Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Contrast

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Contrast

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

Buiten schijnt de zon. De eerste bomen staan in bloei. Het bloesem komt uit en schittert wit in het stralende zonlicht. Narcissen, tulpen en krokussen schieten uit de grond. Ik verwacht rennende en spelende kinderen op straat, picknicken in het park met vrienden, bezoekjes aan onze favoriete ijswinkel, boswandelingen. Maar er is niets van dit alles.

Ik haal de lente maar in huis en koop een bos bloemen, terwijl ik voorzichtig door de winkel ga en anderhalve meter afstand bewaar. De bloemen staan inmiddels op tafel in een vaas, ik kijk door het raam naar buiten en denk na over mijn werkzaamheden, terwijl ik mijn laptop opstart om online les te gaan geven en vanuit huis te vergaderen met collega’s van de Jeugdbond. En ondertussen denk ik aan handen wassen. Heel erg vaak. Maar nog vaker: handen vouwen.

Het is lente, maar het lijkt wel herfst. En dat terwijl de zomertijd net is ingegaan. Buiten blijven bloemen bloeien, maar buiten waait ook een onheilspellende wind. Het coronavirus waait rond door heel Nederland en maakt honderden mensen ziek, doodziek, stervend. Voor het eerst in ons leven mogen we op zondag niet meer naar de kerk, maar luisteren we thuis mee. Het zijn vreemde tijden.

En toch zie ik ook iets moois opbloeien. Veel mensen schrijven weer brieven en kaarten. Er worden bossen bloemen voor elkaars deur gezet. Terwijl ik zelf onverwacht ook anderhalve week in bed moet doorbrengen, komen er vriendinnen langs die bloemen, soep en fruit voor mijn voordeur zetten. Iemand uit de kerk legt de post voor mijn deur, met kaartjes vol beterschapswensen. Opa’s en oma’s worden vaker ge(video)beld. Ik krijg een foto doorgestuurd van kinderen die niet bij hun oma op verjaardagsvisite mogen, maar die ‘gefeliciteerd’ schrijven met stoepkrijt, zodat oma daarnaar kan kijken.

De wereld vertraagt, terwijl het geen vakantie is. Het is lente, maar dit voelt als een zomer. We hebben en krijgen meer tijd. Tijd voor wat er écht toe doet. Tijd om de Heere te zoeken, Hem lief te hebben boven alles en onze naasten als onszelf.

Dit artikel werd u aangeboden door: Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 30 april 2020

Daniel | 32 Pagina's

Contrast

Bekijk de hele uitgave van donderdag 30 april 2020

Daniel | 32 Pagina's