Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

De gesprekspot

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De gesprekspot

De gesprekspot zit vol met vragen. Vragen over het dagelijks leven. Voor deze serie gaan we als redactie het land door met de gesprekspot. We gaan om tafel met een jongere en een oudere. Ze pakken om de beurt een vraag uit de pot en beantwoorden die.

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Op een warme avond in september, bij het Van der Valk hotel in Breda, ontstaat een bijzonder gesprek tussen Claudia Musscher (derdejaarsstudent verpleegkunde en deelnemer van de winterconferentie in 2019) en Arian de Heer (staflid van winterconferenties en Koersvakanties).

Het gesprek start met een instapvraag over tijdsbesteding. Bij zowel Arian als bij Claudia wordt de meeste tijd ingevuld met werk of stage. Arian heeft een zittend beroep als advocaat, dus gaat na een paar uur werken graag een uurtje wandelen. Claudia woont op kamers en loopt stage in het ziekenhuis. ’s Avonds zingt ze graag samen met haar vriendin en videobelt ze met haar familie. Arian: “Contact houden met je familie is belangrijk. Ik houd ervan om mensen uit te nodigen voor het eten. En dan lekker uitgebreid tafelen: samen eten, samen gesprekken voeren en samen uit de Bijbel lezen. Het is een ideale manier om elkaar te ontmoeten en beter te leren kennen”.

Arian pakt een vraag uit de gesprekspot en dat blijkt gespreksvoer op te leveren voor heel de avond.

Wat is jouw ervaring met begrafenissen?

Claudia: “Mijn opa en oma zijn overleden. Ik vind een begrafenis altijd indrukwekkend. Het laat je stilstaan bij de dood. Het is mooi als je door getuigenissen mag hopen dat ze Thuis zijn. Er is ook gemis en dat is een naar gevoel. Verder is het bijzonder dat er bij een begrafenisdienst onkerkelijke mensen onder Gods Woord komen. Ik was op een begrafenis van iemand waar veel van haar niet kerkelijke collega’s waren. De dominee hield daar rekening mee en preekte heel eenvoudig.”

Claudia: “Heb jij veel begrafenissen meegemaakt?”

Arian: “Ja, best wel. Mijn ervaring is dat ik het confronterend en ingrijpend vind, ook als je weet dat iemand goed heen is. Het is definitief. Je sluit iets af wat niet meer terugkomt. Ik verloor drie collega’s in een paar jaar tijd. Dan sta je met je team rond een graf en maak je het proces met elkaar door. Onderling krijg je andere gesprekken, over de dood en daarna.”

Claudia: “Vind je het moeilijk als collega’s vragen stellen?”

Arian: “Nee, ik vind het een mooie aanleiding. Anders duwen mensen dit onderwerp snel weg, omdat het confronterend is. Het is niet de bedoeling dat je door angst beheerst wordt, maar we moeten ons wel realiseren dat dit leven eindig is. Waar focus ik op? Ik ben op reis naar het koninkrijk van de Heere Jezus, onze tijd op aarde is daar een voorbereiding op.”

Claudia: “Pas zag ik een video: er was een heel lang touw met vooraan een klein rood stukje. Dat is het nu, ons leven, daarna de rest, de eeuwigheid. Het eerste stukje is zó bepalend! Dat vond ik confronterend: we zijn zó druk met dat eerste kleine stukje, zonder de rest in het oog te hebben.”

Arian: “Mensen richten zich in veel dingen op langere tijd, bijvoorbeeld als ze een huis kopen. Maar over de lange termijn, na de dood, denken mensen minder na.”

Het is nu coronatijd: je merkt dat mensen veel angstiger zijn. Zekerheid wordt aangetast. Zie jij dat in je omgeving?

Claudia: “Ik werk in het ziekenhuis op de Covid-buffer. Daar komen mensen binnen die vervolgens naar de IC gaan (en daar soms overlijden). Onchristelijke collega’s schrikken wel van hoe snel het gaat.”

Arian: “Vind je het lastig om daarover te praten met collega’s?”

Claudia: “Ja, ik weet niet goed wat voor reacties ik krijg. Ik ben bang dat er een discussie ontstaat en ik geen goed antwoord heb. Dat ik mijn eigen geloof niet goed kan verdedigen.”

Arian: “Bid je als je zulke vragen krijgt?”

Claudia: “Ja, dan denk ik aan de tekst: En de Heilige Geest zal u in dezelve ure leren wat Gij spreken zult. Maar soms ben ik dan bezig met het gevoel dat God me nu iets moet geven om te zeggen. Andere keren gaat het vanzelf en besef ik achteraf dat God me de woorden gaf.”

Arian: “Ja, je weet niet wat je woorden doen. Je moet juist jezelf zijn, om te laten zien wat het is. Zodat mensen nieuwsgierig worden en je vragen: ‘Hé, waarom doe je dit dan nog?’ Dan kun je laten zien wat je drijft: waar jij je hoop uit haalt.”

Claudia: “Dit zeg je vrij makkelijk.”

Arian: “Ja, maar daar groei je in. Als je wilt dat God je helpt, moet je daar iedere dag om bidden. Ik hoorde een evangelist eens zeggen: ‘Bid elke dag: God, help me om vandaag iets te doen voor uw Koninkrijk’.”

Dit artikel werd u aangeboden door: Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 29 oktober 2020

Daniel | 32 Pagina's

De gesprekspot

Bekijk de hele uitgave van donderdag 29 oktober 2020

Daniel | 32 Pagina's