deur van de ark

De deur van de ark werd gesloten. Er was honderdtwintig jaar aan die ark gebouwd. Het was zulk een vertrouwd beeld geworden in de eerste wereld. Men zag dat die grote kist zijn voltooiing kreeg. Men heeft gezien hoe Noach de ark bouwde. Ze waren gewend geraakt aan het hamergeklop.

Aan de zijde van de ark was een deur. De HEERE had tegen Noach gezegd: En de deur der ark zult gij in haar zijde zetten. Men was aan die deur voorbijgelopen. Maar wij zijn niet anders dan de mensen in de eerste wereld! Ook onder ons wordt de ark gebouwd. Elke zondag wordt gewezen op de weg van behoud. Wij weten dat we onder het oordeel liggen. Wij weten dat de wereld voorbijgaat met al haar begeerlijkheden. Wij horen over de weg van behoud, over de mogelijkheid tot behoud, maar ook over de noodzaak van behoud. De ark wees op Christus Die komen zou, in Wie alleen behoud te vinden is. Hij is de Weg van behoud. In Hem ligt de mogelijkheid tot behoud. Maar de mens van nature gaat eraan voorbij. Wij geloven immers niet dat wij onder het oordeel liggen. Wij wéten het wel, maar wij gelóven het niet.

De deur van de ark staat open. De dieren uit de eerste wereld naderen tot de deur van de ark. Ziedaar een wonderlijk gezicht. Van alle reine dieren naderen zeven mannetjes en zeven vrouwtjes en van het onreine gedierte elk twee. Zie eens: twee keer zeven schapen, twee keer twee leeuwen. Wat is dat een prediking geweest voor de mensen in de eerste wereld! Die dieren werden door de HEERE Zelf in de ark gebracht, als een waarschuwing dat het oordeel kwam. De mensen zagen het gebeuren. Zij hebben zich er misschien over verwonderd, maar zij bleven buiten de ark.

Wat hebben wij al niet gezien? Ook onder ons zijn er in de ark gebracht. Misschien hebben wij eens wel gehoord hoe een vader, of een grootmoeder, of een kind, getuigenis gaf van de hoop die in hem of haar was. Ze werden verlost van het oordeel, ze werden weggehaald vanonder het oordeel, en dat in Christus. Zijn wij er aan voorbijgegaan? De tijd dringt!

De Heere gebruikt zeven dagen om van de wereld in de ark te brengen. Waarom gaan er zo weinig mensen door de deur in de ark? Omdat men het stervende leven niet kent. Leerden wij al sterven aan de zonden? Leerden wij al sterven aan de wereld? Leerden wij al sterven aan onze eigengerechtigheden? Wat is het een wonder als een mens zicht krijgt op de deur van de ark. Om dan door genade in te gaan ín de ark. Want dan verandert alles ineens!

En de HEERE sloot achter hem toe. Dat deed Noach niet zelf, maar dat deed de HEERE! En dan is nét binnen, voor eeuwig binnen; dan zijn wij verschoond van het oordeel. Maar bíjna binnen, is voor eeuwig buiten. Dan komen wij om in het oordeel. De aarde werd één kolkende watermassa. Er was geen tijd meer om te vluchten. De mensen struikelden over het water. Ze kwamen om in het water. Die op het dak van de ark waren, werden door de HEERE weggespoeld door het water van de zondvloed. Er was geen tijd om nog te kloppen op de deur van de ark. Voor hen was het te laat, en dat voor eeuwig. Wat is het een wonder als we met Noach door de deur gebracht mogen worden. Ja, om een plaats ín de ark te mogen verkrijgen!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen