Ondergaande zon

April 1945

je moet de jurkjes beter strijken. Nu zitten er allemaal kreukels in en dat “S^usanna, is niet mooi.” Moeder staat over de commode heen gebogen en probeert de kleine armpjes van Lynn in de mouwtjes te steken. Susanna strijkt even langs haar ogen. “Nee, mam. Ik heb daar echt geen tijd voor en bovendien zijn de jurkjes zo weer gekreukt.” Moeder klakt even met haar tong. “Niks ervan, het is gewoon niet netjes om je kind zo aan te kleden.” “Wat maakt dat uit? Niemand die het ziet!” “Nou, ik moet er anders wel de hele dag tegenaan kijken.” “Dat maakt toch niet uit!” “Susanna, zo’n grote mond wil ik niet horen. Je mag dan moeder zijn van een kind, maar je woont nog altijd hier bij mij in huis.” Dat is de druppel voor Susanna en ze draait zich om en vlucht naar buiten. In haar ogen branden de tranen. Het is zo onterecht! Moeder verwijt haar dat ze in haar huis zit, maar wat kan ze anders? Ze kan toch niet in haar eentje een ander huis gaan zoeken? Bovendien wil ze dat ook niet eens, want dat zou ze samen met Jack doen. Dat had hij nog eens gezegd in de nacht voordat hij weg

ging. Susanna’s gedachten vliegen terug naar die heerlijke dagen rond de doop van Lynn. Wat was het bijzonder fijn en gezellig geweest. De uren vlogen voorbij. In de laatste nacht voor zijn vertrek hadden ze nog uren liggen fluisteren. Ze hadden plannen gemaakt voor als Jack terug zou komen uit de oorlog. Volgens Jack zou het niet heel lang meer duren. Ze hadden al een groot gedeelte van Nederland bevrijd. Susanna wist dat er vlak buiten het dorpje een klein huisje leegstond. Er zaten nu houten planken voor de ramen getimmerd en de tuin stond vol met onkruid. Ze had het fluisterend aan Jack beschreven. Zijn ogen waren gaan glimmen in het flauwe lichtje van de kaars. Het leek hun perfect! Wonen op de rand van het dorp en met uitzicht over de glooiende heuvels van West-Sussex. Die heuvels hadden immers een gouden randje voor hen gekregen. Hoe heerlijk zou het zijn om op een warme zomeravond in het tuintje te zitten en de zon te zien ondergaan achter de heuveltoppen!

Susanna knippert even met haar ogen. Zonder dat ze het in de gaten heeft, is ze de straat opgelopen. Buiten is het al lekker warm en het voorjaarszonnetje heeft duidelijk al veel kracht. De geuren van de bloe-men komen haar tegemoet. Ze heeft eigenlijk geen idee waar ze heen loopt. Moeder zorgt toch wel even voor Lynn. Susanna slaat een smal laantje in en loopt over de steile weg naar beneden. In haar hoofd is een plannetje gekomen. Ze stapt moedig vooruit en ze houdt haar ogen gericht op het einde van het laantje. Daar staat het leuke, kleine huisje waar Jack en zij zo graag zouden willen wonen. Zal ze eens gaan informeren bij de buren wie de eigenaar is van dit huisje? Susanna aarzelt even. Dat kan ze toch niet zomaar doen? Die mensen zien haar al aankomen! Susanna bereikt het huisje en loopt het smalle grindpaadje op. Smoezelige kiezelsteentjes knerpen onder haar voeten. Ze loopt om het huisje heen en bereikt het achtertuintje. Voor het dichtgetimmerde raam staat een wit bankje. Susanna voelt voorzichtig aan het hout. Het lijkt wel iets verrot, maar het is nog wel stevig. Ze gaat erop zitten en haar hand glijdt over de nerven in de houten balkjes van de bank. Naast het bankje groeit een rozenstruik tegen het huis aan. Een verdwaalde perzikkleurige roos pronkt vlak naast haar. Een brede tuin loopt rond het hele huisje en in de tuin staan verwarde struiken. Op de rand van het tuintje staat een laag hekje van prikkeldraad en daarachter beginnen de heuvels. Susanna droomt een beetje weg. Daar aan de linkerkant van de tuin is precies een mooie ruimte om een zandbak neer te zetten. Daar zou Lynn kunnen spelen als ze wat ouder is. Dan naait Susanna zo’n mooi rood jurkje voor haar en doet ze van die rode strikjes in lange bruine vlechten. En dan zou Susanna hier lekker op het bankje kunnen zitten met wat haakwerk. En als ze dan een mooie hond nam, dan kon die hier lekker door de tuin rennen of ontspannen op haar voeten liggen als zij hier zat. Jack zou dan aan het einde van de middag thuiskomen van zijn werk en haar begroeten in deze tuin. En wie weet zou er dan ook nog wel een baby in een van deze babykamertjes liggen te slapen of misschien zou het ook wel leuk zijn als ze de baby op een warme zomerdag buiten in de kinderwagen kon laten slapen. Zo vlak naast de rozenstruik bijvoorbeeld. Of zou een baby zich daar snel aan kunnen prikken? Het geratel van een paard en wagen doorbreekt haar dagdromen en Susanna springt verschrikt op.

Hoe lang zit ze hier al? Ze merkt aan haar lichaam dat het hoog tijd is om Lynn te gaan voeden. Nog een keer overziet ze de tuin en het huisje en dan draait ze zich om en loopt over het grindpaadje weer naar de weg toe. Ze steekt haar hand op naar de koetsier op de bok en stapt dan in een stevige pas naar huis terug. Eenmaal thuisgekomen wacht haar moeder haar op. In haar armen ligt een huilende Lynn. “Waar was je nou? Lynn moet nodig gevoed worden.” Susanna haalt haar schouders op en antwoordt: “Och, ik was zomaar even een eindje lopen. Het is erg mooi weer”. Ze reikt naar Lynn en pakt haar uit moeders armen. Met haar kleine meisje stevig tegen zich aangedrukt, haast Susanna zich naar de slaapkamer en doet de deur dicht. Ze opent net haar blouse om Lynn te voeden als de deur opengaat en moeder ongevraagd toch nog naar binnenkomt. Ze wappert met een brief. “Deze werd net nog bezorgd! Zal wel van Jack zijn.” Gelukkig lijkt moeder te begrijpen dat Susanna nu liever alleen is, want ze vertrekt weer. Susanna ritst snel de brief open en terwijl ze Lynn de borst geeft, begint ze te lezen. “Lieve Susanna, de oorlog is nu bijna voorbij. Het duurt echt niet lang meer. Vandaag…”

Wordt vervolgd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen